Het natuurpark van S'Albufera in Majorca

Overstroomd tijdens het grootste deel van het jaar, dit gebied - ongeveer 1700 ha - heeft een groot ecologisch belang, niet alleen door de aanwezigheid van de trekvogels, is er een rustplaats tussen Europa en Afrika, maar ook door vele plantensoorten die in deze omgeving dat zoet en zout water combineert wonen.

Het beschermde natuurgebied beslaat slechts 1700 hectare en is verdeeld tussen de gemeenten van Sa Pobla, noorden, en Muro, het zuiden voor het grootste deel.

Het Park van Albufera grenst in het oosten door de Ma-12 weg die verbindt Alcúdia tot Artà, die is gebouwd op de duinen die de lagune sluit. De lagune uitmondt in de baai van Alcúdia door het Grote Kanaal (Gran Canal de s’Albufera) aan de genoemde plaats S’Oberta (de mond). De weg Ma-12 kruist de Grote Kanaal aan de Brug van de Engelsen (Pont dels Anglesos), waar is de ingang van het natuurpark.

De zuidelijke grens van het park is gelegen nabij het ​​centrum van Can Picafort, grenzend aan de gemeenten van Muro en Santa Margalida. Aan de westelijke rand van het park volgt de Canal dels Polls, vanaf Can Blau aan het noorden tot Sa Font de Son Sant Joan, in het zuiden.

De grenzen van de lagune van S’Albufera varieerde sterk in de tijd: in tijden van hoog water in de laatste 10.000 jaar, bereikte de lagune naar het noorden, de stad van Pollentia en gebieden van Es Murterar en Son Fe Waar is nu de weg naar Palma te Alcúdia. Het wetland zijn grootste diepte (7 of 8 m) in de vijver van de Bruggen (estany dels Ponts) in het noorden van de lagune bereikt.

De lagune wordt gevoed door precipitatie van een stroomgebied van 640 km² door seizoensgebonden stromen naar Albufera vervoerd, de „torrents”: noordwesten, regenwater van de Serra de Tramuntana zijn geïnd door de Torrent de Sant Miquel, die zijn bron in de buurt van het heeft Klooster van Lluc, die zijn naam dankt aan de kluis van Sant Miquel, in de buurt van waar ze doorheen gaat Campanet ; zuiden, de wateren van het centrum van Mallorca, de Torrent de Muro; grondwaterbronnen, ter plaatse genaamd „ullals” giet ook water aquifers in de lagune. Kust bar, bestaande uit duinen, verhindert de directe output van zoet water naar de zee; water wordt vastgehouden om grote overstroomde gebieden, waar sedimenten accumuleren vormen. Op sommige plaatsen, zoals in S’Oberta, water vindt een uitweg. In tijden van weinig neerslag in de zomermaanden, is het zoute water van de baai van Alcúdia invoeren in kleine hoeveelheden in de lagune van S’Albufera.

Deze variabele mengsel van zoet water en zout water is de oorsprong van de verschillende vormen van wetlands - afhankelijk van het zoutgehalte, de waterdiepte en de aard van de bodem - die de ecologische rijkdom van Albufera zijn. De grote verscheidenheid van plantensoorten die onderdak en voedsel voor een groot aantal dieren, die op hun beurt voedsel voor veel andere dieren voorzien is S’Albufera de plaats met de grootste biodiversiteit alle Balearen. De bijna permanente overstroming van een groot deel van de lagune biedt gunstige voorwaarden voor de groei van vegetatie omstandigheden, de vegetatie groeit voortdurend als algen, waterplanten, riet dichte grasland en brem hout oevers. Vegetatie releases zuurstof en voedingsstoffen te absorberen, terwijl reinigingswater overtollige mineralen die zich ophopen tijdens de cyclus. Vegetatie biedt voedsel en onderdak voor wilde dieren, die een duizend manieren, van het kleinste insect dat het sap van het riet zuigt, tot rundvlees opleggen dat slikt elke dag tientallen kilo gras geniet. Dieren zijn ook middelen voor andere dieren: de mug die vee bijt zal worden verslonden door een pad, die zelf de prooi van een slang, die uiteindelijk zal blijken opgegeten door een pluim.

Men woonde ook het moeras van S’Albufera, sinds mensenheugenis, om economische middelen te verwijderen: de jacht en visserij, eerst, dan rijst, te voeden; zout voor het conserveren van voedingsmiddelen; gras aan veevoer; riet en riet materialen gebruikt om de verschillende producten te vervaardigen. Menselijke activiteit om het moeras te exploiteren, na verloop van tijd, gehalveerd het gebied van wetlands.

De Romeinse stad Pollentia, gelegen in de buurt van de huidige Port d’Alcúdia, was al een haven, met een mooie haven dat kon de keizerlijke vloot. Het waterpeil moet zijn op het moment, 2-3 meter hoger dan vandaag, en de lagune van S’Albufera bereikte de nabijheid van Pollentia. Het moeras water games waren erg populair bij de Romeinen: Plinius de Oudere gemeld dat de kwak (Nycticorax nycticorax) en de grote zee-eenden (Melanitta fusca) werden beschouwd als de Mallorca naar Rome als delicatessen. Een paar eeuwen later de gevestigde in Alcúdia (de "heuvel" in het Arabisch), en hij wist de lagune Moren verliet de Arabische naam al Buhaira.

Na de Catalaanse verovering in het begin van de dertiende eeuw, het noordelijke deel van de lagune was onderdeel van het koninklijk domein, terwijl het zuidelijke deel was op het landgoed van graaf knuffel Empúries. Deze divisie nog overleeft vandaag, met het noorden aan de stad van Sa Pobla (in het graafschap van de Raiguer) en het zuiden over de gemeente van Muro (in het graafschap van Pla de Mallorca).

In de zeventiende eeuw begon het werk van aftappen moerassen in ter bestrijding van malaria en uitbreiden van landbouwgrond; grachten werden gegraven en gecultiveerde percelen zijn gemaakt, die werden „marjales”.

Ambitieuzer rioleringswerkzaamheden werden getroffen vanuit een koninklijk besluit van 1851: na een paar initiatieven (Ferragut kanaal), werd ontwikkelingswerk toevertrouwd aan een Engels bedrijf, de New Mallorca Land Company, opgericht door ingenieurs John Frederic Bateman en William Hope; twee belangrijke kanalen werden gegraven: het canal des Sol, uitbreiding van de Torrent de Muro, en het kanaal van Sa Siurana, uitbreiding van de Torrent de Sant Miquel. Wegen werden aangelegd en bruggen gebouwd, met inbegrip van de "Brug van de Engelsen". De drainage van overstroomde gebieden werd verbeterd door het gebruik van hydraulische pompen, aangedreven door een stoommachine. Deze gigantische werken in dienst 1.500 werknemers uit heel Mallorca en liet drogen op 2000 hectare grond. Nochtans — door de toegangen van zeewater — alleen maar 400 hectaren konden door de landbouw gebruikt worden, aangezien de anderen onvruchtbaar wordt gemaakt door de aanwezigheid van zout: het Britse bedrijf ging failliet in 1892. Later, een rijst boerderij gevestigd in Albufera, maar de lage prijs van rijst, en een katastrofisch overstroming in 1906, leidde tot zijn ondergang. Een papierfabriek, gelegen in het gebouw van de voormalige hydraulische pomp Sa Roca, dan geproduceerd papier - van riet bladeren - tot de jaren 1950.

De ernstigste verslechteringen van de lagune van Albufera deed zich voor in de tweede helft van de twintigste eeuw, met de toeristische hoogconjunctuur in de jaren 1960, werden de belangrijkste ruimtes van het hotel gevestigd in het noordelijke deel van de lagune en langs de kust. De bouw van de thermische centrale van Es Murterar geleid tot het gebruik van water vijvers van Es Cibollar en Es Columbars voor koeling faciliteiten en de aanleg van hoogspanningslijnen altijd gevaarlijk voor vogels. Dit leidde tot een bewustzijn voor het behoud van de lagune, die in 1985 van 830 hectare wetlands door de Gemeenschap van de Balearen, die werden uitgeroepen tot beschermd natuurgebied, met als doel het creëren van een natuurlijke park geleid tot de verwerving.

In 1989 werd het natuurpark Albufera ingeschreven op de lijst van de Overeenkomst inzake watergebieden van internationale betekenis (met bijzondere aandacht voor watervogels), beter bekend als het Verdrag van Ramsar (Iran, 1971).

Het beschermde gebied bedekt 1646 hectaren wetlandsen en duinen. Men moet echter opmerken dat, op 3 november 2000, dit gebied had om aan een brand te lijden die zich over 450 hectaren uitstrekte, waarvan 440 deel van het Natuurlijke Park uitmaakten. Gelukkig, dit gebeurde buiten de perioden van voortplanting en ecologische gevolgen te ernstig waren.

Een van de prioriteiten van het beheer van het park is om de kwantiteit en kwaliteit van het water te behouden. Daarom worden de voornaamste kanalen periodiek en zielenherders uitgebaggerd, de schoongemaakte dijken en het debiet van water die met behulp van ventielen worden gecontroleerd. Verschillende fysische en chemische parameters van water geanalyseerd per maand. De opening van vrije plannen van water (lagunes zonder rieten) en de diversifiëring van habitat gebeuren door middel van kuddes koeien van Majorca en paarden van Camargue.

Het park is open voor het publiek: observatie hutten werden opgericht voor bezoekers, van waaruit ze de vogels kunnen observeren zonder ze te storen.

Het centrum verdeelt vergunningen om het park te bezoeken, brochures algemene informatie over het park, evenals lijsten van vogels die kan worden gezien op het moment van het bezoek. Kan ook verrekijker lenen om vogels te kijken. Een showroom kan vertrouwd met de identificatie van soorten geworden.

Het Opvangcentrum omvat eveneens een bijgevoegd gebouw, de Can Bateman, die oorspronkelijk het gebouw waarin een hydraulische lenspompen was, en later een papierfabriek produceert papier uit riet verlaat. Het Can Bateman herbergt een audiovisuele tentoonstelling over het natuurpark van S’Albufera.

Waar zoet water overheerst (bruine gebieden op de kaart) de vegetatie wordt gedomineerd door gewoon riet (Phragmites australis) (canyet), de galigaan (Cladium mariscus) en, in mindere mate, door lisdodde (Typha sp.), met inbegrip van biezen-lisdodde (Typha latifolia), bies (Juncus sp.) (bova), Ravenna suikerriet (Saccharum ravennae) (cesquera).

Andere levende planten ondergedompeld in de wateren van kanalen: fonteinkruid blad kam of sago fonteinkruid (Potamogeton pectinatus), de ondergedompelde hoornblad (Ceratophyllum demersum) en verschillende soorten Chara (Characeae). Aan de oppervlakte van de kanalen zijn de kroos (Lemna sp.) En de amfibie tuinkers (Rorippa amphibia).

In hun schaduw groeien de meidoorn (Crataegus monogyna), de braam hout (Rubus fruticosus), de vervormde maagdenpalm (Vinca difformis) en sluipende wateraardbei (Potentilla reptans). Op open land grenst het riet zijn er een groot aantal wilde bloemen, zoals biezen-ring (Scirpoides holoschoenus), weegbree (Plantago sp.) En orchideeën (Orchidaceae) die bloeien in april en mei, met inbegrip van de moeras (Orchis palustris ssp robusta), mediterrane orchidee die alleen kan worden gevonden op drie plaatsen: Albufera, een site in Algerije en een site in Marokko.

Brakke wateren in de buurt van de zee (grijze gebieden op de kaart) zijn gunstig klimaat voor zeekraal (Sarcocornia sp. en Arthrocnemum sp.) en onsterfelijk (Helichrysum sp.).

Het bos aan de kust gordel (donkergroene gebieden op de kaart) duwt de Aleppo-dennen (Pinus halepensis) en, hieronder, de mastiek boom (Pistacia lentiscus), rozemarijn (Rosmarinus officinalis), veel-bloemige heide (Erica multiflora), de sarsaparilla, ook wel bekend als sarsaparille of salsaparille (Smilax sp.).

We moeten ook vermelden de champignons, ongeveer 200 soorten zijn opgenomen in het park, waaronder halofiel franjehoed (Psathyrella halofila), werd de soort ontdekt in Albufera in 1992 en dat kan nergens anders worden gevonden.

Van deze 270 soorten worden onderscheiden fokken soorten (ongeveer 60), die het ras in de lagune, hetzij omdat zij vaste inwoners zijn of omdat ze summering en naar het zuiden in de herfst na de fokkerij. De derde groep is de soort die Albufera overwinteren terug naar Noord-Europa het hoofd in de lente. De laatste groep is de passage migranten die maken een korte stop voor een paar dagen tijdens hun migratie reis naar het noorden in de lente, het zuiden in de herfst. Sommige soorten zijn gedeeltelijk trekvogels overwinteren en passage gedeelte.

Enkele soorten van roofvogels zijn eveneens zittend: de bruine kiekendief (Circus aeruginosus), de zeldzame slechtvalk (Falco peregrinus), de torenvalk (Falco tinnunculus) en de visarend (Pandion haliaetus).

Als een roofvogel, alleen de Eleonora’s valk (Falco eleonorae) wordt summering.

Zeldzamer zijn de porseleinhoen (Porzana porzana) en de groenpootruiter (Tringa nebularia).

Er zijn enkele zeldzame trekvogels: de wulp (Numenius arquata), Zwarte Ibis (Plegadis falcinellus) de Lepelaar (Platalea leucorodia), de Rietzanger (Acrocephalus schoenobaenus), de witte ooievaar (Ciconia ciconia), de zwarte ooievaar (Ciconia nigra), de kraanvogel (Grus grus).

Van de 29 vissoorten geïdentificeerd - De meeste mariene oorsprong - De meest voorkomende zijn: de Europese paling (Anguilla anguilla), harder (Chelon sp. en Liza sp.), baars (Percidae), de Europese zeebaars (Dicentrarchus labrax), de zwarte grondel (Gobius niger), harders (Mugilidae) en alver (Alburnus alburnus). Het Park vechten tegen de alomtegenwoordige aanwezigheid van de karper.

Albufera Park heeft 22 soorten zoogdieren, waaronder veel knaagdieren en 8 soorten vleermuizen, waaronder de zeldzame barbastelle (Barbastella barbastellus).

Ongewervelde dieren zijn talrijk: libellen, vliegen, kevers, vlinders en motten (meer dan 450 soorten) en spinachtigen.

De uren van de zomer van het Park (van april tot september): alle dagen, van 9:00 tot 18:00.

De winterdienstregelingen van het Park (van oktober tot maart): alle dagen, van 9:00 tot 17:00.

De uren van het Opvangcentrum van Sa Roca : van 09:00 tot 16:00; gesloten 25 december en 1 januari.

Telefoon: 00 34 971 892 250

Inschrijfgeld: het bezoek is gratis maar het is verplicht via het Opvangcentrum te gaan om een vergunning van bezoek te vragen.

Motorvoertuigen zijn verboden in het park: u kunt te voet of per fiets.

Geopend van eind april tot oktober.

Telefoon: 00 34 971 892 017

Website: grupotelparcnatural.com