Het eiland Lanzarote in de Canarische Eilanden

Net als de andere Canarische Eilanden, Lanzarote is van vulkanische oorsprong, maar het is Lanzarote het vulkanische karakter is het duidelijkst in de eerste plaats omdat een deel van het vulkanisme is meer recent, in de tweede plaats omdat schaarste aan vegetatie laat blootgesteld vulkanische rotsen die een groot deel van het eiland te dekken. Het interieur van het eiland verschijnt in de zomer, als een maanlandschap, ongeveer driehonderd vulkanen oker rotsen, bruin of zwart, bezaaid met geïsoleerde witte vlekken boerderijen en dorpen. Sommige bergen zoals Montaña Colorada of Montaña Roja, hebben een bijna rode kleur, door oxidatie van het ijzererts bevat. Dit zijn slechts de winter regent dat sommige groene vlekken op de berghellingen en in de valleien te brengen. Het noorden van het eiland te ontsnappen deze dorheid via haar - relatief - hoge bergketens die wolken te stoppen en neerslag veroorzaken.

Het vreemde schoonheid van deze landschappen is bewaard gebleven uit de hebzucht van ontwikkelaars door de werking van een man, de kunstenaar en milieuactivist César Manrique, die, gesteund door de president van de Cabildo de Lanzarote, is erin geslaagd om een goed te keuren restrictieve wetgeving op de bouw. César Manrique heeft zelf maakte zijn publieke kunst door het integreren perfect in de natuurlijke sites die ze te markeren. Symbolisch was het in 1993, het jaar na de toevallige dood van Manrique, de Unesco uitgeroepen tot het hele eiland “Voorraad van biosfeer”. Het eiland heeft ook dertien beschermde natuurgebieden in verschillende mate, die ongeveer 40% van de oppervlakte van de te vertegenwoordigen Lanzarote; de meest bekende is de recente vulkanische gebied van Timanfaya (vulkanische achttiende en negentiende eeuw), die de status van Nationaal Park heeft.

1 km ten noordwesten van Lanzarote zijn de secundaire archipel Chinijo en het eiland La Graciosa. De zuidpunt van Lanzarote, de Punta del Papagayo bevindt zich 11 km ten noordoosten van het eiland Fuerteventura, gescheiden door de Straat van La Bocaina en 170 km ten noordoosten van het eiland Gran Canaria. De eilanden Gran Canaria, Fuerteventura en Lanzarote zijn de provincie Las Palmas.

• Het eiland La Graciosa: is toegankelijk door het nemen van de voetveer Órzola.
• De uitzichttoren van de Rio (Mirador del Río) : ontworpen door César Manrique, het gezichtspunt biedt een prachtig uitzicht aanklagen de archipel Chinijo.
• De grotten van Cuevas de las Verdes, ingericht minimaal vulkanische slang om het in zijn natuurlijke staat te houden.
• De Jameos del Agua, vulkanische putten gebouwd door César Manrique, met een ondergronds auditorium.
• De stad Haría en de vallei van de duizend Palms, een groene oase in het noorden van het eiland.
• La Caleta de Famara, een kleine vissershaven met een strand dat bekend staat om te windsurfen.
• La Ermita de las Nieves, een kleine kapel die in de graslanden van de Cordillera de Famara (Risco de Famara), met een prachtig uitzicht op de westkust van Lanzarote.
• De Cactustuin in Guatiza, een vulkanische krater aangelegde botanische tuin van cactussen en euphorbia.
• De stad van Teguise, historische stad, de voormalige hoofdstad van het eiland.
• Het kasteel van Sint-Barbara (Castillo de Santa Bárbara), weergave van Teguise, de vlakte van zand El Jable en het centrum van het eiland; Museum van de piraterij.
• Het landbouwmuseum El Patio in Tiagua.
• De kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Smarten (Ermita de las Dolores) aan Mancha Blanca.
• Lagomar, genaamd “Huis van Omar Sharif”, een troglodiet huis in Nazaret.
• Het bezoekerscentrum van het Nationaal Park Timanfaya.
• Het Monument voor de Boer van Lanzarote (Monumiento al Campesino) in San Bartolomé.
• Het huis en de Stichting César Manrique in Tahíche.
• Het Wijnmuseum in Masdache.
• Het Nationaal Park Timanfaya, behoudt de vulkanische uitbarstingen van de achttiende eeuw.
• Het Internationaal Museum van Hedendaagse Kunst, een museum voor abstracte kunst die door César Manrique in het Fort Sint-Jozef (Castillo de San José) in de buurt van Arrecife.
• De wijngaarden van La Geria, een wijnroute bekleed met vele wijngaarden, waar u kunt genieten van wijnen uit Lanzarote.
• De Lago Verde in El Golfo, een klein vulkanisch meer aan de onderkant van de helft van een krater aan de rand van de oceaan.
• De basalt kliffen van Los Hervideros in het Natuurpark van de Vulkanen.
• De zoutmijnen van Janubio.
• De jachthaven van Puerto Calero.
• Het Balkon van Femés, uitzichtpunt met uitzicht op de vlakte van El Rubicón en Playa Blanca.
• De Castillo de las Coloradas in Playa Blanca, een Genuese wachttoren type.
• De witte zandstranden van Papagayo.
• De Punta del Papagayo, het zuidelijke puntje van Lanzarote met uitzicht op het eiland Lobos en ten noorden van Fuerteventura.

De Cabildo de Lanzarote biedt pakketten aan verschillende openbare attracties bezoeken met een verlaging van de invoerprijs, de “Bono 3 centros” (20 €), “Bono 4 centros” (26 €) en “Bono 6 centros” (30 €).

De eerste bergen van Lanzarote naar voren komt, zijn er ongeveer 11 miljoen jaar geleden, waren het massief van Famara in het noorden van het eiland, en het massief Ajaches in het zuiden. Latere magmatische uitstoot verbonden dan deze twee massieven. De laatste vulkanische uitbarstingen vond plaats in de achttiende en negentiende eeuw.

Kaart van vulkanen Lanzarote: www.cabildodelanzarote.com/informacion/geografico/volcanes3.swf

Lanzarote heeft een reliëf van lage bergen, de hoogste in het noordoosten, in de Cordillera de Famara, de Peñas del Chache tot 671 m; zuiden, het massief Ajaches culmineert op de berg Hacha Grande tot 561 m; zuidwesten, de meest recente vulkanische piek bij de Montaña de Timanfaya tot 510 m hoogte. Tussen deze vulkanische bergen ligt de zandvlakte El Jable; in het zuiden van het eiland ligt de vlakte El Rubicón.

• Rond 500 voor Christus, de eerste bewoners vestigden zich in Lanzarote: de majos of mahos een bevolking van Berberse afkomst, uit Noord-Afrika.
• In 1336 de Genuese navigator Lancelotto Malocello, gesponsord door de Portugese monarchie, “herontdekken” het eiland en bouwde een uitkijktoren op de Montaña de Guanapay, nabij het ​​huidige Teguise.
• In 1402 de Normandiër Jean IV de Béthencourt en de bijbehorende Gadifer de La Salle komen naar Lanzarote, na een stop in Cadiz waarin zij ten dienste van koning Hendrik III van Castilië. Deze Norman handelaren zijn op zoek naar de kleurstof orchil (orchilla) voor hun fabrieken in Normandië. Ze vestigden zich aan de zuidelijke kust van het eiland, in een gebied dat ze noemen Rubicon vanwege de rode kleur van de rotsen, en ze bouwen een fort met een kerk gewijd aan Saint Martial de Limoges. De Kroon van Castilla verleende de heerschappij van Lanzarote naar Jean de Béthencourt.
• In 1404 Paus Benedictus XIII is de kerk zetel van het bisdom van San Marcial del Rubicón; de kerk werd in de zestiende eeuw verwoest door Engels piraten.
• In 1406 Jean de Béthencourt zendt het landgoed aan zijn neef Maciot de Béthencourt, die de prinses trouwde Teguise, dochter van de laatste koning majo van Lanzarote, Guadarfia. Lanzarote gaat dan nobele Castiliaans die hebben deelgenomen aan de verovering van de andere Canarische Eilanden.
• In 1477, is het eiland gewijd aan Herreras die hun bolwerk behouden tot in de late achttiende eeuw.
• Vanaf 1550 Lanzarote is het onderwerp van aanvallen van Barbarijse zeerovers en Europees.
• In 1586 het Ottomaanse admiraal Murat Rais (kapitein Mourad) in beslag genomen op het eiland met 500 mannen; de bevolking wordt opgevangen en in de slavernij te zetten; moeder, vrouw en dochter van de markies Agustín Herrera y Rojas vrijkomen tegen een losgeld.
• In de zeventiende eeuw, zijn aanvallen van piraten en kapers versterkt tot 1618 met de aanval Jaban en Soliman. Tegen het midden van de zeventiende eeuw, werd de bevolking teruggebracht tot 300 inwoners door ellende, moord, gevangenneming en emigratie.
• Van 1730-1736, krachtige vulkaanuitbarstingen verwoestte de zuidwestelijke kwart van het eiland, het vernietigen van een tiental dorpen en een van de beste landbouwgrond, waar graan cultuur sinds de zestiende eeuw had ontwikkeld; de Montañas del Fuego die geboren werden in die tijd zijn nu het Nationaal Park van Timanfaya.
• 1770, 30 jaar later, de inwoners van Lanzarote ingevoerd op vulkanische as een nieuwe cultuur, dat van de wijnstok. Tegen het eind van de achttiende eeuw werden ook introduceerde de cultuur van soda gebruikt bij de vervaardiging van zeep, en het fokken van cochenille op cactusvijg om rode kleurstof cochenille te produceren.
• In 1812, de grondwetgevende vergadering van Cortes de Cádiz eindigde de feodale macht in Lanzarote en in de rest van Spanje. Het eiland is direct ondergeschikt aan de Spaanse Kroon.
• In 1824 komen nieuwe vulkaanuitbarstingen in het zuidwesten van het eiland; ze waren minder gewelddadig zijn dan die van de achttiende eeuw, maar veroorzaakte hongersnood.
• In 1852 de haven van Teguise, Arrecife, krijgt de status-poort en wordt de hoofdstad van het eiland in plaats van Teguise.
• In de twintigste eeuw, uit de jaren 1960, het toerisme groeit en neemt een leidende rol in de economie van Lanzarote.

De gofio is een graan meel (tarwe of maïs) eerder geroosterd voordat ze worden geplet; de gofio was al bekend van de oorspronkelijke bewoners van het eiland. Aardappelen worden voorgesteld als “papas arrugadas”, kleine gerimpelde aardappelen, gekookt in de schil, en geserveerd in een zoutkorst, begeleid door “mojo” (groene of rode hete saus, de olie, azijn, zout en kruiden). Lanzarote heeft ook een productie van lenzen (lentejas de Lanzarote), uien, zoete aardappelen en pompoenen. Een kenmerk van Lanzarote is een schimmel die groeit in het zand van de vlakte van El Jable en is vernoemd truffel van zand (Terfezia arenaria); deze schimmel heeft een lichte geur van truffel; het wordt gevonden in markten - in het regenseizoen - onder de naam “papas crías”, omdat het heeft het uiterlijk van een aardappel.

De oceaan zorgt voor een uitstekende vis en zeevruchten; vissen worden gekookt of gegrild “a la espalda” worden gekookt in “sancocho” (bouillabaisse).

Lanzarote heeft een grote geitenboerderij; de geiten worden verbruikt op verschillende manieren, met inbegrip van baifo, gebakken geitje met knoflook.

Geiten bieden ook uitstekende kazen (queso de cabra), zoet of droog, op verschillende niveaus van volwassenheid: queso blanco (3-4 dagen), semi tierno (7-8 dagen), semi seco (maximaal 20 dagen) of queso durado (meer dan twee maanden). De inwoners van Lanzarote soms eten met kweeperengelei (dulce de membrillo).

Traditionele eiland gerechten worden begeleid door wijnen uit Lanzarote; het is La Geria wat produceerde de meeste van de Appellation wijn Lanzarote, met inbegrip van zoete wijnen onderscheiden van malvasia druif.

Adres: Triana, 38 - 35500 Arrecife

Telefoon: 00 34 928 811 762

Site op het Web: www.turismolanzarote.com

Openingstijden: maandag tot vrijdag, van 8 uur tot 14 uur (15 uur in de winter).

De hoofdstad van het eiland is Arrecife.

Het eiland Lanzarote is verdeeld in zeven gemeenten: Arrecife (de hoofdstad), Haría, San Bartolomé, Teguise, Tías, Tinajo en Yaiza.

De regenval varieert van 250 mm in Famara en slechts 50 mm op het gebied van de Costa del Rubicón, ten zuiden van het eiland; de gemiddelde neerslag is 200 mm jaarlijkse. De weinig regenval is geconcentreerd in de winter en regen in de zomer is een zeldzaam verschijnsel.

Twee klimatologische elementen die betrokken zijn bij deze sfeervolle zachtheid: de passaatwinden en de koude Canarische Stroom. De wind is bijna permanent aanwezig op het eiland. Tijdens de zomermaanden, kunnen stormen staan, geladen met zand uit de Sahara, de sirocco (ook wel calima de Canarische), met temperaturen tot 46 °C (2004) en zeer slecht zicht.

De luchthaven van Lanzarote-Guasimeta wordt beheerd door het bedrijf AENA.

Telefoon: 00 34 928 846 000

Site op het Web: www.aena.es

De luchthaven heeft twee terminals:

• Terminal 1 is gewijd aan het verkeer met het vasteland van Spanje en andere luchthavens in Europa en de Britse eilanden.
• Terminal 2 is gewijd aan het verkeer met de andere Canarische Eilanden, Gran Canaria en Tenerife. Twee luchtvaartmaatschappijen bieden de inter-eiland verkeer: Binter Canarias (telefoon: 00 34 902 391 392; Site op het web: www.binternet.com) en CanaryFly (telefoon: 00 34 902 808 065; Site op het web: www.canaryfly.es).

De hoofdstad Arrecife is aangesloten op de luchthaven elk half uur van 6 uur tot 22 uur 30, de buslijn 22, van de wisselaar; een keer per uur tussen 7 uur en 21 uur, met de buslijn 23, van het busstation.

Lijnen Nee. 161 en nummer 261 verbindt Playa Blanca naar de luchthaven, via Puerto del Carmen; elk uur van 7 uur tot 22 uur 30.

Gedetailleerde planning op: www.arrecifebus.com.

• de haven van Arrecife, de Puerto de los Mármoles, is ook de haven van goederen waarmee passeert het merendeel van de producten die het eiland brandstof; maar tegelijk ook cruiseschepen. Van Arrecife ferry laten Cadiz en Huelva meedoen in het zuiden van het Iberisch Schiereiland, Las Palmas de Gran Canaria in Gran Canaria en Santa Cruz de Tenerife in Tenerife.
• de haven van Playa Blanca, in het zuiden van het eiland, en biedt verbindingen met de haven van Corralejo in het noorden van Fuerteventura.
• de haven van Órzola noorden van het eiland zorgt voor voetgangers doorgang naar het eiland La Graciosa.

Het bedrijf Naviera Armas biedt verbindingen van Arrecife naar Huelva in het zuiden van het Iberisch schiereiland, te Las Palmas de Gran Canaria en Santa Cruz de Tenerife en van Playa Blanca naar Corralejo (telefoon: 00 34 902 456 500; plaats op het web: www.navieraarmas.com).

De onderneming Fred Olsen verbindt Playa Blanca naar Corralejo van snelle schepen (het oversteken van 15 minuten) (telefoon: 00 34 902 100 107; site op het web. www.fredolsen.es).

Het eiland heeft een busnetwerk, maar wordt aangepast aan de behoeften van de bewoners die gaan werken in de stad, vroege ochtend en terugkeer in de namiddag. Sommige toeristische bezienswaardigheden, zoals het Nationaal Park van Timanfaya of de Mirador del Río zijn niet bereikbaar met de bus.

Bustijden op: www.arrecifebus.com.