De Canarische eilanden zijn de in de mythen en legenden van het oude Griekenland beschreven als een paradijs voor Homer eilanden zij waren de “Elysese velden” voor de dichter Hesiod “Zalig Eilanden” naar Plato het verloren continent Atlantis.
De Canarische eilanden zijn onderdeel van Macaronesië die dezelfde etymologie heeft: de eilanden van de Gezegende, de Griekse woorden μακάριος, “gelukkig, gezegend” en νήσοι, “eilanden”.
Vroeg in de eerste eeuw na Christus, de Romeinse geschiedschrijver Plinius de Oudere gesprekken “Hesperiden Eilanden” (Insulae Hesperidum).
De plaatsnaam “Kanarie” betekent “Eilanden van de Honden” aan het einde van de eerste eeuw na Christus, de neef van Plinius de Oudere, geschiedschrijver Plinius meldt in zijn boek Naturalis Historia, dat rond 50 voor Christus de koning van Numidia en Mauretanië, Juba II stuurde een expeditie naar deze eilanden te verkennen; de ontdekkers waargenomen op de aanwezigheid van grote valse honden. Plinius noemde de eilanden “Canariae Insulae” (van het Latijnse can, canis: hond). De top van de archipel heeft twee honden symboliseren de twee Canarische provincies. De Romeinen noemden later de “Fortuinlijke Eilanden” (Insulae Fortunatae).
De archipel van de Canarische Eilanden in de Atlantische Oceaan, 115 km van de Marokkaanse kust. Het is onderdeel van Macaronesië die ook de archipel van Madeira, de Azoren en Kaapverdië.