De stad Yaiza in Lanzarote - De zoutpannen van Janubio

[Foto's] [Presentatie] [Ligging] [Bezoeken] [Cultuur] [Praktische informatie] [Andere onderwerpen]

[Vorig onderwerp] [Canarische Eilanden] [Over onderwerp] [Volgend onderwerp] [Via Gallica]

Presentatie

Janubio is een zoutwater lagune en de site van de zoutpannen van Janubio (Las Salinas de Janubio), de enige zoutpannen nog steeds in het bedrijfsleven op het eiland Lanzarote.

De Laguna de Janubio en Salinas de Janubio bevinden zich in het zuidwesten van het eiland Lanzarote, op het grondgebied van de gemeente Yaiza. Het zout is ongeveer 8 km ten noorden van Playa Blanca, de nieuwe LZ-2 weg of de oude weg LZ-701; kwelders kan worden gezien van vrij ver van de weg.

Het restaurant “Mirador de Las Salinas” heeft een overdekt terras met een weids uitzicht over de lagune en het zout biedt.

Voortzetting van het noorden langs Janubio op de LZ-703 weg, kunnen we ook een bezoek aan de grotten van Los Hervideros en het vissersdorp van El Golfo, met de lagune Charco de los Clicos.

In de buurt van het zout werken zijn twee kleine steden, La Hoya, of Las Hoyas, en Las Breñas, die zijn geboren in de activiteit van het zout.

Bezoeken

De lagune Janubio (Laguna de Janubio)
De lagune Janubio werd gemaakt door vulkaanuitbarstingen van Montañas de Timanfaya tussen 1730 en 1736. Lavastromen hebben een barrière die de baai dat was op die locatie gesloten gevormd. De lagune heeft nu een diameter van ongeveer 600 meter en een gemiddelde diepte van 3 meter.
De zoutpannen van Janubio (Salinas de Janubio)
De zoutpannen van Janubio werden gebouwd op de oevers van de lagune Janubio, waar de natuurlijke zout afzettingen werden gevormd. De oprichting van het zout begon in 1895 op initiatief van don Vicente Lleó Benlliure; ze zijn nog steeds bediend door afstammelingen van de maker, de familie Padrón Lleó.
De Salinas de Janubio zijn kwelders in terrassen beslaan een oppervlakte van 45 hectare, ongeveer even groot als die van de lagune. Zout blijft geëxtraheerd volgens de traditionele methode van verdamping: het zeewater gepompt naar het bovenste bassins; Oorspronkelijk was het water werd gepompt door windmolens; vandaag de dag de pompen zijn elektrisch. De waterbekkens, of anjers (tajos) heeft in eerste instantie een zoutgehalte van 3,5% (35 g per liter). Onder invloed van de zon en de wind, het water verdampt en het zout concentreert. Deze pekel wordt afgevoerd naar de onderste bekkens door een dicht netwerk van kanalen. Het zout kristalliseert en wordt geoogst door zout werknemers; grove verontreinigingen, zoals stenen, zijn verwijderd, het zout wordt gewassen met verzadigd zout water; Tenslotte wordt het zout gedroogd in White kenmerkt heuvels. Zout met hoge zuiverheid, kan vervolgens fijngemalen of direct verpakt, afhankelijk van de beoogde toepassing. Het merendeel van de zoutwinning wordt gebruikt in de visserij-industrie voor de instandhouding van de vis aan boord van vissersvaartuigen in de archipel en zelfs vissersvloten van het schiereiland, zoals de tonijn vloot van Land Baskisch. Maar met de introductie van visserĳquota, met gebruik van ijs, en de uitvinding van de koelkast voor de instandhouding van de vis is het gebruik van grof zout minder zijn gedaald.

Op hun hoogtepunt, en tot de jaren 1970, de Salines van Janubio produceerde ongeveer 10.000 ton zeezout per jaar; vandaag productie bereikte ongeveer 2000 ton per jaar. Een klein deel van deze productie, de hoogste kwaliteit, wordt verkocht als tafelzout op de lokale markt. Slechts een vijfde van de kwelders van Janubio wordt nog steeds gebruikt voor de productie; zoutoplossing, die gebruikt worden om een honderd zout arbeiders, in dienst slechts een tiental. Let op de vele verlaten zwembaden, de ruïnes van oude windmolens en vervallen gebouwen. Echter Salines van Janubio verkregen EU-subsidies voor gedeeltelijke herstel van de vijvers in het kader van het behoud van het erfgoed. Elk jaar in juni, tijdens de viering van Corpus Christi, of feest van Corpus Christi, ton geverfde zout worden traditioneel gebruikt in het creëren van mooie decoraties in de straten en pleinen van Arrecife, de hoofdstad van Lanzarote.
De Salinas del Janubio zijn één van de belangrijkste attracties van Lanzarote en bieden een fascinerend schouwspel - vooral bij zonsondergang - met geometrische rooster bekkens waarvan de kleuren variëren, afhankelijk van de inhoud van zout en licht. Deze roodachtige kleur vanwege verschillende halophilic microörganismen verdragen hoog zoutgehalte: archaea bacteriën zoals Halobacterium salinarum en Halobacterium halobium, een alg, de Dunaliella salina, die een hoog gehalte aan carotenoïden en een kleine schaaldier heeft de artemia (Artemia salina).
De kwelders van Janubio is een beschermd natuurgebied en zijn geclassificeerd als speciale beschermingszone voor vogels (Zona de Especial Protección para las Aves, ZEPA). Saline is een broedplaats voor de hop (Upupa epops) en githagine vink (Bucanetes githagineus) en een kruising in de lente en de herfst voor de migratie, zoals Regenwulp (Numenius phaeopus), de kleine zilverreiger (Egretta garzetta) en de Steltkluut (Himantopus himantopus).
De stranden van Janubio (Playas de Janubio)
Vóór het cordon van lava en vulkanische slakken dat sluit de lagune Janubio is een kleine zwarte zandstrand, de Playa del Janubio. In het westen van het zout is een prachtige lange strand van zwart zand, waar u enkele goede exemplaren van olivijn kan vinden in de rotsen. Op beide stranden zwemmen wordt afgeraden vanwege de sterke stroming. De toegang tot het strand van de LZ-703 weg na het passeren van de lagune Janubio.