De stad Kos, eiland Kos - de osmanische stad

Tijdens het 390 jaar van Turkse bezigheid, ondergaat het eiland een mohammedaanse immigratie waarvan er tegenwoordig een belangrijke bevolking van duizend personen blijft; immers na de overgang onder de Italiaanse heerschappij, was het eiland Kos niet bij „de transmigraties“ tussen Griekenland en Turkije betrokken voorzien door het verdrag van Lausanne van 1923.

Vandaag zijn de sporen van de osmanische heerschappij op Kos nog zeer zichtbaar; onder de belangrijkste monumenten van het mohammedaanse verleden van Kos merkt men op: de moskee van Defterdar op de hoofdplaats van de stad (Plaats Eleftherias), de moskee van Pacha Gâzi Hassan en een bron van de XVIIIe eeuw, alle twee geplaatst op de Plaats van de Plataan, hammam Anatolië en de oude osmanische stad Haluvazia.

Een bron met inschrijvingen in Arabische taal werd naast de boom door de vroegere Turkse gouverneur Gazi Hassan geplaatst; deze inschrijvingen delen mede dat het water van deze bron „het Water van Hippocrates“ is.

Deze plataan, die zeer door de toeristen wordt beoordeeld, was het theater van tragische gebeurtenissen: op 25 maart 1821, tilde het Griekse volk zich tegen de Turkse bewoner op; de inwoners van Kos stemden met de opheffing rond hun aartsbisschop in, die onder de rechtstreekse instantie van het oecumenische Patriarchaat van Constantinopel officiait. De inwoners van Kos betaalden zeer duur hun aansluiting: op 11 juli 1821, hingen de Turken, in represailles, 90 patriotten, waarvan een groot aantal popes, onder de plataan van Hippocrates. Volgens een schriftelijk getuigenis van de Franse reiziger Pouqueville onthoofdden de Turken in totaal 900 christenen van Kos.

De Patriarch Gregorius V van Constantinopel werd eveneens, in Istanbul gehangen, en zijn lichaam dat in Bosphore wordt geworpen; een straat van Kos vereeuwigt zijn herinnering, laan van de Patriarch Gregorius V (Λεωφόρος Πατριάρχου Γρηγορίου Πέμπτου), algemeen benoemd laan Grigoriou.

Materialen afkomstig uit Romeinse overblijfsels werden bij de bouw van deze indrukwekkende moskee gebruikt; men gelooft dat de moskee op de overblijfsels van de Byzantijnse basiliek Sint-Joris werd gebouwd. De moskee heeft twee verdiepingen en een indrukwekkende minaret; zij heeft een monumentaal karakter, en een van zijn opmerkelijke kenmerken is dubbel liniëert van typische vensters van de islamitische kunst.

De moskee van de Loggia is en ongebruikt gesloten; zij draagt nog de merken van de bombardementen gedurende de oorlog, in het bijzonder in entrelacs van de hogere vensters. De benedenverdieping wordt door verschillende winkels bezet.

Dichtbij de moskee bevindt een park zich, waar er een mohammedaanse begraafplaats was, zoals twee graven erover getuigen die blijven bestaan, die van de XVIIIe eeuw dateren. Naast de plataan van Hippocrates de bron van de moskee, bevindt een osmanische bron zich, van zeshoekige en bedekte vorm, die in wit marmer wordt gebouwd, afkomstig uit antieke materialen in nieuwe werkgelegenheid, dergelijk een sarcofaag die als bekken en de circustenten van corinthien aard dient. Tot de aardbeving van 1933, dichtbij de moskee van de Loggia, bevond de normatieve rechtbank zich (Mahkemey-i Șeriye).

Het is een moskee van twee verdiepingen gebouwd aan het einde van de XVIIIe eeuw door het Groot Penningmeester Ibrahim Efendi (Defterdar Hacı Ibrahim Efendi). De moskee van defterdar is een indrukwekkende maar sierlijke moskee, aan de harmonische verhoudingen; zij is van dezelfde stijl en bij benadering van dezelfde periode dan de moskee van pacha Gâzi Hassan. De vaste vergoedingen bevinden zich de traditionele bron die voor de rituele abluties wordt gebruikt.

De efendi Hacı Ibrahim was defterdar van het Imperium Ottoman herhaaldelijk onder de regeringen van Mourad III en Mehmed III. Defterdar (letterlijk gehalte van de rol van de belastingen) was het equivalent van de supervisor van de financiën onder het Franse koningschap. Het bepalend woord Hacı in zijn naam betekent dat hij de bedevaart van Mecque had gedaan (het equivalent van hadji in Arabische taal).

Deze mohammedaanse wijk omvatte de moskee van Port (vernietigd door de aardbeving van 1933), de moskee Atik, die was een oude moskee aan de XIXe eeuw wordt vernieuwd, gelegen die Laan Eleftherios Venizelos (Leoforos Eleftheriou Venizelou, Λεωφόρος Ελευθέριος Βενιζέλου), en een oude moskee, van de XVIIIe eeuw dateert, gelegen die Diagoras de Plaats, waarvan er slechts een minaret blijft die over de archeologische zone van het westen hangt.

Door de straat voetgangster naar terug te gaan Diagoras men kan een osmanische bron zien die met een inschrijving wordt drooggelegd; zij wordt geplaatst op de kruising van de straat voetgangster en de laan Vénizélos, maar zij wordt vaak door een étals van snuisterijen verbergd. Een andere bron doet saillie op de muur van een dameskapsalon aan de hoek van de straat Christodoulou (Οδός Χριστοδούλου) en de straat Passanikolaki, gelegen naast de moskee Atik, een moskee zonder minaret, maar nog in dienst.

De wijk van Kontopodi werd lang als famé kwade beschouwd, maar terwijl alle branlantes huizen van stad bij de aardbeving van 1933 instortten, overleefden de robuuste huizen van Kontopodi, die in steen worden gebouwd. Vandaag vloeit de zone van winkels voor toeristen over en koffie, maar door naar boven te kijken kan men Turkse en Arabische inschrijvingen op de stenen zien.

Een andere mohammedaanse wijk was de kleine wijk van de goudsmeden, Haluvazià, gelegen westwaarts van de wijk van Kontopodi, en tussen de zuidwesten Straat Hérodote (οδός Ηροδότου) en het einde van de haven. Langs de kust bevonden exohes zich, van hoge omgeven vierkante huizen van tuinen, die door de fortunés residenten van het eiland te midden van de XIXe eeuw worden gewoond. De ambitie van alle rijke inwoners van Kos van de XIXe eeuw was een winkel in tsarsi en een exohe op deze kust te verkrijgen.

De kleine wijk van Stavrou was een uitbreiding van Chora, kant het zuiden. Een vierkant mausoleum in steen, dat van de sarcofaag in steen van Pacha Gâzi Hassan wordt overwonnen, blijft bestaan aan de kruising van de boulevard Hippocrates (Leoforos Ippokratous/Λεωφόρος Ιπποκράτους) en de straat Metropool (Odos Mitropoleos/Οδός Μητροπόλεως). Men gelooft dat een tekke (klooster van derwisj draaiers) zich eveneens in deze plaats bevond. Uiteindelijk binnen de archeologische plaats van het westen, aan de plaats van thermes van het noorden bevond een opgegeven Turks bad zich dat tot de tweede helft van de XIXe eeuw terugging.

In de richting van Asclépiéion, heeft de wijk van Kermedé, die grotendeels door moslims van Turkse oorsprong wordt gewoond, zijn eigen gelaatsuitdrukking met de huizen in typisch hout gehouden.

Wanneer de Ridders Gastvrij van Sint-Jan Kos in 1315 veroverden, wezen zij de Joden van het eiland uit, krachtens het besluit dat door Groot Hoofd de Steen van Aubusson in 1502 afgekondigd. De Joden kwamen aan Kos na 1522, na de bewoner ottoman terug. De Joden van Kos bloeiden dan in de handel in de stoffen en de uitvoer van rozijnen.

In 1747, Eliezer Tarsia die zorg voor wordt genomen voor, de bouw van een kleine synagoge die bij de aardbeving van 1933 werd vernietigd. Onmiddellijk na de aardbeving, werd een nieuwe synagoge, van stijl moderniste, heel dichtbij de haven, voor de religieuze behoeften van de 140 leden van de Joodse gemeenschap gebouwd.

Gedurende de Tweede Wereldoorlog namen de Duitse troepen de controle van het eiland in oktober 1943; de Duitse nationale socialisten deporteerden deze enkele tientallen Joden van Kos naar de kampen van uitroeiing.

Vandaag beschermt het gebouw van de synagoge het culturele Centrum van het gemeentebestuur van Kos (4 Straat Alexandrou Diakou).

Gréco-Turkse keuken tegen gematigde prijzen (ongeveer 10 €).

De telefoon: 00 30.224.202 8442