De stad van Andimahia, of Antimachia, eiland Kos

Het dorp telt ongeveer 2200 permanente residenten, hoofdzakelijk werknemers in de landbouw (teelt van de graangewassen, de tabak en het sesamkruid, alsmede in de veeteelt) en het toerisme.

Door de nabijheid van de luchthaven, is Antimachia een wegenknoop met verbindingen naar Mastihari aan het noorden, Kos aan het Noord-Oosten, Kéfalos aan het zuidwesten, en Kardamena aan het zuidoosten.

AAN 4 kilometers ten noorden van Andimahia, bevindt zich zijn haven, Mastihari, die zeeverbindingen met het eiland Kalymnos toelaten. Frequente bussen verbinden Andimahia met Kos, via Mastichari.

Men kan het binnenste bezoeken en zijn mechanisme observeren.

De uren van de bezoeken: gewoonlijk van 8:30 aan 17:00

Het tarief van toegang: ongeveer 1,5 €.

Volgens de archieven van Malta, werd de vesting van Andimahia door de Orde aan het begin van XIVe eeuw, van 1337 tot 1346, onder magistère van Grote Hoofd Hélion van Villeneuve (1319-1346), aan de plaats van een klein ouder Byzantijns kasteel gebouwd.

De vesting kende verschillend gebruik, volgens de omstandigheden van de tijdperken. Vanaf 1383, door beslissing van de Raad van de Militaire en Gastvrije Orde van Sint-Jan, werd het kasteel als gevangenis voor de Gastvrije Ridders gebruikt die zich slecht hadden bevat; vanaf het midden van XVe eeuw, ziet het ernaar uit dat het kasteel een kleine versterkte stad was geworden.

De constante aanvallen van de osmanische vloot en de piraten aan XVe en XVIe eeuw, zetten herhaaldelijk de inwoners van het eiland ertoe aan om binnen het kasteel te vluchten, dat als een van de zekerste kastelen van de Orde wordt beschouwd. Bij de poging tot invasie van Kos door de Turken in 1457 (156 schepen, 16000 soldaten), diende het kasteel van Antimachia, samen met de kastelen van Paléo Pyli en Kefalos, als schuilplaats voor de 12000 inwoners van het eiland Kos; de Turken werden tenslotte door de Gastvrije Ridders teruggedreven, die door de inwoners van Kos worden geholpen, na 23 dagen van gevechten.

Het meest ernstige vestingwerk begon slechts in 1490, tegelijk met die van het kasteel van Neratzia in de stad Kos, onder magistère van Pierre van Aubusson (1473-1503). Aan de toegang van het kasteel, merkt men het gebeeldhouwde schild - met hoed van kardinaal - van de Grote Meester en kardinaal Pierre van Aubusson op, met de datum van 1494.

De deur van het kasteel, aan het Noord-Westen beschermd, - dat een dubbele deur was werd - door een groot bastion in de vorm van hoefijzer dat het werk van het Groot Hoofd Fabrizio del Carretto is (1513-1521); Carretto bouwde eveneens bastions aan het kasteel van Neratzia aan Kos en het Paleis van de Grote Meesters in Rhodos.

Na de daling van Rhodos, in 1522, viel de vesting aan de handen van de Turken, zoals het geheel van het eiland. Gedurende de osmanische bezigheid, werd een moskee binnen het kasteel gebouwd; zij werd vernietigd. Te midden van de XIXe eeuw gaven de inwoners het kasteel op en leidden zich naar de noordelijke zone van het eiland en aan het zuiden naar de zee, die aldus twee nieuwe dorpen creëren, die van Andimahia en die van Kardamena. De aardbevingen van 8 februari 1926 en 23 april 1933 vernietigden een groot aantal gebouwen binnen de vesting, maar de hoge muren verzetten zich.

Het kasteel van de Ridders is een vesting in de vorm van onregelmatige vierhoek, vrij uitgebreid om de bevolking van het gebied te ontvangen, met een totale oppervlakte van 45000 m ². De vesting werd met grote vulkanische stenen gebouwd. De muren werden in het bijzonder in de lage partijen, aan het noorden versterkt, terwijl van de zuidelijke kant, in de richting van Kardamena, het kasteel van de natuurlijke bescherming van de sterke helling van het terrein profiteerde.

Een pad maakt het mogelijk om de buitenlandse omloop van de indrukwekkende wallen te doen, van 970 m van lengte, die de top van de heuvel aannemen en die goed worden behouden. Eens doorgedrongen binnen de vesting door de indrukwekkende deur aan het noorden, is het mogelijk om de weg van ronde van het westen te volgen, eveneens goed behouden. Talrijke gebouwen die binnen de muren, werden om de vluchtelingen te ontvangen, blijven er slechts de stichtingen van de huizen en de ruïnes van enkele opslagplaatsen. Daarentegen zijn verschillende regenbakken nog zichtbaar en twee van de kapellen werden hersteld: de kapel Sint-Nicolaas en de kapel van Agia Paraskevi. Men kan eveneens de overblijfsels van een derde kapel zien: Panagia Eleimonitrias (Παναγία της Ελεημονήτριας). Concerten worden, bij de gelegenheid, binnen de vesting georganiseerd.

Het kasteel van de Ridders hangt over de zeeëngte van Nissyros ten zuiden van het eiland Kos. Van de vesting, strekt het panorama zich tot het Turkse schiereiland van Cnide (Knidos), aan het zuidoosten, en tot het eiland en de vulkaan van Nisyros, aan het zuiden, en, verder uit over de horizon, aan het eiland Tilos. De vesting is zeer zichtbaar sinds de ferry die Nissiros met Kos verbindt.

De voorgevel van de kapel draagt drie blazoenen, waarvan die van de Grote Meester del Carretto met het jaar 1520, die later zijn opgesteld.