De plaats van Asclépiéion van Kos, eiland Kos

De arts Hippocrates studeerde aan Kos, onderwees er en baseerde er zijn geneeskundige School die beroemd in iedereen antiek en het grootste ziekenhuis van antiek Griekenland werd; Asclépiéion van Kos bleef een centrum van zorgen renommé tot het Leven eeuw na J. - C., waar van talrijk opmerkelijk Grieks vervolgens Romeins kwamen zich laten verzorgen.

De ruïnes van Asclépiéion vormen de belangrijkste archeologische plaats van het eiland Kos.

Het antieke toevluchtsoord werd aan 100 meters hoogte gebouwd, beneden van de helling is van de berg Dikeos (Όρος Δίκαιος) die het gebied beheerst; de plaats biedt een prachtig standpunt over de Golf van Kéramos (Κεραμεικός κόλπος) aan en de zuidwesten kust van het Anatolië.

Asclépiéion is sinds zijn stichting door een hout van cypressen omgeven, vroeger gekroond.

Sinds Asclépiéion, kan men met het dorp van Zia, aan ongeveer 12 km, door een kleine bergweg overeenkomen die spectaculaire landschappen aanbiedt. De tocht is mogelijk aan voet of VTT.

Door het hellende reliëf van het terrein, étage Asklépiéion op vier niveau's: het basisniveau en drie uitgebreide kunstmatige terrassen die door monumentale trappen meedelen; deze trappen hebben meer dan 12 meters van breedte in bepaalde afdelingen. Een groot deel deze trappen werd gedurende de Italiaanse heerschappij hersteld, maar van de partijen van oorsprong zijn altijd in plaats.

In de loop van de eerste fase van bouw, ontwikkelde de tempel zich op drie niveau's: het basisniveau en twee terrassen, goed geïntegreerd in het natuurlijke milieu. Het bestaande altaar van Asclépios bevond zich op het centrum van het tweede terras, dat dan het hoogste terras was; de kleine ionien tempel van Asclépios (Tempel C van het plan) werd naast het altaar opgericht. De ondergeschikte gebouwen van het toevluchtsoord werden vrij in de nabijgelegen zone geïntegreerd door de nadruk op hun functionele rol te leggen. Deze samenstelling zonder versieringen van het geheel werd tot het begin van IIe eeuw voor J. - C. behouden. Vanaf het begin van IIe eeuw, vereisten de verbreiding van de verering van Asclépios, de ontwikkeling van de therapeutische werkzaamheden van de geneeskundige school die door Hippocrates wordt gebaseerd, de economische welvaart van het eiland en de ontwikkeling van nauwe betrekkingen met de hellénistiques souvereinen een vergroting en architecturale reconfiguration van Asklépiéion.

In de loop van deze tweede fase van bouw - gedurende de eerste helft van IIe eeuw voor J. - C. -, veranderde het toevluchtsoord in een monumentaal hellénistique geheel, op ingewikkeld niveau. Het hellénistique plan van onafgebroken stijging, dank zij de bouw van opeenvolgende niveau's, creëerden indrukwekkende trappen en terugkerende zuilengalerijen een veelvormig geheel van architectuur, die beetje bij beetje zijn ondergeschikte zones openbaart. Het toevluchtsoord strekte zich uit over drie opeenvolgende terrassen, die door steunmuren worden gehandhaafd. Het geheel omvatte een propylon (voordeur), portalen (stoas), tempels, altaren en een gekroond bosje, alsmede verschillende kleine religieuze en profane gebouwen, terwijl monumentale trappen een toegang tot de verschillende terrassen gaven. De grote tempel van Dorische aard van Asclépios werd op een nieuw terras, het derde terras gebouwd, terwijl het altaar van Asclépios weer opbouwt was, in functie van de opvatting van het beroemde altaar van Zeus in Pergame.

De architectuur van het nieuwe gekroonde geheel keurt de nieuwe architecturale trends van het tijdperk goed en toont duidelijk de invloed van gekomen voorbeelden van Minder belangrijk Azië, die door de oostelijke campagne van Alexandre worden gepopulariseerd, Groot.

Aan de Eerste eeuw na J. - C., in de loop van de Romeinse periode, bouwde men, op het eerste terras, openbare toiletten en de kleine tempel van Xenophon. Later aan IIe eeuw na J. - C., gedurende de periode van de dynastie van Antonins, de tempel die aan Apollo van Corinthe wordt gewijd en, een eeuw later, Thermes werd gebouwd.

Aan de linkerkant van propylon van toegang tot het eerste terras, dichtbij de muren bevinden vijf ondergrondse kamers zich, zonder vensters, waarvan het gebruik onzeker is; het zou kunnen gaat om kamers die voor zieken van venerische ziekten of van de lepra zijn gereserveerd, die zijn getroffen.

Het lagere terras bevatte nooit talrijke gebouwen, want zij was de plaats van de viering van Asclépiéia - vierjarige viering van concurrentie van atletiek en muzikale steun in de eer van de god genezer.

Het eerste architecturale model van dit eerste terras werd na de tweede fase van bouw behouden, met een portaal (stoa) in de vorm van brief Π dat op de noordelijke kanten wordt beschikt, is en westelijk van het terras; achter de zuilengalerijen, van Dorische aard, bevonden talrijke verschillende zalen zich waarvan men gelooft dat zij waren bestemd voor de raadpleging, voor de behandeling en het onderdak van de zieken of de pelgrims komend aan het toevluchtsoord zich laten verzorgen. Het portaal en de kamers dateren van de hellénistique periode (IIIe eeuw voor J. - C.); er blijven niet meer, vandaag, slechts de stichtingen ervan.

Een groep gebouwen werd aan het onderwijs gewijd en bracht de school van geneeskunde onder evenals een museum van pathologische anatomie, met talrijke tentoonstellingen, illustraties en votieve offeranden.

Op de zuidelijke kant van dit eerste terras, bevindt de steunmuur zich van het tweede terras: deze muur omvatte gesierde nissen van standbeelden evenals bronnen van marmer met grote reservoirs water; deze bronnen waren essentieel voor de rituele therapieën van Asclépiéion; zij werden door bronnen van genezend ferrugineuse en zwavelachtig water gevoed dat aan de voet van de berg Dikeo opspringt (de bron van Koning Halkon en de bron van Vournika). Tot zeer onlangs, garandeerden twee bronnen de plaats een constante aanvoer van zoet en eigen water; grote afdelingen van leidingen in klei zijn nog zichtbaar, begraven in de bodem.

Tegen deze zuidelijke muur, aan de rechterkant van de trap die tot het tweede terras leidt, bevond een kleine tempel zich, zegt tempel van Xenophon. Hij bestond uit een abside en een typische voorgevel van tempel. Deze tempel was een offerande gedaan door de arts, afkomstig uit Cos, Gaius Stertinius Xenophon aan de god Asclépios, aan zijn meisje Hygie, godin van de hygiëne, en Épione, assistente en trouwt van Asclépios; deze tempel van Xenophon werd eveneens aan de keizer, en halfgod gewijd, Néron. Men kan de basis van een standbeeld zien waar de naam van Xenophon wordt ingeschreven, die de persoonlijke arts van de keizer Claude was (Claudius), maar die de echtgenote van Claude deze zou helpen hebben vergiftigen door hem een vergiftigde veer in te voeren in de keel. Xenophon had eveneens zijn financiële steun voor de restauratie van het toevluchtsoord na een aardbeving bewezen, het versierend met standbeelden die hij van Rome had gebracht, en door een geneeskundige bibliotheek op de plaats van Asclépiéion te creëren.

In de overwelfte nissen, direct gelegen onder het tweede terras, bevonden de gedaante zich van verschillende goden; in één van de nissen, aan de linkerkant van het verloop, kan men een standbeeld van de god Zijde zien.

Oostelijk van het terras, dat met het lagere niveau overeenkomt, bevond zich Romeinse, warme en koude Thermes, die tijdens IIIe eeuw na J worden gebouwd. - C. Drie van de badkamers presenteerden bogen op de kleinste kanten; zij werden van muurfresco's versierd en hadden bedekte bodems van mozaïek, gedeeltelijk behouden en zichtbare vandaag.

Westwaarts van dit eerste terras, achter het portaal, bevonden zich openbare latrines, die van de Eerste eeuw na J dateren. - C.

Een bank van steen in volle cintre (exèdre) gebouwd, die het noorden het hoofd biedt, werd te midden van het tweede terras voor de vergaderingen in volle lucht; dit exèdre bevat nissen voor standbeelden. Zij dateert eveneens van de vroegtijdige hellénistique fase en de eerste fase van bouw van het toevluchtsoord; exèdre is altijd in plaats. Oostelijk van het terras bevond een lesche zich (λέσχη), gebouw dat tot de vergaderingen van de Raad diende.

In de tweede fase van bouw, werden de gebouwen van het tweede terras dat van de eerste fase van bouw dateert, harmonisch geïntegreerd in het nieuwe monumentale geheel. De ionische tempel van Asclépios werd gewijzigd, door de stilistische kenmerken van de tempels van Minder belangrijk Azië goed te keuren. Hij bestond uit een vierkant pronaos en cella van gelijke omvang, waar onderin zich „de schat“ (thesaurus) bevond, een kist van steen die de rijkdommen van de tempel beschermde.

Naar het midden van IIe eeuw voor J. - C., was het altaar van Asclépios weer opbouwt op de manier van het beroemde altaar van Zeus in Pergame en werd gesierd van rijke architecturale en statueske versieringen die aan de zonen van de beroemde antieke beeldhouwer Praxitèle worden toegekend.  Het altaar was de oudste structuur van de plaats, waarvan de stichtingen nog zichtbaar dichtbij het midden van het tweede terras zijn.

Ten zuiden van de tempel van ionische aard (tempel B van het plan), werd een uitgebreid vierkant gebouw in twee delen, met een Dorisch antichambre aan vier kolom, van 12 m door 13 m, toegevoegd; het is wat men „een abaton“ (άβατον) benoemt, die, misschien volgens de archeologen, van slaapzaal voor de priesters van het toevluchtsoord diende (enkoimeterion, εγκοιμητήριο).

Oostelijk van het altaar van Asclépios, werd een portaal, van 17 m van lengte, gebouwd om de votieve offeranden te beschermen.

In de loop van het Romeinse tijdperk naar IIe eeuw na J. - C., périptère werd een tempel van corinthien aard (tempel C van het plan), die aan de verering van Apollo wordt gewijd - en waarschijnlijk aan de keizerlijke verering van Néron - oostelijk van het hellénistique altaar van Esculape opgericht; in de jaren '30 werden zeven van de mooie corinthiennes kolommen van wit marmer van deze Romeinse tempel door de Italiaanse archeologen hersteld door materialen van oorsprong gedeeltelijk te gebruiken.

In het centrum van dit terras bevond een grote périptère tempel zich die aan Asclépios wordt gewijd en die van IIe eeuw voor J. - C dateert. (tegen 170 tot 160 voor J. - C.). Het was het grootst van de tempels van het toevluchtsoord (tempel A van het plan): deze tempel van Dorische stijl had meer dan 30 meters van lengte en 15 meters van breedte; hij bevatte standbeelden van Asclépios en zijn meisje, Hygie. De tempel bood het noorden het hoofd en vormde de climax van het toevluchtsoord, en was zichtbaar sinds de kust. Sinds dit derde terras is het standpunt over het toevluchtsoord prachtig; zij breidt zich vervolgens op de velden van olijfbomen, de stad Kos, en tot de kust van het Anatolië, aan de horizon uit.

De architectuur van de tempel werd door vormen van klassieke stijl, beheerst en bevatte talrijke gelijkenissen met Asclépiéion van Épidaure, hetgeen de rivaliteit tussen beide toevluchtsoorden weergaf. De tempel was, in het begin omgeven, met kolommen van opgehoogd wit marmer van zwart marmer (elf kolommen op de grote kanten en zes kolommen op de kleine kanten). Vandaag blijven er weinig dingen van deze grote tempel, behalve de stichting, de bodem in marmer en de grondslagen van wit en zwart marmer van de kolommen.

Van het derde terras leidt een trap tot een gekroond hout van cypres en dennen, die aan Apollo wordt gewijd.

Vele beroemde artsen hebben de geneeskunde aan Kos uitgeoefend en onderwezen, aangezien de eerste onder hen „de vader van de klinische geneeskunde is“, Hippocrates (tegen 460-377 voor J. - C.), die aan Kos de eerste geneeskundige school aan het einde van Ve eeuw voor J. baseerde - C.

Een altaar dat aan Asclépios wordt gewijd, werd op de plaats van Asclépiéion vanaf IVe eeuw voor J. - C. gebouwd. Het toevluchtsoord zelf werd vanaf IIIe eeuw voor J. - C. en vergroot en veranderd tot IIe eeuw na J. - C. gebouwd, d.w.z gedurende bijna vijf eeuwen.

In 242 voor J. - C., ontving het toevluchtsoord de erkenning van het panhellenische recht van de onschendbaarheid evenals de toepassing van het bestand, en er werden ingesteld de Spelen Belangrijk van Asclépiéia „Megala Asklepieia“ (Μεγάλα Ασκληπιεία), atletische spelen en muzikale steun die ieder vijf jaar plaatsvinden. Aan IIe eeuw voor J. - C., was Asclépiéion zeer beroemd geworden en vele patiënten en van bezoekers ontvangen.

Asclépiéion van Kos was een centrum van zorgen waar de geneeskunde werd uitgeoefend die door Hippocrates wordt onderwezen; hij bleef het gedurende bijna 900 jaar na de dood van Hippocrates - tot in 554 na J. - C. OP deze datum vernietigde een aardbeving de gebouwen van het toevluchtsoord, dat de aardbeving die Kos in 469 na J. had getroffen - C. reeds had beschadigd. De heerschappij van het christendom had eveneens bijgedragen tot de achteruitgang van dit heidense toevluchtsoord.

Onder het Byzantijnse Imperium werd een kerk op de stichtingen van de Dorische tempel van Asklépios, de kerk Onze Lieve Vrouwe van Tarsos opgericht (Παναγίας της Ταρσού). Enkel de circustent van een kolom van tempel, die als altaar diende, werd van deze kerk paléochrétienne behouden.

Toendertijd middeleeuws, aan XIVe en XVe eeuwen, gebruikten de Gastvrije Ridders van Sint-Jan materialen afkomstig uit de ruïnes van het toevluchtsoord voor de bouw van hun kasteel van Neratzia aan Kos.

De opgravingen van Asclépiéion gingen gedurende de periode van de Italiaanse heerschappij van het eiland door. Behalve eigenlijke opgravingen, herstelden de Italianen gedeeltelijk het toevluchtsoord en gaven aan de plaats zijn huidige vorm.

De opgravingen worden nu door de Italiaanse Archeologische School van Athene voortgezet.

Hippocrates doorliep heel antiek Griekenland en de geneeskunde met Démocrite bestudeerd, vervolgens kwam hij zich aan Kos te vestigen terug. Hij wijdde een groot deel zijn leven om de geneeskunde uit te oefenen en te onderwijzen daar waar, in 366 voor J. - C., de stad Kos, niet ver van het altaar van Asclépios zal gebaseerd zijn waar het toevluchtsoord van Asclépiéion na de dood van Hippocrates, tegen 357 voor J. - C. zal gebouwd worden.

Hippocrates was de initiatiefnemer van thérapeutique die op het klinische onderzoek van de symptomen is gebaseerd; hij adviseerde een globale benadering van het menselijke lichaam, die op de theorie van de humeuren is gebaseerd (de vloeistoffen van het lichaam: bloed, gal, enz), zogenaamd theorie humorist. Deze benadering was in breuk met de zeer bijgelovige traditionele benadering die de bovennatuurlijke of goddelijke krachten toeschreef om de ziektes te veroorzaken, en voerde de goden aan om de genezing te verkrijgen. Hippocrates scheidde de discipline van de geneeskunde van deze van de filosofie en de godsdienst en het geloof, door aan te voeren dat de ziekte geen straf was die door de goden, maar eerder het product van milieufactoren wordt opgelegd, zoals de voeding en de levensstijl. Het belangrijkste verdrag van de hippocratique verzameling is „Luchten, wateren en plaatsen“ (Ve eeuw voor J. - C.), die, in plaats van aan de ziektes een goddelijke oorsprong te geven, zich voorstelt dat zij van het buitenlandse milieu kunnen komen.

Hippocrates wordt als „de Vader van de klinische geneeskunde“ beschouwd: hij legde de filosofische grondslagen en de code ervan van beroepsethiek. Men kent hem beroemd „de eed van Hippocrates“ toe, waarvan hij waarschijnlijk slechts een van contributeurs was.

Hippocrates vatte, op een meesterwijze, de grootte van de geneeskunde en de rol van de arts kort samen:

„Het leven is kort, de wetenschap is lang, de onbereikbare gelegenheid, de bedrieglijke ervaring, het moeilijke oordeel“.

De uren van de zomer (van 1 juni tot 31 oktober): de maandag, van 8:30 aan 15:00; van de dinsdag aan de zondag, van 8:00 aan 20:00

De winterdienstregelingen (van 1 november tot 31 mei): van de dinsdag aan de zaterdag, van 8:30 aan 15:00

Een uur voorzien en half voor het bezoek, aangenamer vroeg 's ochtends voor de komst van de bussen van toeristen.

De tarieven van toegang: 4 € voor de volwassenen, 2 € voor séniors en de studenten, gratis voor de kinderen van 16 jaar en minder.

De telefoon: 00 30 22420 28763/28326