Het eiland Kos in Egeïsche Zee - in de Griekse oudheid

Tegen 1425 voor J. - C., kwamen kolonisten mycéniens aan op het eiland Kos en Kos verkreeg een belangrijke positie in het netwerk van commerciële wegen naar het Oosten. De welvaart van het eiland wordt door twee graven in de vorm van koepel, enig in de Egeïsche zone getuigd, die onlangs werden ontdekt, maar ook door de rijke begrafenisofferanden die in andere begrafeniskamers worden gevonden.

De ontwikkeling van de kolonie wordt bovendien door de dichter Homerus (VIIIe eeuw voor J. - C.) in de Catalogus van de Vaten van de tweede smalle zijde van Iliade (tegen 676 tot 680) bevestigd, waarin Kos en de naburige eilanden van Kalymnos, Nissiros, Kassos, en Karpathos worden vermeld om aan de oorlog van Troje (naar XIIe eeuw voor J. - C.) deelgenomen te hebben door dertig vaten te brengen, onder het bevel van Phidippe en Antiphos, zoon van Koning Thessalos, aan het leger van Argiens die door Agamemnon en Achille wordt geleid; Homerus beschrijft het eiland Kos zoals sterk bevolkt (Iliade 14:225).

Het eiland werd vervolgens door Cariens en Lélèges aan XIIe eeuw voor J. - C. gekoloniseerd.

Deze periode wordt ons voornamelijk door de necropolis gekend die op de ruïnes van de oude prehistorische kolonie werd geplaatst en graven met rijke begrafenisofferanden omvat.

Het belang van Kos verminderde in de loop van de Meetkundige periode (van Xe eeuw aan VIIIe eeuw voor J. - C.).

Nochtans aan het einde van het Leven eeuw voor J. - C., ging Kos onder de controle van Perse voorbij en door satrapes (Perzische gouverneurs) van Halicarnasse geleid.

Aan het begin van Ve eeuw, tegen 546 voor J. - C., aangezien het eiland Kos door Perses wordt bezet, werd verplicht om deel te nemen zoals verbonden van Perses aan de slag van Salamine in Attique (480 voor J. - C.), die de marine van de Griekse steden-Stand die van Perses overwinnen leeft.

Het is gedurende deze klassieke periode dat de zoon het beroemdst van Kos, Hippocrates (460-370 voor J. - C.) ontstond, die een beroemde arts zal worden, die men als „de Vader van de moderne Geneeskunde“ erkent. Hippocrates studeerde en onderwees aan Kos.

De oorlogen van de Bond van Délos tegen Perses gingen tot in 450 voor J door. - C., wanneer de bond de tweede slag van Salamine won (Salamine aan Cyprus, en niet Salamine in Attique). Ondanks deze beslissende overwinning, gingen de vijandelijkheden tussen Griekenland en Perse gedurende talrijke jaren na 450 voor J door. - C.

Van 450 tot 405 voor J. - C., verbond Kos zich beurtelings met de Bond van Délos, die door Athene wordt geleid, en de Bond van Péloponnèse, die door Sparte worden geleid. In 411 voor J. - C., gedurende de oorlog van Péloponnèse tussen Athene en Sparte, speelden de Spartanen een slechte omloop aan de inwoners van Kos: zich latend voor vrienden voorbijgaan, gingen zij in de hoofdstad Palaio Pyli, het plunderden en hem lieten eerbetoon betalen. De Atheense Bond werd tenslotte door Sparte in 404 voor J. - C. overwonnen.

Het eiland Kos kende een periode van welvaart, die vooral probeert om zijn autonomie te behouden en om aan de belasting te ontsnappen. Onder de uitvoer van het eiland was er de wijn, pourpre, en van sierlijke doorschijnende stoffen van zijde (van de grège zijde: de zuivere zijde van het Oosten dat het Westen niet heeft bereikt, voor IIIe eeuw na J. - C.). Aristoteles (384 - 322 voor J. - C.) schreef dat de stof van zijde op het eiland Kos werd uitgevonden: „Een klasse van vrouwen vouwen ont en égrènent de cocons van deze schepsels rupsen van bombyx - en vervolgens weven een stof met de aldus ontgevouwen draad; een vrouw van Kos van de naam van Pamphila, meisje van Plateus, wordt gecrediteerd met de uitvinding van de stof“ (de Geschiedenis van de dieren 5.19).

De belangrijkste gebeurtenis van de geschiedenis van Kos was synœcisme (συνοικισμός) van 366 en 365 voor J. - C., wanneer de aanwezige kolonies op het eiland zich verenigden om de nieuwe stad Kos aan de Noordost-spits van het eiland Kos te baseren, op de plaats van oude Kos-Méropis.

Nochtans naar het midden van IVe eeuw voor J. - C., viel het eiland Kos onder de controle van dynaste van Cariës, Mausole, die zijn hoofdstad aan Halicarnasse (huidige Bodrum) op de kust van het Anatolië had.

In 336 voor J. - C., Alexandre steeg Groot op de troon van Macédonië, die zijn vader Philippe opvolgt: in 334, werd Kos door de generaals van Alexandre bevrijd. Kos maakte deel van het Koninkrijk van Macédonië uit, dat Alexandre tot in Perse en in Egypte uitbreidde. Na de vroegtijdige dood van Alexandre, in 322 voor J. - C., werd zijn imperium tussen zijn generaals verdeeld: Kos kwam aan Ptolémée terug, waarvan de Griekse dynastie eveneens op Egypte regeerde.

De bouw in de hoofdstad, Kos, was vruchtbaar met de bouw van een groot aantal monumentale openbare gebouwen, zoals de toevluchtsoorden van Héraclès en die van Aphrodite Pandémos en Pontia, de markt (agora), het theater, de gymnastiekzaal, het stadium, de tempel van Dionysos.

Het eiland ondergaat de rivaliteit van de generaals van Alexandre en was onder de invloed van de dynastie van Ptolémées of die van Antigonides. In 309 voor J. - C., ging Ptolémée Soter I, souverein van Egypte en een van de opvolgers van Alexandre Groot, de winter aan Kos voorbij; zijn echtgenote, Veronica, gaf er geboorte aan een zoon, Ptolémée II Philadelphe, en vervolgens onderhield Kos nauwe betrekkingen met Egypte gedurende talrijke eeuwen, hetgeen in de invoering van de verering van Philadelphe en zijn zuster tot uiting kwam, de koningin Arsinoé, na hun dode.