De stad Kos, eiland Kos - het kasteel van Neratzia

Het kasteel van Neratzia was het belangrijkste vestingwerk van Gastvrij op het eiland Kos, maar zij bezaten eveneens kastelen aan Pyli, op een hoge rotsachtige top, aan Andimahia en Kéfalos.

Zoals de andere vestingen van het verdedigende systeem van de Ridders van Sint-Jan, had het kasteel van Kos ten doel de veiligheid van de christelijke pelgrims en de reizigers, op weg naar de Heilige Aarde, tegen de osmanische aanvallen en de aanvallen van de piraten te waarborgen.

Aan de tijd van de Gastvrije Ridders van Sint-Jan, droegen het kasteel en de stad de naam van Narangia, een latinisée vorm van neratzia, dichtbij het Spaans „naranja“ en het Italiaan „arancia“.

De sterke plaats wordt geplaatst op een strategische plaats aan de toegang van de Golf van Kéramos (Κεραμεικός κόλπος), de Golf van Ceremonie, of vandaag, in Turk, Gökova Körfezi. In vereniging met het kasteel Sint-Petrus van Halicarnasse op de kust van Minder belangrijk Azië (tegenwoordig Bodrum in Turkije), geplaatst op ongeveer 20 km aan het Noord-Westen, het kasteel van Kos controleerde de zeeëngte tussen Kos en Halicarnasse en de scheepvaartsroute tussen Constantinopel en Alexandrie.

De vesting van Neratzia werd geplaatst op ongeveer 128 km aan het Noord-Westen van Rhodos, de zetel van de Ridders van Sint-Jan. Het kasteel van Cos was de belangrijkste geavanceerde verdediging van Rhodos.

Na de aanvallen van de Turken tegen het kasteel van Kos in 1457 - onder magistère van Jacques van Milly - en in 1477 - aan het begin van magistère van Pierre van Aubusson - de eerste vesting van Kos werd, met name door de bouw van terre-pleins versterkt.

Na de eerste zetel van Rhodos door Osmanisch in besloten de 1480 - waar de Turken kanons aan poeder zwart gebruikten - en de vernielingen die door de aardbeving van 1493 worden veroorzaakt, Ridders van Rhodos om het kasteel van Kos te versterken door een tweede ruimte op drie van de kanten van de eerste vesting te bouwen. Deze buitenlandse ruimte werd, vanaf 1495, onder magistères van het Groot Hoofd Pierre van Aubusson (1476-1503) en Émery van Amboise (1503-1512), gebouwd en onder magistère van Fabrizio del Carretto beëindigd (1513-1521).

Beide ruimten werden door een brede droge sloot gescheiden (5). Men ging van de buitenlandse ruimte aan de binnenlandse vesting door een hellende brug voorbij die de sloot overschreed. De toegang tot de vesting tot stand kwam door een enige deur (6) waartoe een valbrug leidde. De voordeur werd aan het zuidwesten door een machtig bastion, het bastion van Carretto beschermd (8). Aan het Noord-Westen een ander bastion, hield het veelhoekige bastion van Aubusson (3), de toegang van de haven.

Voor de bouw van de vesting, maakten de Gastvrije Ridders gebruik van de plaatselijke steen, maar ook van materialen die in de ruïnes van de Griekse en Romeinse antieke stad Kos, en de ruïnes van Asclépéion worden afgenomen, een toevluchtsoord gelegen op een naburige heuvel van Kos, vernietigd. Dat produceert een nieuwsgierige mengeling van antieke inschrijvingen en middeleeuwse schilden.

Het aspect van het kasteel van Neratzia is niet zo spectaculair als die van andere vestingen die door Gastvrije Ridders worden gebouwd; begonnen iets meer laat die het kasteel Sint-Petrus aan Halicarnasse, en op een kleinere schaal, is het kasteel van Kos echter een schitterend voorbeeld van de architectuur van defensie van Sint-Jan.

Onder de Italiaanse heerschappij werd de slotgracht van zeewater gevuld en in boulevard, de boulevard van de Palmen veranderd. Een vaste brug verbindt nu de Plaats van de Plataan met de toegang van het kasteel.

In de urgentie om de werkzaamheden van vestingwerken te voltooien, gebruikten de Gastvrije Ridders antieke materialen: boven de deur van toegang - aan linteau van marmer - mooie hellenistische bevindt frise zich festonnée met maskers en hoofden van stieren; deze elementen zijn waarschijnlijk van een theater afkomstig want deze maskers werden vloeiend bij het antieke theater gebruikt. Boven frise bevindt het schild zich van het Groot Hoofd Émery van Amboise.

De bouw van de buitenlandse vesting werd door Pierre van Aubusson in 1495 begonnen, door Émery van Amboise voortgezet en door Fabrizio del Carretto in 1514 met het zuidwesten bastion beëindigd dat zijn naam draagt.

Het veelhoekige bastion van Aubusson (3) - geplaatst op het Noord-Westen - waarschijnlijk is het eerste bastion geweest om gebouwd te worden. De werkzaamheden zijn in 1489 met het voornemen begonnen om de noordelijke kant van het kasteel en de toegang van de haven te beschermen.

Het bastion van Carretto is een zeer machtig bastion van ronde vorm, zeer gelijk aan het bastion van Carretto van de vestingwerken van Rhodos dat eveneens onder magistère van Fabrizio del Carretto wordt gebouwd (1513-1521). Het schild van Carretto wordt in de muur van het bastion verzegeld.

In de noordelijke sloot bevindt een oud gebouw zich gebouwd door de Gastvrije Ridders en hersteld gedurende de periode van de Italiaanse heerschappij van Kos. Hij wordt vandaag als museum van architectuur gebruikt waar men votieve altaren kan zien, verschillende beeldhouwwerken en inschrijvingen, en van de elementen van architectuur die in de regio worden ontdekt. De sloot zelf presenteert een tentoonstelling bovengronds.

Dit oude kasteel werd volledig vernietigd om de plaats te laten - vanaf 1451 - aan de binnenlandse vesting die men vandaag ziet. De bouw van de binnenlandse ruimte werd onder magistères van Jean van Lastic (1437-1454), de Italiaanse graaf en Broer Gastvrij Fantino Querini gebouwd, aangezien graaf van Stampalia (Astypalaia), de vénitien gouverneur van het eiland Kos is (1436-1453), vervolgens onder magistère van Jacques van Milly (1454-1461).

Op het hogere deel van de vrijmetselarij, kan men talrijke schilden van Groot Meesters van Sint-Jan van XVe eeuw zien.

Op 3 juni 1457, werd het eiland Kos door een osmanisch leger van 156 schepen en 16.000 soldaten aangevallen; na 23 dagen van zetel, verliet het osmanische leger het eiland wegens onbekende redenen. In 1480, bij hun aanval die tegen de Ridders van Rhodos wordt veralgemeend, Osmanisch slaagden niet erin om de vesting van Kos te veroveren.

Het plafond van de gang van de voordeur bestaat uit tien transversaal geplaatste kolommen van basalt; deze kolommen zijn waarschijnlijk van de ruïnes van de basiliek paléochrétienne van de haven (Βασιλική του λιμένος) afkomstig die door de aardbeving van 469 wordt vernietigd, vervolgens die van 554.

In juni 1522 zette de sultan Suleiman de zetel voor Rhodos en verzond eveneens troepen aan Kos en het kasteel Sint-Petrus (Bodrum), hoofdzakelijk om zich ervan te overtuigen dat deze vestingen niet hulp voor de voornaamste vesting van de Ridders konden verzenden. Aan het einde van december 1522, capituleerden de Ridders van Rhodos en duren zich eveneens uit al hun andere vestingen terugtrekken: zij gaven Kos in januari 1523 op.

Gedurende de osmanische bezigheid van het eiland, beschermde het kasteel een Turks garnizoen, van de winkels en een kruitvat; het was eveneens de woonplaats van de gouverneur ottoman van het eiland. Een groot deel van het binnenste van het kasteel werd in een explosie van het kruitvat op 17 maart 1816 beschadigd.

In mei 1912, werd Kos door de Italiaanse troepen na afloop van de italo-Turkse oorlog bevrijd. Gedurende de Italiaanse heerschappij van het eiland, was het kasteel een garnizoen vervolgens hij werd hersteld en de sporen van de Turkse invloed werden weggenomen om het middeleeuwse karakter van het kasteel te valoriseren.

Geopend van de dinsdag aan de zondag van 8:00 aan 14:30 (gesloten de maandag).

De telefoon: 00 30.224.202 8326

De betalende toegang: 3 €.