De gesloten stad Dubrovnik in Kroatië - Wijk van de Jesuïeten

Reeds van levend van St. Ignatius van Loyola, in 1552, de Vader jesuïet Nicolas Bobadilla, S.J., werd een van de eerste metgezellen van Heilige Ignatius, in Raguse uitgenodigd om er te preken. Later kwamen de Jesuïeten regelmatig aan de uitnodiging van de aartsbisschop van Raguse, eerst als missionarissen, vervolgens als leraren.

Voor de Jesuïeten zich zeer snel de noodzaak voorgedaan om een college in Raguse te vestigen - een instelling heeft voor het onderwijs en de opvoeding van de jeugd. In 1634, wanneer de Jesuïet ragusain, de Vader Marin Gundulić (1596-1647), een rijke erfenis liet en het aan de stichting van een College van de Jesuïeten in Raguse (Collegium Ragusinum) toekende, moest men een aangewezen plaats voor zijn bouw in een dan overbevolkte stad vinden, voor de grote aardbeving.

In 1653, werd de Vader Giovanni Canauli rector van de gemeenschap jesuïet van Raguse benoemd. Hij stelt een plan voor de plaats van het college en de kerk in de geest van de barokke stedebouwkunde op, hetgeen de vernieling van de kapel van het Heilige Kruis en van een twintigtal bederfte huizen vereiste. De kerkelijke Rector en de Grote Raad, evenals de autoriteiten, die het plan van Canauli in 1658 heeft aanvaard, begon de nieuwe rector van de Jesuïeten, de Vader Orsat Ranjina, natif van Raguse, huizen en plaatsen van bouw voor het nieuwe college en de kerk te kopen. De bouwwerken zijn in 1662, op basis van de tekeningen van de vader jesuïet Serafin begonnen. Helaas werd de onderneming van bouw tijdelijk door de verwoestende aardbeving belemmerd die op 6 april van het jaar 1667 heeft plaatsgevonden.

Zijn indrukwekkende zeer geslaagde barokke voorgevel, die de plaats Bošković, aanwezig alle kenmerken van de Tegen-Hervorming beheerst (gebogen vormen, kolommen, pilasters, frontonnen, lijstwerk en binnenlandse kroonlijsten). Zij presenteert eveneens een mooi portaal en een koepel van dezelfde stijl.

De klokketoren van de kerk beschermt de oudste klok van Dubrovnik, fondu in 1355 door Vivencije en zijn zoon Viator.

Deze fresco's in trompe l'oeil, zeer representatief van de schilderstijl jesuïet, zijn het werk van Gaetano Garcia, sicilien barokke schilder van Spaanse oorsprong, die ze heeft geschilderd tussen 1735 en 1737, volgens tekeningen van Andrea Pozzo.

Het gewelf vertegenwoordigt St. Ignatius van Loyola in de hemelse roem, temidden van wolken en gemengde cherubijnen. In het lagere deel zijn er drie fresco's:

• de centrale tabel toont Heilige Ignatius, houdend het boek van de samenstellingen van de Maatschappij van Jesus, die door vier vrouwen wordt omgeven - allegorieën van de vier werelddelen waar de Jesuïeten aan de XVIIIe eeuw werkten (Australië wordt dus uitgezonderd);
• de tabel van linkerkant: Heilige Ignatius die heilige François-Xavier verzendt, naar de taken;
• de tabel van rechterkant: Heilige gastvrije Ignatius in de Maatschappij Saint-François-Borgia.

De andere verven die de jonge gedaante van heilig Stanislas en Jean Berchmans, evenals de versieringen van de kerk vertegenwoordigen, werden in de periode 1894 tot en met 1895 door de broer Antonio Moscheni, S.J., en zijn assistent verwezenlijkt.

De kerk behoudt één van de kostbaarste verzamelingen van liturgische onderwerpen in geld van Romeinse barokke stijl.

De vénitien schilder Bartolomeo Litterini (1669-1748) is de auteur van de drie altaarstukken van de kerk: Augustijnse heilig, verschijnen van Maria aan de Tempel en de dood van heilige Joseph.

De kerk Heilig-Ignatius bevat eveneens de graven van verschillende bisschoppen van Dubrovnik: Mgr. Antonio Giurice († 1842), Mgr. Tomaso Jederlinich († 1855), Mgr. Matija Vodopić († 1893).

De Jesuïeten hebben geen college in Raguse (Collegium Ragusinum) slechts in 1658 kunnen vestigen, bijna een eeuw na de komst in 1560 van de eerste Jesuïet in Raguse, de Vader Nicolás Bobadilla, S.J., een van de eerste metgezellen van heilige Ignatius. De bouw van het college, volgens de plannen van de Jesuïeten Ranjina en Canauli, is in 1662 begonnen, maar door de aardbeving van 1667 uitgesteld.

De hoofdtoegang presenteert een bas-reliëf dat een inschrijving van 1481 draagt.

De autoriteiten van de Republiek van Raguse, bewust van de noodzaak om de jeugd in het tijdperk van algemene economische crisis op te voeden dat de stad na de rampzalige aardbeving van 1667 en de moeilijke politieke omstandigheden heeft ontmoet die aan de koers de volgende decennia de overhand hebben gehad, hebben deze opvoeding aan de Jesuïeten toevertrouwd, die de voortreffelijkheid van hun onderwijs erkennen.

Na de afschaffing van de Jesuïeten in 1773, is het College het eigendom van het bisdom van Raguse geworden dat de opvoeding van de jeugd aan priesters ragusains heeft toevertrouwd. Later werd het onderwijs door de Vaders Piaristes hernomen (in het Italiaan, Scolopi) die deze dienst tot in 1868 hebben onderhouden. Bij de komst van de Franse legers, in 1806, die door de Oostenrijkse legers in 1814 worden gevolgd, werd het gebouw van het College in militair ziekenhuis veranderd. Deze situatie is onveranderd tot in 1940 gebleven, wanneer het gebouw aan het bisdom van Dubrovnik werd overhandigd dat het seminarie heeft ernaar overgebracht. Tegenwoordig de klassieke middelbare school „Ruđer Bošković“ wordt in de lokalen van het College geplaatst.

„Scalinata“ is een trap van barokke stijl, aan de opeenvolgende vluchten van verloop in boog van cirkel, die in 1738 door de Romeinse architect Pietro Passalacqua van Messine wordt ontworpen. Het werk is een reminiscentie van de beroemde trappen stijgend aan de kerk Trinità del Monti sinds Piazza di Spagna in Rome.

De stichtingen en de crypte van de kerk van Heilige Petrus-le-Grand, werden de eerste kathedraal van Raguse, onder deze kerk ontdekt.