De gesloten stad Dubrovnik in Kroatië - noordelijke Wijk

De straat Prijeko vormt de hoofdlijn van het recentste deel van de oude stad, die met het oude Kroatische dorp overeenstemt. Na de vergadering van beide partijen van de stad, beschermde deze wijk vooral de kooplieden. Volledig redessiné na de aardbeving van 1667, werd de wijk vervolgens door de rijke burgers bezet. De architecten hebben dan de breedte van de straten en de blokken bepaald, alsmede plaatste hun plan in dambord dat naar beneden gaat, naar het. Elk huis wordt volgens hetzelfde model (putten aan de benedenverdieping, keuken op de laatste verdieping) gebouwd en vervangt, in het algemeen, vier middeleeuwse woonplaatsen. Door de deuren te duwen, merkt men vaak de put gelegen onder de trap (zoals aan n° 8) op.

Het geheel van de wijk wordt op een uitgewerkt netwerk van kanaliseringen gebouwd dat het water in de particuliere putten van het rijkst bracht. De benedenverdieping dient eveneens tot de opslag. De stukken van ontvangst en leven worden in de eerste verdiepingen ingericht, terwijl de keuken altijd op de laatste verdieping wordt om de geuren te vermijden.

Als de schermen van de zoveel mogelijk getrokken restaurants het toelaten, kan men de schoonheid van de voorgevels (n° 12,17 en 24), de vensters of de consoles van de balkonnen (n° 13,12 en 14) bewonderen. Aan n° 24, vertrekt een pezige voet van wijngaard naar de aanval van de voorgevel: hij bedraagt oud 200 jaar! Naar de rechterkant, de steegjes die in de richting van de wallen aannemen het geaccidenteerde reliëf en worden soms zeer stijve trappen stijgen, gekenmerkt door luxuriantes planten (ficussen, philodendron…) en van draden aan wasgoed.

De wijk wordt vandaag door een groot aantal restaurants aan de verlevendigde terrassen binnengedrongen.

De kerk Sigurata - zijn naam is het volksderivaat van „Transfiguratio Domini“ - wordt voor de eerste keer in 1281 op de oude documenten vermeld, maar zijn bouw is niet minder voorafgaand aan XIe-XIIe eeuwen. Zij behoort tot een groep bouw préromanes in Dalmatie zuidelijk, gekenmerkt door een schip dat in wiegen met koepel aan de kruising wordt overwelft en een rechthoekige abside. Na de aardbeving van 1667, aan de kern préroman van de zijschepen worden toegevoegd.

De synagoge (sinagoga), van rite sépharade, was aan XVIe eeuw (1548), binnen een Joods huis, gebaseerd om deze gemeenschap in volle ontwikkeling te ontvangen. Zij is de oudste synagoge van Europa na die van Praag, en beschermt het Joodse Museum dat zeldzame gekroonde voorwerpen, zoals een torah van XIVe eeuw behoudt. Het huidige gebouw, typisch van de huizen van Raguse, waarvan de bouw tot XIVe eeuw teruggaat, is geweest weer opbouwt in 1655. Van dit tijdperk dateren de versiering van de stukken en het barokke meubilair. In het toevluchtsoord wordt de galerij-traliewerk behouden die voor de vrouwen is gereserveerd. De synagoge en het geheel van het getto werden door de aardbeving van 1667 gespaard.

Hoewel de Joodse gemeenschap vandaag zeer weinig talrijk (een twintigtal leden) is, altijd bestaat de synagoge, maar blijft bestaan vooral dank zij de Amerikaanse Joodse giften van de toeristen die door de passagiersschepen van cruise worden gestort.

Het bezoek: Ulica Žudioska 5 (op de linkerkant van plaatste, net voor plaats van de Loggia).

Van medio april eind oktober: in principe alle dagen, behalve het weekend, van 10:00 aan 20:00; buiten seizoen van 10:00 aan 15:00

De betalende toegang: 15 kunas.