De stad Dubrovnik in Kroatië

[Foto's] [Presentatie] [Ligging] [Bezoeken] [Cultuur] [Praktische informatie] [Andere onderwerpen]

[Vorig onderwerp] [Kroatië] [Over onderwerp] [Volgend onderwerp] [Via Gallica]

Presentatie

Algemeen
Hoog gezeten op een rots, omgegord van hoge wallen gebaad door Adriatique, wordt Dubrovnik, vroegere Raguse, als een van de juwelen van het architecturale werelderfdeel beschouwd. Lord kwalificeerde het niet Byron van „parel van Adriatique“? Nauwe steegjes aan de schaduw bienfaisante waar draden aan de wasgoed dansen, verlenen de caleidoscoop van de parasols van de koffie, kleine plaatsen die aan zacht opgepoetste pavés worden gebloeid, hem een erg Middellandse-Zeeatmosfeer.

Etymologie
De naam van de stad Dubrovnik komt van het Kroatische woord dubrava dat „de groene eiken“ aanwijst.

Aan het uiterste zuiden van Dalmatie, en dus van Kroatië, bezet de kleine haven van Dubrovnik, gelegen in een schitterende kreek en badend te midden van de ocre rotsen en van de Middellandse-Zeevegetatie, een nauwe kustreep, aan de voet van de eerste steunberen van de dinariques Alpen, aan minder dan 5 km aan vlucht van vogel van Bosnië-Herzegovina, aan enkele kilometers alleen maar van de grenzen van Monténégro.

Geschiedenis, literatuur, kunsten, tradities, legende, godsdiensten, mythes, symbolen…

Geschiedenis
De Oorsprongen
De Romeinen investeerden eerst de Griekse stad van Épidaure (huidige Cavtat) om er een rijke handelstoonbank te ontwikkelen. Maar een aardbeving en de groffe invasies verjoegen de inwoners ervan. In 614, installeerden zij zich op een escarpé eilandje, afzonderlijk van de aarde sluit door een nauwe zeearm. Het dorp, benoemd Ragusium, vergroot zich en versterkte zich van wallen. Om zich tegen de Arabieren te verdedigen, plaatste hij zich onder de bescherming van Byzantium. Het tegelijkertijd, in de berg Dubrava, bezetten een Kroatisch gehucht, Dubrovnik, de continentale kust, tegenover het eilandje. Beide gemeenschappen vulden de zeearm aan XIe eeuw (huidig plaatste of Stradun) om niet meer te doen dat één stad, vanaf XIIe eeuw. Beetje bij beetje werd het nieuwe geheel hoofdzakelijk Kroatisch, een dynamische commerciële toonbank blijvend. Geplaatst op een bevoorrechte plaats, is de eerste haven op de scheepvaartsroute van het westen dat door een lijn van eilanden, Dubrovnik wordt beschermd, een strategisch punt sinds zijn oorsprongen.
De Invloed van Venetië
Tussen Xe en XIIe eeuwen, werd de stad door de Arabieren, Venetiaanses en door de Normandiërs in 1081 bezet, voordat Ragusium tenslotte onder de voogdij van het Byzantijnse imperium voorbijgaat. Ondanks deze, ondertekende de stad-Stand talrijke verdragen van wederzijdse hulp met naburige machten. Vanaf XIIe eeuw, bezit Dubrovnik, nog benoemd Raguse, een zeer gestructureerde politieke en sociale organisatie. Zij wordt door een rector vertegenwoordigd die door de burgers wordt gekozen en bestuurd door twee adviezen. Het eerste handelsverdrag dat door Dubrovnik is besloten, dateert van 1148. AAN zijn terugkeer van kruistocht in 1192, zal Richard Hart van Leeuw van het onweer voor Dubrovnik gered worden. ii deden dan een wens en een schenking voor de bouw van de kathedraal. Het toenemende scheepvaartverkeer gedurende en na de kruistochten aan XIIe en XIIIe eeuwen heeft sterk bijgedragen tot de welvaart van zee - en handelscentra van de Middellandse Zee en Adriatique en met name van Dubrovnik. Na de inname van Constantinopel door Venetiaanses in 1204, gaat Raguse, in 1205, onder het snijden van Venetië, dan alle-machtig republiek voorbij. Maar Ragusains, zee en handels ondernemend, slagen beetje bij beetje erin om het vénitien juk te verlichten door verdragen met het merendeel van hun buren te knopen. In 1272 werd het Statuut van codificatie „Liber statutorum civitatis ragusii“ gepubliceerd.
De Republiek van Dubrovnik
In 1358, maakt het verdrag van Zadar aan de invloed van Venetië op Dubrovnik een eind, die zich weldra onafhankelijke Republiek, onder férule van de grote aristocratische families afkondigt. Zijn gebied strekt van Cavtat en Konavle, aan het oosten, aan het schiereiland van Pelješac, zich westwaarts, alsmede aan de eilanden Mljet en Lastovo uit. Tijdens deze leeftijd van goud, bouwen de aristocraten zich van prachtige paleizen en de tweede verblijfplaatsen langs de kust. De gesloten stad rekening dan 6000 inwoners (voor 3500 vandaag).
Tijdens XIVe en XVe eeuwen, werden Dubrovnik, Venetië en Ancona de belangrijkste centra van Adriatique. Dank zij overeenkomsten en veroveringen, strekte het gebied zich van Dubrovnik van Klek aan het noorden aan Sutorina aan de toegang van de bes van Boka uit. Zij sloot eveneens de eilanden Mljet, Lastovo in, Elaphites en Lokrum. Vanaf XVe eeuw, organiseerden de autoriteiten een bijzonder efficiënte handel met het achterland.
Het wettelijke statuut van de republiek van Dubrovnik was volledig aan XVIe eeuw, hetgeen een autonome verkiezing van de rector en de adviseurs impliceerde, een munt opgesteld, en de vlag waar de werkgever van de stad, heilige Blaise, een onafhankelijke wetgevende macht voorkwam, evenals het recht om consulaten in het buitenland te plaatsen. Gebaseerd zijnd op de aristocratische sociale orde, werd de oppermacht door „het grote advies“ geïnvesteerd, samengesteld uit leden van de grote families.
Om zijn macht te behouden, verzorgt Dubrovnik zijn verslagen met de Turken die, na de slag van Mohács (1526), steeds meer worden dreigend. Onder de druk van het bijzonder heftige expansiebeleid van de Turken, stemde de republiek van Dubrovnik in 1525 ermee in om een jaarlijks eerbetoon aan de Turkse instantie te betalen, maar verkreeg daartegenover het recht om vrij met het geheel van het Turkse Imperium handel te drijven. Het aldus is, zonder leger maar met een bijzonder efficiënte diplomatie, dat de kleine republiek erin slaagt om zijn soevereiniteit te zetten, zonder aan het mindere conflict deel te nemen en door de voogdij van Spanje en het Vatikaan te vermijden. De enige echte rivaal bleef de republiek van Venetië.
De zeeeconomie ligt ten grondslag aan deze welvaart, altijd de talrijkere vaten die de Middellandse Zee, de Zwarte Zee en de oceanen oversteken om met de Engelse, Duitse, Indische of Amerikaanse havens handel te drijven. Van 1580 tot 1600, was Dubrovnik, zeestad aan het hoofd van een machtige vloot samengesteld uit twee honderd windjammers onder de vlag op alle zeeën van de wereld. Deze handelsvloot doorkruist de zeeën, ten dienste van de handel van erts van lood, geld, zout en zilverwerk, die in de omgeving worden geproduceerd.

Dit materiële succes, geallieerd aan een gevoel van veiligheid en vrijheid, vormt de oorzaak van de humanistische levensstijl die zich op dat moment aan Dubrovnik ontwikkelt, die de creatieve geesten stimuleert. De stad bereikt dan zijn hoogste niveau van stads- en architecturale ontwikkeling, dat zich tot vandaag heeft gehandhaafd. XVe en XVIe eeuwen zijn aldus de hoogste tijdperken van de culturele geschiedenis van Dubrovnik geweest, die door de roem van zeer grote schrijvers worden gekenmerkt. Zoals de grote komische auteur Marin Držić, een geslacht dat tot de beroemdste dichter van de XVIIe eeuw voortgezet wordt: Ivan Gundulić. Dit tijdperk heeft eveneens uitstekende schilders en wetenschappers als Lovro Dobriečević, Nikola Božidarević en Vlaho Bukovac, de mathematicus en sterrenkundige Marin Getaldić, de artsen Didak Pir en Đuro Baljivi, de econoom Beno Kotruljević, de musicus gekend die de eerste symfonieën in Kroatië hebben samengesteld, Luka Šorkočević, of de algemeen erkende Kroatische geleerde, Ruđer Bošković.
De Grote Aardbeving, vervolgens Napoleon
XVIe eeuw is die van de grote ontdekkingen, van de opening van nieuwe scheepvaartsroutes en de concurrentie van de mededingende machten. De dynamiek van de navigatoren ragusains zou misschien de stad het mogelijk gemaakt hebben om zich te verzetten als een aardbeving van een zeldzaam geweld niet zijn achteruitgang had versneld, op 6 augustus 1667. Meer dan komen 5000 inwoners onder het puin van de vernietigde stad om. Zelfs worden de schepen aan het anker in de haven vernietigd. Romans, gotische gebouwen of Renaissance, blijft er bijna niets. Enkel de wallen, het paleis Sponza en enkele fragmenten maken het mogelijk om de évanouis schatten te bedenken. Alles zal weer opbouwt, in de barokke stijl zijn. De stad zal herzien worden, maar zij zal nooit volkomen haar vorige macht terugvinden. Dubrovnik moet dan voor zijn wederopbouw en handhaving van zijn soevereiniteit strijden. De vaten varen tenslotte onder neutrale vlag tot de komst van de troepen napoléoniennes en de daling van de Republiek van Dubrovnik in 1808. Het is de annexatie van Dalmatie door Napoleon, in 1806, die officieel aan de Republiek een eind maakt. Het is in 1815, aan het congres van Wenen, dat de stad aan Dalmatie en in Kroatië wordt verbonden, waarvan sindsdien zij het politieke lot deelt. Hethongrois imperium breidt zijn heerschappij uit, van 1815 tot 1918. Dubrovnik is slechts nog een kleine stad van provincie.
De Onafhankelijkheidsoorlog
Als gevolg van de onafhankelijkheidsverklaring van de republiek van Kroatië en de Serbische aanval die op erop antwoordde, werd Dubrovnik in oktober 1991 door de Serbische en monténégrine communistische legers aangevallen die probeerden om het geheel van het gebied te vernietigen en om een bevoorrechte toegang op de adriatique zee te verkrijgen. Het gebied van Dubrovnik werd bezet en verwoest. De stad zelf werd volledig gedurende acht maanden omgesingeld, gebombardeerd herhaaldelijk en gedeeltelijk vernietigd tijdens aanvallen, begin december 1991. De internationale gemeenschap en talrijke intellectuelen hebben zich dan van de behandeling verontwaardigd die voor een dergelijk erfdeel is gereserveerd, ongestraft. Zeer beschadigd door het gewapende conflict, is de stad snel het onderwerp van een groot programma van restauratie geweest dat door Unesco wordt gecoördineerd. Zij gelukkig kon weer opgebouwd worden, en, vandaag, is het moeilijk om zichtbare sporen van zijn pijnlijk verleden te vinden. De culturele en historische erfenis wordt over het geheel genomen beschermd en, aan de grote vreugde van de toeristen behouden die beginnen een gebied en een plaats, bijzonder rijk en te herontdekken verrassend.