Het eiland Rhodos droogde een eerste zetel in 1480 af, alvorens aan de handen van de Turken van Suleiman te vallen Prachtig in 1522.
Suleiman belegert het Prachtig Rhodos met 200.000 mannen. Ondanks een heldenweerstand van zes maanden, valt de stad aan de handen van Osmanisch. Suleiman, eerbiedig van de moed van zijn vijanden, kent hun het behouden leven toe.
Osmanisch zet de talrijke kerken van Rhodos om in moskeeën door de toevoeging van minaretten en koepels. Zij bouwen weinig maar breken niets evenmin af; maar om de herinnering van de Ridders te laten vergeten, gaan zij de wallen en zijn blazoenen over tot de kalk. De Grieken zullen verboden van woonplaats in de stad zijn, en hun aanwezigheid tussen leggen en zonsopgang wordt van dode gestraft. Enkel de Joden worden getolereerd.
De osmanische heerschappij zal met het imperium ottoman, in 1912 eindigen; Rhodos zal dan onder de controle van Italië voorbijgaan.
Toendertijd osmanisch vormde Rhodos, met enkele naburige eilanden, sandjak van Turkse vilayet van Djezaïri-bahri-Séfid (eilanden van de Witte zee).
De gouverneur van vilayet, die christelijk was, woonde in Rhodos, soms eveneens aan Chios.