De stad Santanyí in Majorca

Onder de Moorse bezigheid, werd Santanyí Adia benoemd, en maakte deel van de „juz” van Manqur (Manacor) uit. Enkele plaatsen van de gemeente hebben een plaatsnaam van Moorse oorsprong, met name Albocora, Almunia en Benilassar.

Santanyí schrijft zich Santañy in het Castiliaanse Spaans.

De inwoners van Santanyí benoemen zich „santanyiner, santanyinera”.

Het gebied van de gemeente, van 124 km² van oppervlakte, is vrij vlak; de hoogste punten zijn Puig Gros (271 meters) en de heuvel van Sa Penya Bosca („de Beboste Rots”) (280 meters); deze heuvels bevinden zich in het noordelijke deel van de gemeente en zijn de laatste reliëfs van Serra de Llevant. In het zuidelijke deel van de gemeente, gaat een taal zich van aarde tot de Cap de Ses Salines vooruit.

De gemeente van Santanyí wordt, aan het zuidwesten door de gemeente van Ses Salines, aan het noordwesten door die van Campos, en aan het noorden door die van Felanitx afgeboord.

De kust van de gemeente van Santanyí heeft een lengte van 35 km, met talrijke kreken, vrij lang en geïncasseerd, in het deel noordoostelijk van de kust: Cala Esmeralda, Cala d’Or, Portopetro, Cala Mondragó, Cap des Moro, Cala Figuera, Cala Santanyí, Cala Llombards en Cala de Almunia; onderin het merendeel van deze kreken bevinden stranden zich die onder de mooiste stranden van de archipel van de Balearen zijn.

Dit deel van de kust werd grotendeels op ongeveer 3,5 km binnen de gronden verstedelijkt; enkel de kust rond Cala Mondragó werd door een Natuurpark behouden.

Zijn parochiekerk beschermt een opmerkelijk barok orgel; de kapel van de Rozenkrans bezit een net zo opmerkelijk gotisch gewelf.

Ten zuiden van het historische centrum - beneden om het Carrer de la Pau - bevindt de Drinkplaats zich (Abeurador), die in 1820 wordt gebouwd, om de dieren te drinken te geven, wanneer een put werd afgeschaft die zich op het Plaça Major bevond. De drinkplaats wordt eveneens als „Sa Sinia” gekend, omdat een asine noria werd gebruikt om het water uit te trekken. Aan het zuidwesten, tussen het Carrer de Aljub en het Carrer del Bisbe Verger, bevindt een monumentale regenbak zich, die in 1756 wordt gebouwd, die tot de voorziening van de stad in water diende.

Maar de hoofdcharme van Santanyí blijft zijn nauwe steegjes, strak tussen de hoge en mooie huizen in steen van Santanyí, de marès.

Het binnenste van de kerk beschermt kunstwerken van waarde, de altaarstukken van de meester-altaar en de kapellen, die door Pere Umbert worden verwezenlijkt. Maar het is vooral zijn monumentaal barok orgel dat de bezoekers aantrekt. Dit orgel werd door de koninklijke factor van orgels Jordi Bosch (1739-1810), afkomstig uit Palma gebouwd; Jordi Bosch, die aan het hof van Koning Carlos III wordt vastgemaakt, heeft, onder meer, de orgels van de kathedralen van Sevilla en Murcia gebouwd.

Het orgel van de kerk van Santanyí was, in het begin, die van de kerk van het Dominicaanse klooster van Palma; na de confiscatie van de goederen van de regelmatige geestelijkheid door de antiklerikale regering van Mendizábal, in 1835, werd het orgel door een inwoner van Santanyí gekocht; hij werd per boot tot de haven van Cala Figuera en, van daar vervoerd, op karren tot Santanyí vervoerd. Het instrument was zo omvangrijk dat men het gebouw van de kerk moest wijzigen om er het te plaatsen; men kon trouwens slechts twee van de drie originele klavieren van het orgel plaatsen. Talrijke beroemde organisten hebben op dit instrument gespeeld.

De kapel van de Rozenkrans, soms benoemd „de Oude Kerk” (Església Vella), werd gedurende de eerste helft van XIVe eeuw, in een intermediaire stijl tussen de roman en gotisch gebouwd. Aan het eind XIVe eeuw, tegen 1390, de stad Santanyí dut wegens de raids van de Berberpiraten versterkt worden; de kerk zelf werd versterkt om als schuilplaats aan de bevolking bij deze aanvallen te dienen. Het dak aan geraamte van hout werd door het opmerkelijke gewelf in kruising van kernkoppen vervangen die men vandaag kan bewonderen. Tijdens XVIe eeuw werden een apsis en een zijkapel toegevoegd. Aan het einde van de XVIIIe eeuw werd de kerk van Sint-Andreas, erg tegen de Oude Kerk gebouwd.

De kapel van de Rozenkrans heeft een voorgevel die van versieringen wordt ontzegd; zijn portaal is aan dubbele rondboog; het fronton van de voorgevel is een tripartiete puntgevel, die van een kruis van steen wordt overwonnen. Aan de linkerkant van het hoofdlichaam van de voorgevel, is er een tweede lichaam, dat met het linkse zijschip van de kerk overeenstemt, gezegd schip van het Evangelie. Boven zijn portaal bevindt een opening zich met een gebroken boog. Het dak wordt van een kleine koepel, de koepel van de Rozenkrans overwonnen.

Binnen wordt het schip in vier afdelingen en een koor verdeeld. De sleutel van gewelf van elke afdeling wordt van een bas-reliëf versierd: die van de tweede afdeling draagt het schild van Ciutat (Palma) en het Koninkrijk van Majorca; die van de derde afdeling, het lam van het schild van de stad Santanyí; die van de vierde afdeling, een bas-reliëf van heilig Dominique. Op de linkerkant van de tweede afdeling, geeft een opening toegang tot het schip van het Evangelie, dat momenteel als sacristie dient.

De Porta Murada bevindt zich westwaarts van het historische centrum, op het Carrer de Palma dat van de stad in de richting van Palma weggaat; men bereikt er sinds de kerk in het Carrer del Roser leent.

Lange tijd dienden de zalen gelegen binnen de Deur als gevangenis. De Ommuurde Deur werd in 1987 hersteld.

Aan So n’Amer bevindt een toren zich niet van defensie van XVIe eeuw. Tussen Es Llombards en Ses Salines bevindt zich de planttuin Botanicactus.

De haven van Portopetro is zeer oud; hij wordt in een middeleeuwse portolanen aangegeven en in archieven van 1281 en 1298 vermeld. Hij is de haven van het dorp van S’Alqueria Blanca en diende zich tot de XIXe eeuw aan de expeditie van de stenen van Santanyí en de landbouwproductie van het gebied (johannesbrood, maïs). Aan het einde van de XIXe eeuw bleef hij slechts nog de visserijactiviteiten; men kan er een groot aantal boten van typische vissers zien, llaüts. Het dorp heeft een bevolking van ongeveer 800 inwoners.

De toeristenontwikkeling van Porto Petro begon in 1959; in 1961 creëerde er de Club Méditerranée een hotelcomplex dichtbij Punta de sa Torre (vandaag vervangen door een hotel van luxe van de hotelketen Blau, Porto Petro Beach Resort and Spa); in 1971 werd een jachthaven naast de Club Med gecreëerd. De plaats beschikt over twee kleine stranden, waarvan de een naast de haven en de andere dichtbij het hotel Blau. De toeristeninfrastructuur van Portopetro wordt veel minder ontwikkeld dan die van zijn buurvrouw Cala d’Or, maar het dorp heeft zijn karakter van haven van visserij behouden.

Vanaf Cala Santanyí kan men mooie wandelingen tot de rots van Es Pontàs of tot de toren van Sa Torre Nova, een oude toren van defensie doen.

Het station beschikt over een mooi strand van fijn en wit, hellend zand zacht en over een breedte van 100 m, geplaatst onderin een genoeg geïncasseerde kreek die in de richting wordt georiënteerd, Oost-West, en, derhalve, uiteengezet aan de winden van is: de wateren zijn helder maar van de drijvende verontreinigende stoffen zich er op stapelen vaak. Het strand is aan de monding van een benoemde stroom Torrent de Son Morlà.

De marès van Santanyí wordt door zijn fijne en compacte korrel, en zijn hardheid, alsmede door zijn isolerende eigendommen gekenmerkt. Ideaal om, een aanzienlijke weerstand tegen de samendrukking heeft, de steen van Santanyí gebeeldhouwd te worden en gesneden te worden die voor de bouw van de belangrijkste historische gebouwen van Majorca werd gebruikt: het paleis van Almudaina, het kasteel van Bellver, de Loge van de Kooplieden (Llotja) en de kathedraal van Palma. Zij werd eveneens naar Catalonië, Frankrijk en Italië geëxporteerd, waar zij tot de bouw van het Paleis van Castelnuovo in Napels diende. De ontwikkeling van de bouw die door het toerisme wordt veroorzaakt, vanaf de jaren ’50 - stimuleerde de activiteit van de loopbanen van steen.

In een goede loopbaan van steen van Santanyí, kan men zeven lagen onderscheiden die verschillende soorten steen produceren. De eerste geeft een soort pedreny dat randat heet; de tweede en de derde, pedreny fi (eind); de vierde en de vijfde, favat; de zesde en de zevende, pedreny bo (goed). Al deze stenen zijn van goede kwaliteit: de mensen gebruiken ze volgens de smaak van iedereen.

De telefoon: 00 34 971 657 463

De plaats op het Weefsel: www.ajsantanyi.net/infoturisme

Calonge, Cala Ferrera, Cala d’Or, Cala Egos, Portopetro, S’Alqueria Blanca, Santanyí, Campos, Llucmajor, Polígon Son Noguera, S’Arenal Aqualand, S’Arenal, Palma

De informatie over de lijn 501: www.tib.org

De lijn L502: van Santanyí aan Palma

Santanyí, Es Llombards, Ses Salines, Colònia de Sant Jordi, Campos, Llucmajor, Polígon Son Noguera, S’Arenal Aqualand, S’Arenal, Palma

De informatie over de lijn 502: www.tib.org

De lijn L503: van Cala Figuera aan Palma

Cala Figuera, Cala Santanyí, Santanyí, Es Llombards, Ses Salines, Colònia de Sant Jordi, Banys Sant Joan, Campos, Llucmajor, Polígon Son Noguera, S’Arenal Aqualand, S’Arenal, Palma

De informatie over de lijn 503: www.tib.org

De tarieven: dubbele kamer, van 128 € aan 160 € per dag volgens het seizoen.

Het adres: Carretera Santanyí - Ca’s Concos, km 6,3 - 07208 Ca’ s Concos

De geografische coördinaten: 39º 24’ 14" N - 3º 7’ 40" E

De telefoon: 00 34 971 842 079

De plaats op het Weefsel: www.hotelsagalera.com