De stad Llucmajor in Majorca

[Foto’s] [Presentatie] [Locatie] [Bezoeken] [Cultuur] [Praktische informatie] [Andere onderwerpen]

[Vorig onderwerp] [Balearen] [Over onderwerp] [Via Gallica]

Presentatie

Llucmajor is een landbouw- en industriële stad van het zuiden van het eiland Majorca; de stad, die ongeveer 13000 inwoners telt, is de hoofdplaats van de ruimste gemeente van Majorca en Balearen, met 327 km² van oppervlakte; de gemeente telt 36000 inwoners en maakt deel van het graafschap van de Middag (Comarca del Migjorn).

Llucmajor profiteert vrij weinig van de toeristenactiviteit, want de kust van de gemeente bestaat grotendeels uit kliffen (acantilats), die plaats slechts aan enkele zeebadplaatsen laten: S’Arenal en Cala Blava (de blauwe kreek) westwaarts en Cala Pí (de kreek van de den) en S’Estanyol de Migjorn, oostelijk. Nochtans heeft het strand van S’Arenal zeer door zijn nabijheid met de hoofdstad bezocht, Palma.

Etymologie en plaatsnaamkunde

De stad Llucmajor in Majorca - Schild van Llucmajor. Klikken om het beeld te vergroten.

De oorsprong van de plaats van Llucmajor is een oude Moorse boerderij (alqueria) die deel van „juz” moslim van Montuïri uitmaakte.

Twee etymologie worden over het algemeen voor de plaatsnaam „llucmajor” voorgesteld: volgens de eerste, zou het woord afkomstig zijn van een Mozarabische woord dat van de Latijnse accusatief „lucum majorem” wordt afgeleid, het grootste gekroonde hout, die de aanwezigheid van het massief van Randa, ten noorden van de stad, zou kunnen uitleggen. Voor de Romeinen, „lucus” wees een gekroond hout aan; de naam van het Klooster van Lluc, in Serra de Tramuntana, aan dezelfde oorsprong.

De tweede etymologie - afkomstig zijnd van de plaatselijke uitspraak van de naam van de stad, „llummajor”, waar „c” aan „m” wordt geagglutineerd dat het volgt - vindt de oorsprong van het woord in de uitdrukking „llum major”, „het grote licht”. Het schild van de stad heeft deze etymologie goedgekeurd, en een in brand gestoken fakkel getoond die door een arm wordt gehouden, maar deze etymologie is verkeerd.

In het Castiliaanse Spaans, Llucmajor schrijft Lluchmayor.

Situatie

De stad Llucmajor in Majorca - Standpunt sinds de kluis van Sant Honorat van Randa. Klikken om het beeld te vergroten.

De gemeente van Llucmajor bezet een blad - dekking van molens aan winden - die zich tot de voet van het massief van Randa uitstrekt (aan 4 km aan noordnoordoosten van de stad) en die met kustkliffen, van een grootte van meer dan 100 m, op de zuidelijke kust van het eiland Majorca afloopt.

Oostelijk wordt het blad door de vlaktes van Campos en Colónia de Sant Jordi afgeboord. De hoogste hoogte van het blad van Llucmajor bedraagt 151 meter op de kanten van het blad van de stromen vormen het uitgehold, met kalksteen die vaak het bodemoppervlak gelijkmaken, zoals aan Cala Pí of die waarvan de haven van S’Arenal profiteert.

De kust van Llucmajor breidt zich sinds S’Arenal en Cala Blava westwaarts, in de oostelijke sector van de baai van Palma, tot S’Estanyol de Migjorn („de Vijver van de Middag”) oostelijk, door via de Cap Blanc, Punta de Capocorb en Punta Plana te gaan.

De gemeente van Llucmajor is vlak bij de gemeenten van Palma, de hoofdstad van het eiland, aan het westen, van Algaida aan het noorden, Montuïri aan het noorden, Porreres aan het noordoosten en Campos aan het oosten.

De stad Llucmajor wordt geplaatst op 20 km aan het zuidoosten van Palma en 15 km van de luchthaven van Palma, Son Sant Joan; de stad bevindt zich in 15 km van de kust en, derhalve, ondergaat geen toeristeninvasie. Sinds Palma, bereikt men Llucmajor door de autoweg Ma-19, die in de richting van het oosten naar Campos en Santanyí doorgaat.

Bezoeken

Door van Palma te komen, bereikt men het centrum van Llucmajor door Passeig de Jaume III (de Koers Jacobus III), waar zich een indrukwekkend monument ter ere van de koning van Majorca Jaume III bevindt die aan de slag van Llucmajor stierf. Jaume III was in strijd, voor het bezit van Majorca, met zijn leenheer en schoonbroer Koning Pieter IV van Aragon (Pedro IV de Aragón), zegt Pieter de Ceremoniële. De slag van Llucmajor vond, op 25 oktober 1349, in de vlakte van Galdent gelegen op het noordoosten van de stad (de straat volgen Carrer de Galdent naar de output van de stad) plaats. Jaume III stierf tijdens de slag; hij was de laatste koning van Majorca: het eiland verloor zijn onafhankelijkheid en bijgevoegd bij het Koninkrijk van Aragon; de zoon en de dochter van Jaume III werden in gevangenschap in Barcelona weggedragen; zijn zoon, Jaume IV, bleef het Koninkrijk van Majorca eisen, maar zonder successen. Jaume III was eerst in parochiekerk van Llucmajor begraven, vervolgens werd zijn lichaam in de kapel van de Drievuldigheid van de kathedraal van Palma overgebracht. Op de Placeta del Sabater, dichtbij de Carrer Bisbe Taixequet, kan men een ander monument, deze ter ere van de schoenmakers van Llucmajor zien. Aan de XXe eeuw kende de schoenindustrie een grote ontwikkeling in Llucmajor; tot de jaren ’70 bezette deze industrie de meerderheid van de bevolking; Llucmajor blijft schoenen van kwaliteit produceren. Het standbeeld van de Schoenmaker is een werk van de beeldhouwer Tomàs Villa, die in 1963 in zandstenen van Santanyí wordt verwezenlijkt. Llucmajor is een typisch stadje van de campagne van Majorca, met lage huizen aan de gesloten aspecten, van lange rechte straten en een grote overschaduwde plaats die zich de dagen van markt verlevendigt. De stad bezit vrij weinig culturele aantrekkingen; Passeig de Jaume III, die door de straat Bisschop Taixequet wordt doorgegaan, leidt tot het historische centrum van de stad waar zich parochiekerk van Sint-Michael bevindt. In 1300, kende Koning Jaume II het statuut van „villa” toe (stad) in Llucmajor; de urbanisatie van de stad ontwikkelde zich aan XIVe eeuw in de vierhoek van „Quadrat”, die door de straten wordt afgebakend: Carrer Jaume II, Carrer del Convent, Carrer Vall en Carrer Major. Aan enkele honderdtallen meters ten oosten van de kerk van Sint-Michael, net buiten „Quadrat”, bevindt het oude franciscaanse klooster van Sint-Bonaventura.
De Kerk van Sint-Michael (Església de Sant Miquel / Iglesia de San Miguel)
Een eerste kerk werd in Llucmajor vanaf 1259, dertig jaar na de Catalaanse verovering van Majorca gebouwd. In 1386 werd een nieuwe kerk, van gotische stijl, aan de plaats van de huidige kerk van Sint-Michael gebouwd; de predikant Vicent Ferrer (1350-1419) - toekomstige heilige Vincent Ferrier - kwam er preken. Het is aan de XVIIIe eeuw, in 1784, dat de bouw van de kerk van Sint-Michael, na sloop van de kerk van XIVe eeuw begon; deze bouw duurde tot het eind van de XIXe eeuw. De verschillende uitvoerder en de architecten spraken in deze bouw: A. Mesquida en de Broer Miquel de Petra, aan de XVIIIe eeuw, en Isidro Gonzalez Velazquez en de architect Joan Sureda, aan XIXe eeuw. De kerk van Sint-Michael is het meest symbolische gebouw van Llucmajor: men kan het zien sinds een grote afstand vanaf de alle wegen van toegang tot de stad. Het is de grootste kerk van Majorca, na de kathedraal van Palma; zijn afmetingen waren de oorzaak van talrijke moeilijkheden gedurende de bouw. Rug aan rug geplaatst aan de kerk bevindt de pastorie zich (Casa Rectoral); dit gebouw is een typisch voorbeeld van de woonplaatsen die op het eiland in de loop van de XVIIIe eeuw worden gebouwd; hij presenteert een blazoen op het balkon en een zonnewijzer op de voorgevel. De parochiekerk van Sint-Michael bevindt zich in het centrum, Plaça de Santa Catalina Tomàs, ten westen van Plaça d’Espanya.

Het Klooster van Sint-Bonaventura (Convent van Sant Bonaventura / Convento van San Buenaventura)
Het klooster van Sint-Bonaventura was het voorlaatste franciscaanse klooster dat aan Majorca wordt gebouwd. Gekomen naar Llucmajor in 1599, de franciscaanse monniken begonnen de stichters de bouw van het klooster in 1608; zijn bouw en die van de kerk strekten zich tijdens de XVIIe eeuw uit. De kloosterruimte omvat de kerk, het klooster, de wijken van de monniken, van kleine bijgevoegde gebouwen en een tuin. De wijken van de monniken omvatten een vijftiental cellen, werkplaatsen, een eetzaal, een keuken, een bibliotheek en een kapittelzaal; zij waren beëindigd tussen 1690 en 1697. De kerk, van barokke stijl, was beëindigd in 1656; zij werd, op 29 oktober 1656, door de broer Pere Roig i Noguera gewijd. De kerk beschermt muurschilderingen, een permanente crèche van Kerstmis, met barokke gedaante van het begin van de XVIIIe eeuw. De kapellen van de kerk worden rijk versierd: de kapel van Sint-Rochus (Capella de Sant Roc) wordt van verven gesierd die door de familie van artiesten van Majorca, de Oms, worden verwezenlijkt; de centrale tabel was schildert door Gaspar Oms Oud. De kapel behoudt eveneens een standbeeld van de Maagd van de Onbevlekte Ontvangenis, die waarschijnlijk door Franciscaans werd gebracht die het klooster baseerden. Mooie aardewerk van Majorca van de XVIIIe eeuw sieren de kapel Onze Lieve Vrouwe van de Engelen (Capella de la Mare de Déu dels Angels). In dezelfde kapel bevindt de Maagd zich van de Onbevlekte Ontvangenis die door de belangrijkste artiest van de barokke inwoner van Majorca, Francisco de Herrera wordt verwezenlijkt. Het klooster is van franciscaanse barokke stijl: van vierkant plan, is hij met een dubbele galerij in stenen van zandstenen omgeven, aan de rechthoekige kolommen en de gedrukt gebogen in handvaten van mand. De lagere galerij wordt door gewelven bedekt; de galerij van de verdieping wordt door een plafond van balken bedekt. De daken worden van dakpannen van klei bedekt die met rode oker (oxide van ijzer) worden geschilderd; de verven verduidelijken Bijbelse, dichterlijke of profane teksten. In de wijken van de monniken, worden de gangen van de benedenverdieping van monochroom muurschilderingen versierd, die door middel van de schildertechniek van de eentonigheid worden verwezenlijkt (nuances van grijs). Deze muurschilderingen vertegenwoordigen een heilig en gelukkig franciscaans, gemakkelijk geïdentificeerd door een reep in de vorm van patroon. Deze verven werden aan het einde van de XVIIe eeuw of aan het begin van de XVIIIe eeuw, dat wil zeggen kort daarna eind van de bouw van het klooster, in 1697 verwezenlijkt. Het klooster Sint-Bonaventura is enig in Spanje en een van zeldzaam in Europa waar dit soort verven in goede stand worden behouden. De gang aan het noordoosten presenteert de afbeeldingen van heilig Pieter van Alcántara, heilige Francisca Romana, het Gelukkig Salvador van Horta, heilige Margriet van Cortone en heilige Lodewijk van Frankrijk, koning van Frankrijk. De gang aan het noordwesten beschermt vertegenwoordigingen van het Gelukkig Raymond Lull, nauw in verband met de franciscaanse Orde van Majorca, van Heilige Birgitta, patroon van Zweden, van heilige Rochus, heilige Colette en heilige Dominicus van Guzmán. De gang aan het zuidwesten begint met het beeld - niet meer te gebruiken - van heilige Franciscus van Assisi, stichter van de Orde, en gaat met de beelden van heilige Clara van Assisi, van heilige Bonaventura, houder van het klooster door en generaal van de franciscaanse Orde, van heilige Elisabeth van Portugal, koningin van Portugal, heilige Antonius van Padua, heilige Elisabeth van Hongarije en heilige Bernardinus van Sienna. Uiteindelijk in de gang aan het zuidoosten slechts worden drie verven behouden: heilige Clara van Montefalco, heilige Lodewijk bisschop van Toulouse en heilige Johanna van het Kruis. Het klooster van Sint-Bonaventura werd door de franciscaanse Orde tot de confiscatie van de kerkelijke goederen door de antiklerikale regering van de vrijmetselaar Mendizábal, aanbidder van Mammon aangedaan, die op 10 maart 1836 plaatsvond. Tot in 1998, werd het oude klooster door de burgerlijke Wachter bezet. Vanaf 1999 werd het klooster gerestaureerd en beschermt vandaag een cultureel centrum, dat in 2007 wordt ingewijd. De muurschilderingen, die herhaaldelijk na de confiscatie worden gebleekt, werden in 1999 door een groep historici van de Universiteit van de Eilanden Balearen ontdekt.
Het Heiligdom Onze Lieve Vrouwe van Genade
Aan het einde van XVe eeuw trof een epidemie van pest Llucmajor; de bevolking voerde Onze Lieve Vrouwe van Gunst aan en in dank gebouwd deed een kapel op Puig de Randa, boven Llucmajor. In 1501, werd een beeldhouwwerk aan de afbeelding van Onze Lieve Vrouwe door de beeldhouwer Gabriel Mòjer verwezenlijkt; zij wordt in de kapel behouden. Aan de XVIIe eeuw werd een nieuwe kapel gebouwd. Aan het heiligdom van Onze Lieve Vrouwe van Genade gaan.
De Zeebadplaats van S’Arenal
S’Arenal is de grootste zeebadplaats van de gemeente van Llucmajor, en zijn permanente bevolking is bijna eveneens belangrijk dan die van de hoofdplaats van de gemeente. Bevindt S’Arenal op de oostelijke kust van de Baai van Palma. Een beetje oostelijk over Arenal, beschikt Cala Blava over een klein omlijnd strand van kliffen.
De Cap Blanc
Sinds S’Arenal komt de kustweg zich in Cala Blava aan, vervolgens Badia Blava en Badia Gran alvorens de Cap Blanc te bereiken. De Cap Blanc biedt een breed panorama op de zee aan; hij wordt van een toren overwonnen die van 1579 en een groot licht dateert.
Het Talaiotische Dorp van Capocorb
Aan de Cap Blanc verwijdert de kustweg zich van de kust en leidt zich naar het binnenste van de gronden in de richting van het dorp van Capocorb. Na 6 km bereikt men Capocorb waar zich het Talaiotische dorp van Capocorp Vell bevindt, die van het prehistorische tijdperk dateert. Het Talaiotische dorp wordt geplaatst op 13 km ten zuiden van Llucmajor; hij wordt vaak in het Castiliaanse zoals „Capicorp Vey” aangegeven. Het bevat talrijke overblijfsels die van ongeveer 1000 voor JC dateren. Omgeven met dorre kreupelhout, integreert dit prehistorische dorp de ruïnes van 5 talaiots en 28 woningen, evenals een begrafeniskamer van een beetje moeilijke toegang. Een bestraat pad meandert rond de overblijfsels, maar het is vrij moeilijk om zich een beeld op de wijze te vormen waarop het dorp werd georganiseerd. De indrukwekkendste kenmerken zijn de cyclopische muren, die een grootte van vier meters aan bepaalde plaatsen bereiken. Het adres: Carretera Arenal - Cap Blanc, km 23. De uren: van de maandag aan de zondag, van 10:00 aan 17:00; gesloten de donderdag. Het tarief van toegang: 2 €. De telefoon: 00 34 971 180 155 De plaats op het Weefsel: www.talaiotscapocorbvell.com
Het Dorp Cala Pí
Na het dorp van Capocorb, keert de weg naar de kust in de richting van Cala Pí terug, verwijderd van 4 km. De kreek van Cala Pí verbergt een mooi strand van fijn zand, vrij klein (50 m van breedte), klem gezet tussen hoge kliffen geplante van dennen, en wacht van bederft hutten van visserij; men bereikt het strand door een abrupte trap. De kreek is diep en goed beschermd van de winden, met heldere en even kalme wateren als deze van een meer, ideaal voor de kinderen. Het dorp wordt tamelijk geïsoleerd en van alles verwijderd, maar hij beschikt over een urbanisatie van kwaliteit en over een vrij goed restaurant van vissen het Restaurant Miquel. De kreek beheerst die door een wachttoren van 1663 dateert, wordt die een zeer mooi standpunt over de kliffen aanbiedt.
Het Dorp Estanyol de Migjorn
De kleine zeebadplaats van Estanyol de Migjorn („de Vijver van de Middag”) bevindt zich in de rand is van het gebied van de gemeente van Llucmajor, tussen de spits van Punta Plana en de zeebadplaats van Sa Ràpita die in Campos behoort. Is S’Estanyol de Migjorn aan 18 km ten zuiden van Llucmajor; het station heeft zich bij het verkavelde terrein van oud „een possessió”, het gebied van Son Fideu ontwikkeld; de rijke inwoners van Llucmajor bouwden dan huizen van de zomer S’Estanyol. Aan het begin van de XXe eeuw, waren er daar slechts nieuw hutten van vissers. Het station bevindt zich in de monding van een seizoenstroom, de Torrent de Garonda, die zijn ravijn langs Punta Plana gegraven; de wateren van de stroom kunnen niet gemakkelijk tot de zee wegens de kustduinen wegstromen. Dat vormt een vochtige zone van watervegetatie die de oorzaak van de plaatsnaam van de plaats vormt, „de Vijver van de Middag”. Het station beschikt over een beperkte toeristeninfrastructuur, met een rotsachtig strand en, vooral, een mooie watersportplaats die van 1970 dateert, het Jacht Club S’Estanyol. Op „possessió de s’Estelella” een toren, bevindt Torre de s’Estelella, die van 1577 dateert. Zij biedt een mooi standpunt over de zuidelijke spits van Majorca aan, op de archipel van Cabrera en op Colónia de Sant Jordi, gelegen van de andere kant van de baai van Sa Ràpita.