Het dorp van Povlja, eiland Brač in Kroatië

Langs administratieve weg maakt Povlja deel van de gemeente van Selca uit, in het graafschap van Split-Dalmatie.

Venetiaanses benoemde Povlja, Pòvia in het Italiaan.

Povlja bevindt zich in 5 km aan nord-nord-ouest van de haven van Sumartin waar de ferry van Makarska uit het werelddeel aanklampt.

Men heeft vandaag het plan van dit antieke gebouw, met een voorportaal (1), een portaal (2), een sacristie (5, 6,8), van de doopvont (10) in een antieke doopkapel (9) hele dekking van fresco's en met een kapittelzaal opnieuw samengesteld (13).

Het portaal van de basiliek en zijn abside met een venster aan drie bogen zijn zeker van de behouden resten best van deze periode.

De dimensie van de basiliek stelt voor dat het een belangrijk religieus centrum, niet alleen voor Povlja en het eiland Brač, maar eventueel voor het werelddeel eveneens was. De basiliek bezat van indrukwekkende en zeldzame achthoekige doopvont die van een koepel wordt bedekt, die - met die van Poreč in Istrie - een van de twee enige behouden voorbeelden van doopkapel zijn die van het Leven eeuw in Adriatique wordt bedekt, oostelijk. De doopkapel werd in de parochiale kerk Heilige Johannesde Doper opgenomen, en hij wordt als de plaats van rusten van een heilig, heilige Jean van Povlja vereerd.

Deze achthoekige doopkapel met koepel - enig behouden in Kroatië - gedaan integrerend deel van de huidige parochiale kerk; de kerk omvat eveneens gedeeltelijk behouden fresco's van hetzelfde tijdperk.

De monnikken benedictijnen veranderden de doopkapel van het oude toevluchtsoord in kapel van het klooster; op de ruïnes van de abside, bouwden zij hun bescheiden wijken van woning.

Aan XVIe eeuw, trokken de Benedictijnen zich uit Povlja terug, wanneer de Turken begonnen zich op de kusten van het eiland Brač te wagen; een vestingwerk met een omloop van defensie werd tussen 1551 en 1559 gebouwd, die nog zichtbare vandaag is.

De overblijfsels van de kerk benedictijnse, die gedeeltelijk tot het dak werd behouden, omvatten de lateibalk en het absisdeel met een triforium.

Dat wat de waarde van deze lateibalk is het doet dat hij - met het Handvest van Povlja - een van de eerste documenten is die in Kroatische taal in westerse Cyrillische karakters zijn opgesteld, eveneens benoemd „bosančica“.

De lateibalk heeft later de vernedering geleden om gedurende talrijke jaren als zetel gebruikt te worden, vervolgens werd hij door een buur gegapt die het in de deur van zijn cellier heeft opgenomen. Zeer gelukkig, werd de lateibalk door een archeoloog opgemerkt die het bij het archeologische museum van Split afhaalde.

Het origineel van de lateibalk van Povlja wordt nog vandaag aan het Museum van de Kroatische archeologische monumenten aan Split behouden.  Een kopie wordt aan het etnografische Museum van Brač aan Škrip uiteengezet.

Alle tegoeden van het klooster werden door een advies bevestigd dat in het jaar 1250 aan het bischoppelijke paleis van Kom wordt gehouden; een kopie van het Handvest werd op deze datum gedaan.

Het Handvest is een lange tekst van 53 lijnen, schriftelijk in westerse Cyrillische karakters („bosančica“). Deze tekst vermeldt 250 oude Kroatische namen van personen of plaatsen.

Het is een van de oudste schriftelijke bekende documenten in deze taal, en het is dus een van de belangrijkste historische documenten voor de Kroatische taalkunde.

Het handvest wordt nu in de pastorie van de parochie van de naburige stad Pučišća op het eiland Brač behouden.

De huidige parochiale kerk werd aan XVIe en XVIIe eeuwen door de vergroting van de doopkapel vroegchristelijke geworden kerk van het klooster opgericht. Aan de XVIIIe en XIXe eeuwen werden de zijschepen en de kapellen toegevoegd. De klokketoren werd van 1858 tot 1872 opgericht.