De stad Hvar, eiland Hvar in Kroatië

Hvar is eveneens een gemeente die zes andere plaatsen behalve de stad Hvar zelf omvat: Brusje, Malo Grablje, Milna, Sveta Nedjelja, Fiets Grablje en Zaraće. De gemeente van Hvar maakt deel van het graafschap van Split-Dalmatie uit.

De vroegere Romeinen benoemden het in latijn Pharina en, onder de Republiek van Venetië, benoemde Hvar zich in het Italiaan bezuinigde.

In het Kroatische dialect van het noorden - tchakavien (čakavski) - Hvar wordt „Hvor“ door zijn inwoners benoemd.

De enkel stad van de zuidelijke kust, Hvar zijn van de andere belangrijke plaatsen van het eiland door een bergketen gescheiden; deze bergketen strekt zich uit over de hele lengte van het eiland en vormt een natuurlijke barrière tussen de plaatsen van de noordelijke kust en deze van de zuidelijke kust.

Tijdens de vorige eeuwen duurde het verschillende uren van verloop door de berg, of aan het zeil langs de kust, om met Stari Grad of Jelsa overeen te komen. Dank zij de verkeerstunnel die in het jaar 2000 wordt beëindigd, is de tijd van vervoer tot de haven van ferry van Stari Grad aanzienlijk verminderd: men heeft slechts 25 nodig mn om 18 km te doorlopen die Hvar van Stari Grad, en 30 min scheiden om Jelsa te bereiken, gelegen op 26 km.

De stad Hvar is met karstiques heuvels, armen in water omgeven, waar de olijfboom, de wijngaard, de lavendel en de rozemarijn worden bebouwd. Deze heuvels vallen op abrupte wijze in de zee, die een zeer gesneden kust vormt, met kleine stranden van grind in de kreken.

Tegenover de bes van Hvar bevindt een kleine archipel zich die door de eilandjes Pakleni wordt gevormd.

In 1571, werd de stad na door de Turken op weg voor de scheepsslag van Lépante verwoest te worden weer opgebouwd.

De plaats werd volledig in 1780 met brede pavés bestraat die op die van Split of Dubrovnik wijzen. De put van de stad te midden van de plaats, verdeelde het water van een gemeentelijke regenbak; hij dateert van 1520 en het rooster in smeedijzer dat het datum van 1780 bedekt. Men ziet op de plaats eveneens een kolom van steen die in 1446 wordt opgericht.

De plaats wordt aan zijn oostelijk einde door de kathedraal en het bischoppelijke paleis afgeboord, terwijl aan het noorden en het zuiden van de gebouwen en de paleizen stijgen die aan XVe, XVIe en XVIIe eeuwen worden gebouwd.

De plaats Heilige Stefanus surnommée „Pjaca“ (van het Italiaan „piazza“); zij is de plaats van verkozen verzameling van de toeristen en de inwoners van Hvar die zich er aan de terrassen van de koffie en de restaurants weer bevinden.

Zijn voorgevel mengt de stijl Renaissance, de stijl maniériste en de stijl van het barokke begin in een typische synthese van de dalmate architectuur aan zijn hoogtepunt; zij is het werk van twee hoofd slijpers van steen van Korčula; zij presenteert een puntgevel aan drie lobben. Campanile van de XVIIe eeuw - meer in de Romaanse stijl“ is het werk van plaatselijke meesters; hij stijgt op vier niveau's, iedereen meer uitgewerkt dan de vorige.

Het binnenste aan drie schepen is duidelijker van barokke stijl en datum hoofdzakelijk van XVIe en XVIIe eeuwen. Enig blijven bestaan van de oude gotische kathedraal van de partijen van het schip.

Men merkt de koorstoelen, in gebeeldhouwd hout, van XVIe eeuw (1572) op, de leerstoel van XVe eeuw, evenals het kruisbeeld van late gotische stijl. In de linkse zijkapel van het koor bevindt een sarcofaag zich glas die de relieken van heilige Prosper presenteert (sveti Prosper). De meester-altaar presenteert een „Leeg met het heilig“, toegekend aan Jacopo Palma de Jongeman.

Op de linkse berm twee bas-reliëven die door de werkplaats van Georges worden verwezenlijkt, bevindt Dalmate zich (Juraj Dalmatinac) van XVe eeuw: „Het Geselen van Christus“, dat tot een reden van Georges wordt geïnspireerdw, Dalmate voor de kathedraal van Split, en „Annunciatie“.

De kerk omvat tien zijaltaren van barokke stijl die door vénitiens artiesten worden gecreëerd: op de rechte berm merkt die zich van de familie Hektorović die een Madonna van XIIIe eeuw begeleidt op.

De uren van de bezoeken: van 7:00 aan 12:00 en 17:00 aan 19:00

Het bischoppelijke paleis beschermt een museum dat de Schatkist van de bisschoppen presenteert (Biskupska riznica). Dit museum bestaat uit relikwieënschrijnen, tabellen en oude priesterlijke kleding, die van goud en geld van XVe aan XIXe worden geborduurd.

De uren van de bezoeken: van 9:00 aan 12:00 en 17:00 aan 19:00; buiten seizoen van 10:00 aan 12:00

Het tarief van toegang: 20 kunas.

Na de vernielingen die door de Turken aan het einde van XVIe eeuw onder de venetiaanse heerschappij worden veroorzaakt, werd een nieuwe Loge (Loggia) gebouwd. Deze nieuwe Loggia wordt aan de architect afkomstig uit Verona Michele Sanmicheli en aan meesters van Korčula, waarvan hoofd Tripun Bokanić toegekend. Met met zijn bogen, is het een van de mooiste gebouwen van de late Renaissance in Dalmatie.

De Loggia diende later als rechtvaardigheidspaleizen. In 1870, werd zij in een koffie voor de hogere kringen veranderd. De enige overblijfsels van paleizen van de gouverneur zijn de Loggia, twee bas-reliëven van de vénitien leeuw, een grote put en een lateibalk van de kapel van het paleis die van 1612 dateert. Vandaag wordt het binnenste van de Loggia in een stijl neo-Renaissance versierd en dient als zaal van ontvangst en toonzaal, niet alleen voor het Hotel Luxehotel, maar ook voor de stad Hvar.

Voor de Loggia, dient de kolom Štandarac, die van de XVIIIe eeuw dateert, altijd als porte-drapeau: men las er vroeger de gemeentelijke bekendmakingen.

Het adres: Ulica Nikola Karkovica, boven paleis Hektorović.

De uren: van juni tot september, alle dagen behalve het weekend, van 10:00 aan 12:00 en 17:00 aan 19:00

Het tarief van toegang: 20 kunas.

Het klooster en zijn kerk, Onze Lieve Vrouw van de Genade, werden aan het einde van XVe eeuw, van 1461 tot 1471 gebouwd. De bouw van een nieuwe kerk werd mogelijk door de giften van de reders van de haven gemaakt, nadat de commandant van de venetiaanse marine in Adriatique, Piero Soranza, een schipbreuk in 1465 had overleefd. De vénitien regering nam de kerk onder haar bescherming en zij werd de kerk van de zeelieden, en het klooster diende hun als pensioen.

Het portaal van de kerk van Franciscanen is het werk van de schilder en beeldhouwer Nicolas Florentin (Dello di Niccolò Delli zeggen Niccolò Fiorentino), een leerling van Donatello; hij is de auteur van het bas-reliëf van „Leeg aan het Kind“ dat het trommelvlies siert, waarvan het origineel zich in Zagreb bevindt. De klokketoren Renaissance werd aan het einde van XVe eeuw door slijpers van steen van Korčula gebouwd, van wie het Marko Andrijić viert en die in 1607 door zijn broer Blaž wordt aangevuld.

Binnen de kerk, merkt men de koorstoelen in gebeeldhouwd hout van Franjo Čučić van Korčula en Antun Spio van Zadar (1583), de grafstenen en de balustrades van versierde steen, en het rijke barokke oksaal aan caissons op en zijn verven van Francesco DA Santacroce en Martin Benetović voor het hogere deel (XVIe eeuw). De zijkapel van Heilige Kruis is door een ajouré oksaal van steen fijn gesloten en bevat „een Kruisiging“ van Leandro Bassano (Leandro del Ponte, 1557-1622), van het begin van de XVIIe eeuw. In het schip, aan de rechterkant onderin de kerk, is de tabel van „de Lidtekens van heilige François“ het werk van Palma de Jongeman (Jacopo Palma hij Giovane). Het graf van de toneelschrijver en dichter afkomstig uit Hvar Hanibal Lucić (1485-1553) bevindt zich onder de meester-altaar.

Men komt overeen met het museum van het klooster door een klooster aan de afgerond bogen over te steken, met een put in zijn midden; het bescheiden museum wordt in de eetzaal van de monnikken beschermd, die zijn meubilair, en in een grenzend zaal heeft behouden, maar hij omvat kostbare werken. In de eetzaal wordt een indrukwekkend fresco van „het Laatste Avondmaal“ (van 8 m op 2,50 m) behouden, dat aan het begin van de XVIIe eeuw door een vénitien artiest wordt geschilderd, niet geïdentificeerdr met zekerheid, waarschijnlijk Mateo Ponzoni (Mateo Ponzone, tegen 1586-1663, in Kroaat Matej Pončun) of Matteo Ingoli (1587-1631), maar zeker beïnvloed door Palma de Jongeman.

De tweede zaal die presenteert een bas-reliëf in albast „de Hartstocht van Christus“ vertegenwoordigt, dat in een Engelse werkplaats van XVe eeuw, zeldzaam „een Atlas van Ptolémée“, drukwerk in Neurenberg in 1524, „een mystiek Huwelijk van heilige Catherine“ van XVe eeuw (1430) die door de school van Biagio di Giorgio DA Traù (Blaž Jurjev Trogiranin, naar 1412-vers 1448) wordt verwezenlijkt en „een Déploration van Christus“ door Palma wordt verwezenlijkt, de Jongeman van het eind van XVIe of het begin van de XVIIe eeuw.

Deze tweede zaal bevat eveneens een verzameling van kostbare valuta, waarvan sommige tot de Griekse periode teruggaan, van kanten en oude documenten, evenals een originele klok die door een monnik worden ontworpen om égrener, niet de uren, maar de cycli van werk van het klooster voor de dagen zonder zon. De naalden richten in de tegengestelde richting van die van onze horloges en het het grootst feit de omloop van de wijzerplaat in 90 min in plaats van 60. De bibliotheek bevat ongeveer zeventig incunables en van talrijke boeken van de XVIIe en XVIIIe eeuwen.

In de leuke tuin die het klooster omgeeft kan men een oude cypres, aan de liggende vorm, zien oud van ongeveer 400 jaar; volgens de plaatselijke legende, zou hij door de auteur van „het Laatste Avondmaal“ geplant worden.

Sinds Pjaca, kan men het klooster franciscaan door een aangename wandeling bereiken langs de kades (klonk vast) in de richting van het zuiden van de stad. Het klooster huisvest nog twee monnikken, van wie een de auteur van standbeelden in brons uiteengezet in het klooster is.

De uren: van juni tot september, alle dagen, van 10:00 aan 12:00 en 17:00 aan 19:00; van oktober tot mei, van 10:00 aan 12:00

Het tarief van toegang: 20 kunas.

In 1612 - aan een tijdperk waar enig de aristocraten toegang tot de cultuur hadden - de prins Pietro Semitecolo besloot om, aan de eerste verdieping van de Uitrusting, een gemeentelijk theater te creëren (kazalište). Deze bouw vierde een overeenkomst die in 1610 wordt ondertekend, die het eind van eeuwen van conflict voor de gelijkheid van de rechten tussen de bourgeoisie en de adel markeerde van wie Hvar het theater was geweest: boven de toegang van het theater werden deze woorden gegraveerd: „anno secvndo pacis MDCXII“ (in het tweede jaar van de vrede, 1612). Het was het eerste gemeentelijke theater van de Balkan en een van het oudst van Europa. De toegang komt sinds het terras van de Uitzichttoren gelegen boven Fontika tot stand.

Hier werden auteurs zoals Miksa Pelegrinović, Hanibal Lucić, Petar Hektorović, Martin Benetović of Marin Gazarović gespeeld. Het theater ging tot in 1796, een jaar voor de daling van Venetië door, vervolgens was hij gesloten en het gebouw werd als kazerne gebruikt; hij opende in 1803 weer: de huidige versiering, die voor de Italiaanse opera, datum van dit tijdperk wordt ontworpen. Het gebouw van de Uitrusting en het theater werden in 2009 vernieuwd.

De naam van Mandrač komt van het Griekse woord μάνδρα dat stal of stal betekent; men zou mandrač per „schaapskooi“ kunnen vertalen.

De kade van 310 m van lengte die de haven afboordt wordt Fabrika genoemd; het deel is van de kade benoemde zich vroeger Molo Vivaldi. Het is een van de oudste kades van Europa: zijn bouw begon in 1554 om als basis voor de venetiaanse vloot te dienen; alle inwoners van de stad hadden de verplichting om een dag van werk te geven om aan zijn bouw te helpen. De gehele bouw was een technische heldendaad voor het tijdperk; zelfs werden de overspoelde partijen met geleerd geschikte stenen gebouwd, terwijl het opgedoken deel een typisch voorbeeld van de stijl Renaissance van bouw is, bestraat van kalkstenen die in nest van honingbijen worden beschikt. De laatste renovatie van de kade dateert van 1795.

Dubovica bevat enkele huizen van vissers, een uitstekende kapel en een kasteeltje in de zee die de bes beheerst: het was de woonplaats van de zomer van de patricienne familie van Kasandrić (XVIIe-XIXe eeuwen). De bes wordt door een afgeboord dat georiënteerd strand van kleine zuidelijke rolletjes verrukt, vol, en bezit interessante onderwatermiddelen.

Een restaurant van het gehucht stelt een dalmate keuken van de kwaliteit voor.

De archipel van de eilanden Pakleni heeft ongeveer 10 kilometers lengte; hij bestaat uit kalkgesteenten, met een zeer gesneden kust. De scheepvaart tussen de eilanden is moeilijk en gevaarlijk door sterke stromen, in het bijzonder in het zuiden, en van de aanwezigheid van talrijke eilandjes en kliffen.

Het grootst (5 km²) en het meest ontwikkeld van de eilanden, bezit het Heilig-Clement (Sveti Klement), eveneens benoemd het Grote Eiland (Veliki Otok), de climax van de eilanden Pakleni aan 94 meters hoogte, mooie kreken en een rijke vegetatie aan de geuren van rozemarijn. HetHeilig-Clement omvat drie gehuchten die gedurende het toeristenseizoen worden gewoond: Palmižana, Momića Polje en Vlaka. Palmižana is een schilderachtig gehucht dat talrijke bezoekers zijn restaurants aantrekken, zijn jachthaven van 200 boten, zijn kreken, zijn vlakke rotsen en zijn strand.

Het eiland Marinkovac beschermt een gehucht van enkele huizen, Ždrilca, en twee kreken die excursie ervan doen minder een bezochte en wildere dan Heilig-Clement.

Heilige Jeroen (Sveti Jerolim), of Jerolim, zijn het meest nabij aan de eilandjes Pakleni. Het eiland werd aan de Middeleeuwen door de monnikken franciscanen gebruikt om zout te produceren. Hij is voortaan gereserveerd voor de nudisten.

De eilanden Pakleni zijn een volksbestemming voor de bezoekers met bootjes, vooral de jachten, die talrijke vredige kreken voor de sporten van duik, de onderwatervisvangst of het zwemmen aanbieden. Men kan zich in boot-taxi in deze drie eilanden sinds de haven van Hvar teruggeven: Heilig-Clement (50 kunas retourtje); Marinkovac (35 kunas retourtje); Heilige Jeroen (30 kunas retourtje). Vertrek 's ochtends van 9:00 aan 12:00, terugkeer aan het eind van de middag; de duur: 30 min voor Heilig-Clement.

De bouw van deze vesting, zoals men het vandaag begon in 1282, aan het begin van de venetiaanse heerschappij ziet. De middelen om de bouw van het werk te financieren waren hoofdzakelijk van de handel van het zout afkomstig. Nochtans moest men op 1551 wachten opdat het gebouw werd beëindigd, zoals de datum van het embleem van de Republiek van Venetië en de wapens van de stad geplaatst boven de hoofddeur aan het zuiden erover getuigt. De naam van „Španjola“ (Spaans), komt waarschijnlijk door het feit dat aan XIVe eeuw van de Spaanse militaire ingenieurs aan de bouw deelnamen.

De Spaanse vesting werd aan de plaats van vestingwerken illyrische gebouwd, die van de eerste helft van het eerste millennium voor J dateren. - C., en latere Byzantijnse vestingwerken, dat waarschijnlijk van de regering van de keizer Justinien dateert, waarvan sporen nog zichtbaar zijn op de muur van het zuiden.

Het ingewikkelde architecturale schema van de vesting is te wijten aan de moeilijkheid van het terrein. In het begin waren er vier ronde omloop, gebouwen voor de opslag van het buskruit, van de regenbakken, een gevangenis, een kleine kapel die aan heilig Jeande Doper worden gewijd.

Bij de grote Turkse aanval van 19 augustus 1571, werd de stad geplunderd en gebrand maar bijna konden alle inwoners van Hvar in de vesting vluchten en het behouden leven houden.

Nochtans op 1 oktober 1579, trof de bliksem het kruitvat, en een explosie bracht een ernstige schade aan de vesting en nieuwe vernielingen aan de stad toe die nauwelijks na de aanval van de Turken weer op wordt gebouwd: vele openbare gebouwen van vandaag dateren van de wederopbouw na de explosie.

De vesting werd aan het einde van XVIe eeuw hersteld. Gedurende de Franse heerschappij, werd het werk versterkt en vergroot. Tot de tweede helft van de XIXe eeuw werd de sterke plaats opnieuw vergroot. Onder de Oostenrijkse heerschappij, werd de vesting als kazerne gebruikt; de binnenlandse gebouwen dateren van dit tijdperk. Wanneer de stad Hvar zijn militair belang verloor, werd Španjola opgegeven en verwaarloosd.

Vanaf 1971 van de globale maatregelen om de gebouwen te herstellen werden ondernomen. Vandaag werd Fortica volledig vernieuwd en in een modern toeristencomplex met een museum, een restaurant en een discotheek veranderd.

Men stijgt aan de vesting door een pad dat het mogelijk maakt om de deuren van de oude stad te ontdekken, vervolgens meandert tussen de agaves: het verloop stijgen dat voor het klooster benedictijn voorbijgaat en het pad tot in top van de heuvel (40 min retourtje) volgen. Het bezoek van de gebouwen is van beperkt belang, behalve het bezoek van de oude cellen, maar het standpunt over de stad en op de groene eilanden Pakleni is prachtig.

De uren van bezoek: van 9:00 aan 22:00

Het tarief van toegang: 20 kunas.

Sterke Napoleon beschermt vandaag een astronomisch waarnemingscentrum van de faculteit van aardmeetkunde van de Universiteit van Zagreb.