Het natuurlijke park van Biokovo in Kroatië

Het massief van Biokovo werd onder verschillende namen aan de draad van de bezigheden van het gebied door verschillende volkeren gekend: aan de Eerste eeuw voor J. - C., benoemde de Griekse aardrijkskundige Strabon het Adrion; onder het Byzantijnse Imperium, na de komst van de Slavische Kroaten, was Biokovo onder de naam van Bergen Slavorum, de berg van de Slaven aangewezen.

Het massief van Biokovo wordt aan het Noord-Westen door het dal van de rivier Cetina en, aan het zuidoosten, door het dal van de rivier Neretva afgeboord.

Biokovo scheidt een nauwe kustreep van het achterland van Dalmatie, dalmate Zagora. Dit massief vormt zoals een hoge muur dit koudere achterland en kust ingaat: het is de oorzaak van het verschijnsel van „bura“, een storm en kou die van de berg naar beneden gaat en blaast op het riviera van Makarska gedurende de winter, maar ook van het goede ventileren van dit riviera gedurende het warme seizoen.

Het Natuurlijke Park van Biokovo maakt deel van het graafschap van Split-Dalmatie uit; hij in:sluiten het gebied be*horen aan gemeente van Makarska, Vrgorac, Brela, Baška Voda, Tučepi, Podgora, Zagvozd, Zadvarje en Šestanovac.

Het Park omvat zeldzame gehuchten, min of meer opgegeven, die van het ruwe bergleven getuigen dat de vroegere inwoners van Biokovo (bura en de sneeuw in de winter, de sterke hitte in de zomer), met hun kleine paarden, hun ezels, hun koeien, hun geiten en hun schapen leidden. De wegen varen langs oude hutten van herders en van kleine moestuinen of velden van aardappel die in dolines van het karstique massief zijn opgesteld, waar vandaag zich nog het viert aardappel van Biokovo, de knoflook en de tarwe bebouwen. De herders alsmede hun dieren gaven zich aan kleine poelen die door de regens worden gevormd en de kleine ondergrondse stromen te drinken. Talrijke sporen van mensenleven die van het tijdperk illyrische dateren, werden er ontdekt (tumuli).

• van de kant van de kust, riviera de prachtige bes van Makarska en de zeebadplaatsen van van Makarska, Brela, Baška Voda en Tućepi; aan het noorden, bereikt de blik Omiš en Split, en, aan het zuiden, de monding van Neretva. Aan breed, per duidelijke tijd, kan men het geheel van de dalmates eilanden zien: Brač, Hvar, Korčula, Lastovo, Schroeven en Mljet, en het schiereiland van Pelješac. Per zeer duidelijke tijd zou het zelfs mogelijk zijn om de berg Gargano, in de regio van Pouilles in Italië, op de andere rand van Adriatique - verwijderd van 252 km te onderscheiden.
• van de kant van het achterland, merkt men een breed dal; aan het Noord-Oosten, Imotski en zijn vlakte (Imotsko polje), en, aan het zuidoosten, Vrgorac. Dit brede dal wordt aan het noorden door een tweede lijn van kammen afgeboord: het zijn de bergen van Bosnië-Herzegovina.

AAN geen enkele andere plaats van de adriatique kust is de keten van de dinariques Alpen niet meer nabij aan de zee dat zij het in het massief van Biokovo is; enkel het massief van Velebit is eveneens nabij aan de kust. Na een nauwe kustreep stijgt het massief van Biokovo bruut vanaf de Adriatique kust tot een hoogte van 1762 m waar de berg Heilige Joris culmineert (Sveti zweert) die slechts aan 5 km van de kust is.

Het Informatiecentrum van Ravna Vlaška is open voor de bezoekers alle dagen, van de maandag aan de zondag, van 8:00 aan 16:00

De beklimming aan Vošac is de populairste tocht van Makarska: sinds het dorp van Makar, bereikt het pad de top van Vošac, aan 1 422 m, door het pad van ontdekking n° 8 (PEP 8) te lenen. Door op de rechterkant gedurende 15 door te gaan mn komt overeen men met de uitzichttoren van Štrbina, aan 1320 m van hoogte, die eveneens een mooi standpunt over het riviera aanbiedt. Het is eveneens mogelijk om met Vošac en Štrbina overeen te komen - in 20 gemakkelijkere mn van verloop - door de weg van Biokovo te lenen en door zich op het parkeerterrein van het onderdak van tocht van Pod Vošac te parkeren.

De top van Sveti zweert is het eindpunt van de weg van Biokovo, een weg van 23 km van lengte die de hoogste geasfalteerde weg van Kroatië - met te laten rillen is duizelingwekkende bochten en kruisingen van zeer ingewikkelde voertuigen. De top is eveneens toegankelijk voor voet door verschillende wandelpaden: het wandelpad van Makar via de berg Vošac; het pad van Veliko Brdo en Bašković via de berg Lokva, vanaf Makarska; het pad van Milići via de berg Turija, van de kant van het binnenste van de gronden.

Deze moeilijke beklimming - zowel door de weg als door de paden - wordt door het panorama beloond dat verbaast, dat de top op de kust, de eilanden Adriatique, het achterland aanbiedt, genoemd dalmate Zagora, en tot de bergen van Bosnië-Herzegovina.

De bouw van de zender heeft de vernieling, in 1965 vereist, van een oude kapel gelegen op de top van de berg Sveti zweert. Deze kapel Heilige Joris ging ten tijde van de omzetting waarschijnlijk Kroaten terug, naar XIIe eeuw. Een nieuwe kapel Heilige Joris werd in 1968 onderaan de zender gebouwd; zij ontvangt een bedevaart elke laatste zaterdag van juli.

• De diepste afgrond is de afgrond van Amfora, met 788 m van diepte; het is de vierde diepste afgrond van Kroatië.
• Één van grootste instortingsdolines aan de wereld is die van Crveno jezero.
• De grot van Tučepska Vilenjača: geplaatst op 1180 m van hoogte, aan de voet van een klif, deze aanwezige grot van de stalactieten, de stalagmieten en de draperieën, evenals een interessante cavernicole fauna.
• Gaten aan de ijs: vroeger verzonden „snijders van ijs“ met een rug van mules hun lading van ijs tot de kust voor het behoud van de voedingsmiddelen; de blokken ijs werden van bladen van beuk bedekt en omhuld in een stof doet van haren van geit.
• Biokovo is uiterst arm in water - 80% van het rivierenstelsel zijn ondergronds -: het is alleen maar in de zones waar het kalkmassief de sokkel ontmoet die de karstiques bronnen ontstaan die enkele clairsemés weilanden bevloeien.
• Andere karstiques bronnen zijn onderwater, bijvoorbeeld de belangrijke bron „Breljanska vruja“ die aan Brela plotseling verschijnt en die de grootste onderwaterbron van de Middellandse Zee is.

Het pad begint aan de kilometer 9 van de weg van Biokovo, tussen Lemešini doci en Jakičuša, na de grote reeks haarspeldbochten die op het blad stijgen. Een paneel van presentatie bevindt zich aan de rechterkant op de weg van Biokovo, en er zijn twee andere panelen langs het pad. Het pad is gemakkelijk en bebakend door panelen van tocht; hij neemt ongeveer een half-uur in beslag.

„De Weg van Biokovo“ heeft 23 km van lengte tussen de hoofdtoegang, gelegen op 365 m van hoogte, en het eindpunt aan de top van de berg Heilige Joris die om 1.762 meter Het is een zeer escarpée weg culmineert en bochtig, aan één weg, met kruisingszones alle 300 meter de snelheid tot ertoe tot 50 km/h wordt beperkt, maar - rekening houdend met de moeilijke voorwaarden voor leiding - men moet een uur tellen om 23 km te doorlopen tot de top. Alvorens tot de berg Sveti te komen zweert, de weg gaat via de standpunten van „Staza“, „Ravna Vlaška“, „Štrbina“ en „Vošac“ met landschappen die verbazen.

Als men zich niet in dit avontuur wil lanceren, kan men zich aan de berg Heilige Joris teruggeven door de minibussen te lenen voorgesteld door de reisbureaus van Makarska of Tučepi.

Het adres: 1 Trg Tina Ujevića HR-21300 Makarska

De openingstijden: van de maandag aan de vrijdag, 7:00 aan 15:00 en 17:30 aan 22:00; de zaterdag, van 8:00 aan 12:00 en 17:30 aan 22:00; de zondag, van 8:30 aan 12:00 en 17:30 aan 22:00 zijn het de uren voor juli en augustus: zij kunnen op de andere data verschillen.

De telefoon: 00.385 (0) 21.616.924

De website: www.biokovo.com.

Courriel: prirode-biokovo@st.t-com.hr.

De uren van de hoofdtoegang: van medio mei tot september, van 7:00 aan 20:00; van april tot medio mei en in oktober: van 8:00 aan 16:00

Het tarief van toegang door de hoofdtoegang: 30 kunas per persoon.

Kroatische dienst van Hulp in Berg (HGSS) van Makarska: 00.385 (0) 91.721.001 of 112.