De stad Stari Grad, eiland Hvar in Kroatië

Stari Grad is eveneens een gemeente die deel van het graafschap van Split-Dalmatie uitmaakt en die de plaatsen van Bedrog, Rudina, Selca en Vrbanj omvat.

Het is één van het oudst de stad Kroatië, dat door de Grieken in 384 voor J wordt gebaseerd. - C.; zij vormt het historische hart van het eiland Hvar.

De oude stad Stari Grad werd op de lijst van het werelderfdeel van Unesco op 7 juli 2008 ingeschreven.

De stad was in 384 voor J. - C. door gebaseerd afkomstig Griekse kolonisten uit het eiland van Paros; zij gaven aan de kolonie de naam van „Pharos“ (Φapoσ) waarschijnlijk per verwijzing namens hun metropool.

Toendertijd Romeins, werd de stad gekend onder de naam van Faria, die in Hvar door de Slavische bevolking werd veranderd die later bezit van het gebied nam (de letter F die geen deel van het oude Slavische alfabet uitmaakt).

Wanneer de hoofdstad van het eiland Hvar naar de nieuwe stad Hvar werd verplaatst, werd de oude hoofdstad als „de oude stad“ benoemd: zijn Latijnse naam van „Civitas Vetus“ wordt vanaf 1205 getuigd.

Zijn Kroatische (Stari Grad) en Italiaanse namen (Cittavecchia di Bezuinigen) behielden deze richting.

In het plaatselijke dialect, benoemen de inwoners hun stad „Stori Grod“.

De stad bevindt zich in de plaats waar de bes de uitgebreide vlakte van Stari Grad ontmoet die op de lijst van het culturele werelderfdeel van Unesco voorkomt. Deze situatie heeft al lang dit gebied voor de menselijke instellingen aantrekkelijk gemaakt.

Stari Grad bedraagt verwijderd 18 km van de hoofdstad van het eiland, Hvar.

De stad presenteert vandaag - vooral van de zuidelijke kant bes - een doolhof van steegjes aan de traditionele huizen in steen van omvang, met hun gebloeide trappen en hun gebeeldhouwde balkonnen, hun overwelfde galerijen en hun gesloten tuinen, die de hele charme van Stari Grad doen. Het is dit oudste deel van Stari Grad die een beschermde plaats van het Werelderfdeel van Unesco is.

Beheersen de bes, de oude boerenhuizen hebben hun buitenlandse oven behouden.

De kapel Heilige Johannes bevindt zich in het einde is van de oude stad, dichtbij de oude deur van de antieke stad, in een steegje dat met de kerk Heilige Stefanus overeenkomt. Sinds het steegje, gaat een verloop in het zeer sobere romane schip, aan de nog onhandige architectuur naar beneden.

Deze barokke kerk bezit een campanile, afzonderlijke klokketoren, die op de overblijfsels van de deur van de Griekse stad Pharos wordt gebouwd, met stenen die op de oude wallen worden teruggekregen. Binnen de kerk, kan men het drieluik van „het Leeg, heilige Jérôme en heilig Jeande Doper“ van Francesco DA Santacroce bewonderen.

De bouw van de villa bezette de dichter een goed deel zijn leven tijdens XVIe eeuw, van 1520 tot 1569. Tijdens de jaren 1520 en 1530, hadden de bouwwerken hoofdzakelijk betrekking op de huisvesting voor de reizigers en de armen. Nochtans in 1539, liet een Turkse aanval op Stari Grad een groot deel van de in brand gestoken en geplunderde stad: Petar Hektorović ontvlucht zich naar Italië; van terugkeer in 1541, ondernam hij om zijn huis te versterken opdat zij als schuilplaats voor de inwoners kan dienen.

In 1571, werd Stari Grad opnieuw aangevallen en Tvrdalj werd door de Turken in brand gestoken. Een jaar later, stierf Petar Hektorovic en het beschadigde paleis Tvrdalj werd tussen zijn ouders verdeeld. De aanpassing van de villa was volgens de aanwijzingen voortgezet die door Petar Hektorović in zijn testament worden gelaten.

Tvrdalj werd als een woonplaats van de eenvoudige zomer, zonder enig klassiek sierstandbeeld of andere versieringen modieus van de edele huizen van het tijdperk beschouwd. Zijn verdedigende architectuur geeft hem echter een kenmerkende schijn: een hoge muur omgeeft het complex van woning, met verdedigende kenmerken zoals een ravelin en „een altana“ (loggia die op het dak wordt gebouwd) met merlons. Het gebouw presenteert, van de kant van de zee, een lange voorgevel gesloten om het te beschermen tegen elke aanval. De hoofdtoegang kwam door een barok portaal tot stand dat op de strandboulevard geeft, waar de inschrijving „Omnium Conditori“ (aan de producent van alle dingen) de bezoekers ontving. Op de kant is, bevond zich een huisvesting voor de reizigers en de armen, die zijn eigen toegang bezit.

De opvatting van Hektorović was een eenvoudig plan van huisvestingen van plain-pied rond een centraal hof. De wijken van woning, de keuken en de kelder, evenals de wijken van de dienaars, en verschillende putten, worden rond het binnenhof beschikt.

Naast het zwembad bevindt een kleine omloop zich met een duiventil. Hektorović zegt zelf diemet zijn bouw met de parabool van de vissen in het bekken heeft begonnen, die van Christus symbool zit, en met de duiven is afgelopen, die van het Heilig-Geest symbool ziden.

Achter het hoofdgebouw „bevindt de bekoorlijke gesloten tuin zich“, die in het gedicht „Ribanje“ wordt vermeld, waar Hektorović geneeskrachtige planten bebouwden.

Voor het kasteel bevindt een standbeeld zich in buste van Petar Hektorović.

Een natuurlijk van steen in het atrium presenteert een gat dat werd gebruikt om de kamerpotten te legen; gegraveerd in de steen boven de deur van dit latrines, leest is men deze zin „Als je nosti, cur superbis“ (als jij zich kent, waarom jij?) vertrouwen.

Op een plaat in de muur onder de boog dichtbij het zwembad, een inschrijving in het Italiaan: „Fede e realta o quanto e blaten“ (als het vertrouwen en de waarheid zijn mooi!).

Boven de toegang van het zwembad: „Petrus Hectoreus, Marini filius, proprio sumptu en industria, ad suum en amicor usum construxit“ (Petar Hektorović, zoon van Marin, het heeft aan zijn eigen kosten en door zijn eigen inspanningen, voor zijn eigen gebruik en die van zijn vrienden gebouwd).

Op de noordelijke kant van het bekken: „Memorae novissima“ (wijst u op wat later zal gebeuren).

Op de kant is van het bekken: „Nihil occultum“ (niets wordt verborgen).

Boven de inschrijving bevindt de afdruk zich van schotels en kruiken die vroeger in de muur werden ingevoegd.

Op de zuidelijke kant van het bekken: „Respice quod salvant nec opes nec Gloria mundi niet versiering Aut aetas mors quia cuncta rapit“ (wijst op toi dat noch de rijkdommen, noch de roem, noch de schoonheid, noch de leeftijd je kunnen redden van de dood, die iedereen neemt).

Op de westelijke kant van het bekken: „Connventibus virtute en genio F.“ (Gebouwd door de oprechtheid en de bevoegdheid om samen te werken).

Het bas-reliëf boven de aanwezige inschrijving van de symbolen: twee kompassen, een wiel, en de gezichten van een man en een vrouw die van licht stralen.

Op de muur dichtbij de etnografische verzameling: „Als schroef ad vitam ingredi serva machtigen“ (als jij het leven wil ingaan, observeert de bevelen).

Op de muur van de westelijke kant, buiten: „Heu fugiunt fluxu niet redeunte dies“ (riep de dagen terugvloeien als de golven maar terugkomen niet).

De telefoon: 00.385 (0) 21 76 57 63

De uren: van mei tot juni, van 10:30 aan 12:30; van juli tot september: van 10:00 aan 13:00, en 18:00 aan 21:00

Het tarief van toegang: 10 kunas.

Deze woonplaats, met een hof en een tuin, beschermt vandaag het Museum van Stari Grad die presenteert: een archeologische verzameling van de vlakte van Stari Grad, een multimediatentoonstelling gewijd aan een Grieks schip dat voor het eiland Hvar wordt gegoten en een kamer van kapitein van de XIXe eeuw. De eerste verdieping presenteert een tentoonstelling van Kroatische schilders afkomstig uit de stad, waarvan de schilder van de XIXe eeuw Juraj Plančić.

Het paleis Biankini wordt vlakbij het kasteel Tvrdalj geplaatst; de bezoeken worden, met dezelfde uren samengevoegd.

Het klooster bezit een oude bibliotheek, van de archieven en een kleine archeologische verzameling samengesteld uit Griekse en Romeinse overblijfsels van oude Pharos.

Het bezoek:

De uren: van mei tot juni: van 10:30 aan 12:30; van juli tot september: van 10:00 aan 13:00 en 18:00 aan 21:00

Het tarief van toegang: 10 kunas.

Binnen merkt men de tabel „de begrafenis van Christus“ op toegekend aan Tintoret en besteld door Petar Hektorović (de dichter zou er onder de trekken van de oude man vertegenwoordigd worden); eveneens twee verven van Gianbattista Crespi. Op de meester-altaar bevindt een kruisbeeld zich van de XVIIe eeuw.

Petar Hektorović is voor het altaar begraven.

Binnen een barok altaar in hout, met gedaante van heilig die aan de XVIIe eeuw worden gebeeldhouwd.

Het is de vruchtbaarste vlakte van de adriatiques eilanden; zij werd sinds de prehistorische tijd bebouwd, maar het zijn oud Grieks die het van hun afdruk hebben gemarkeerd: na de stichting van de kolonie van Pharos aan IVe eeuw voor J. - C., hebben de Grieken de gronden gelegen dichtbij de stad in meetkundige percelen verdeeld, zodat de vlakte in ongeveer 73 rechthoekige percelen van ongeveer 181 m op 905 m wordt verdeeld (ongeveer 16 hectaren). Bepaalde percelen worden zelf in kleinere vierkante percelen van 181 m op 181 meter verdeeld.

Dat wat opmerkelijk is het is dat dit systeem van landbouworganisatie in regelmatige partijen dat door de Grieken, chora wordt gebruikt, tot vandaag werd behouden. Het antieke ontwerp werd door een streng onderhoud, gedurende meer dan 24 eeuwen, van murets van droge stenen en de wegen, met hun schuilplaatsen van steen behouden. Op dezelfde manier werd het systeem van verzamelen van het regenwater voor de irrigatie, dat regenbakken en van kleine greppels gebruikt, behouden. Dezelfde culturen, hoofdzakelijk de wijngaard en de olijfboom, worden nog in de velden bebouwd.

Het verdedigende systeem van de vlakte heeft de oude omloop illyrische hernomen en door nieuw sterk ze aangevuld; de overblijfsels van vier onder hen werden, waarvan de omloop Maslinovik geïdentificeerde.

Dit uitzonderlijke geheel werd op 7 juli 2008 op de lijst van het Werelderfdeel van Unesco, als „praktisch onveranderd“ getuigenis van het antieke Griekse systeem van grondversnippering, chora ingeschreven. De plaats is eveneens een natuurreservaat.