De stad Felanitx in Majorca - Het kasteel van Santueri

Volgens de aardrijkskundige van Granada Al-Zuhri, benoemde het kasteel zich, onder de Moorse bezigheid, Hisn Falanis, een woord dat van Felanitx moet dichterbij gebracht worden.

In de verzameling van de gronden in bezit van de graaf Nunyo Sanç, blijkt het kasteel onder de naam van „Santoris”. In de loop van de eeuwen wordt hij met verschillende spellingen vermeld: San Tueri, Santueri, Sentueri, Santuiri, et cetera.

De Puig de Santueri is een van de hoogste toppen van het zuidelijke deel van Serra de Llevant; hij culmineert aan 423 m van hoogte. De toegang van het kasteel bevindt zich op een hoogte van ongeveer 380 meter.

Het kasteel bevindt zich in 7 km aan het zuidoosten van Felanitx; hij is toegankelijk sinds de weg die Felanitx met Cas Concos des Cavaller, vervolgens Santanyí verbindt; 2 km na Felanitx, neemt een kleine weg op de linkerkant, en stijgt aan het kasteel in 5 km. Deze kleine weg is eveneens door een paneel dat „Camí de Binifarda”, een finca aangeduid aangeeft die het agrotoerisme uitoefent.

Sinds het kasteel biedt een prachtig standpunt zich aan de bezoekers aan: brede grensgebied van de kust is van het graafschap van de Migjorn, vanaf Portocolom tot Cala d’Or en Portopetro. Aan de voeten van het kasteel de dorpen van bevindt Horta zich en Calonge.

Sinds het blad - wanneer de toegang er mogelijk is - men kan, aan het noorden, het heiligdom van Sant Salvador van Felanitx zien; aan het westen, de vlakte van Majorca (Es Pla de Mallorca); aan het zuiden, wanneer de tijd duidelijk is, tot het eiland de Cabrera.

Tussen Xe en XIIIe eeuwen, versterkten de Moren de vesting van Santueri, en deze speelde een rol bij de herovering van het eiland door de Catalanen. Santueri was een van de laatste plaatsen van weerstand van de Moren, en door Jaume Eerste slechts in 1231 werd genomen. Aangezien de plaats bijna onneembaar is, een beroep doen de Catalanen op een list: de inwoners van de streek organiseerden een feest, met muziek en dansen, onderaan het kasteel, om de aandacht van het garnizoen om te leggen; gedurende deze tijd werd een aanval van de overkant van het kasteel geleid. De Moren werden overwonnen en, gedood en van de top van de muren van het kasteel geworpen. Enkelen vonden schuilplaats in een balsem aan de voet van het klif (Cova des Confessionari dels Moros); de Catalanen belegerden ze opnieuw, die geloven, dat de Moren van honger zouden sterven. Maar een legende vertelt dat de Moren elke dag van de verse vis door een tunnel ontvingen, gelegen onderin de grot, die tot de zee leidde.

Na de herovering, verdeelde Koning Jaume Eerste de gronden van Majorca onder zijn vazal en degenen die het in de campagne hadden geholpen. De koning hield voor hem het vertrekt van de leeuw - ongeveer de helft van het eiland, met inbegrip van de vestingen van Alaró en Castell del Rei. Het grootste deel van het zuidoosten van het eiland gegeven - waarvan het kasteel van Santueri werd - aan zijn oom, Nunyo Sanç, graaf van Roussillon (comte de Rosselló). Zoals de archieven van de familie Sanç, die in Perpignan en in Montpellier worden behouden, grotendeels, men beschikken over weinig historische bronnen op het kasteel van Santueri gedurende XIIIe eeuw werden verloren.

Het kasteel kwam aan het koninklijke gebied slechts tegen 1300 terug. Aan XIVe eeuw, vanaf 1316, werden grote werkzaamheden van wederopbouw van de vesting, ondernomen om de kust tegen de aanvallen van de Berberpiraten te beschermen. De hoge muren en een toren werden herbouwd en, binnen, werd de kapel en een gebouwde molen hersteld. Het is van dit tijdperk slechts datum het huidige aspect van het kasteel. De vesting werd door een gouverneur geleid, die door een luitenant en een garnizoen van soldaten wordt bijgestaan, waarvan het aantal volgens de situatie van vrede of oorlog varieerde. Nochtans was het kasteel van Santueri het theater van geen enkel belangrijk feit van wapens.

Aan XVe eeuw, in 1459, werd de prins Karel van Viana (Carlos de Viana) in het kasteel op orde van zijn vader, Jean van Aragon gevangen gezet, waarmee hij in oorlog was. In 1489, de toren van de Hulde (Torre de l’Homenatge / Torre del Homenaje) werd hersteld.

Aan XVIe eeuw, tussen 1521 en 1523, bij de opstand van „germanies” (broederschap), diende het kasteel als schuilplaats aan een groot aantal „mascarats”, de partij van de rijke edele, tegenpartijen van „germanies”, de partij van de boeren en de handwerkslieden in opstand.

Vanaf de XVIIe eeuw verloor het kasteel van zijn strategisch belang door de ontwikkeling van de artillerie die vestingen deed, hoog gezeten op de bergen, van de makkelijk doelen; integendeel waren de kanonvuren naar beneden, sinds de vestingen, moeilijk. Het snelle verval van het kasteel van Santueri begon aan de XVIIIe eeuw; in 1811, werd hij aan een particulier verkocht.

Dit kasteel in ruïnes is met een zal hebben van geheim omgeven: de aartshertog Luis Salvador van Oostenrijk zelf relateert dat het kasteel de reputatie om door de spoken achtervolgd te worden heeft. De legende wil eveneens dat geen enkele reiziger water van zijn regenbakken drinkt.

Men dringt in de vesting door een portaal in boog, gelegen op de hoofdvoorgevel door. Binnen bevinden de ruïnes zich van enkele gebouwen, zoals de zaal van wachter en de huisvesting van de gouverneur, de regenbakken en de ondergrondse opslagplaatsen om het water en het voedsel voor het garnizoen te opslaan; er is een kleine bron, die de regenbak waarschijnlijk voedde. Hij er eveneens heeft, binnen de ruimte, een kapel, de kapel van Sint-Bernardus (capella de Sant Bernat), een molen en enkele oppervlakte bouwland.

Zelfs als het niet mogelijk is om het kasteel in te gaan, is het altijd interessant om de plaats te bezoeken want het terras van het parkeerterrein biedt een mooi standpunt over de Zuidoost kust van Majorca aan, en men kan altijd de muren en de torens van de vesting bewonderen.