De stad Kos, eiland Kos - de Griekse-Romeins stad

„De stad Kos is niet groot, maar zij wordt veel beter gebouwd dan alle andere steden, en zij lijkt prachtig aan al degenen die aan zijn breed aan boord van hun schepen“ voorbijgaan.

Op 23 april 1933 Kos door een rampzalige aardbeving werd getroffen - van 6,6 op de schaal van Richter - die slechts 27 tweede duurde, maar de stad schoor en het leven aan 170 personen kostte. Deze ramp had echter een positief gevolg: het bleek weldra dat het merendeel van de middeleeuwse woningen van de wijk van de haven direct op de stichtingen van oude tempels en plaatsen van markt werd gebouwd. Dat leidde tot een uitgebreide campagne van opgravingen die eveneens werd uitgebreid tot de perifirie van Kos: de Italiaanse archeologen hadden niet om veel te graven alvorens twee andere zones te identificeren die belangrijke overblijfsels van de antieke stad presenteren.

Andere Griekse-Romeins antieke ruïnes bevinden zich in de nabijheid van de stad Cos, aan beroemde Asclépiéion geplaatst op de top van een heuvel aan ongeveer 3 kilometers aan het zuidwesten van de stad.

De eilandjes van bouw (insulae) van Kos hadden een breedte van 31 tot 33 m en een lengte van ongeveer 62 m in de noordelijke sector van de stad, en van 120 m in de zuidelijke sector. De straten hadden van 4 tot 4,50 m van breedte, terwijl de centrale weg, die tot Asclépiéion en de plattelandszone leidde, 33 m van breedte had.

De Romeinen bouwden een aquaduct sinds de heuvels gelegen ten zuiden van Kos om de baden van de stad te voeden: er waren minstens drie grote baden, waarvan een naast de haven werd geplaatst. De stad werd met water door een systeem van buizen van klei gevoed, terwijl de drainage door middel van geulen werd verwezenlijkt die in de rots onder het plaveisel van de straten worden gegraven.

De basisstructuren van de stad van Kos werden als zodanig in de loop van de eerste christelijke tijd behouden (Leven eeuw na J. - C.).

Na de aardbeving van 1933, die de stad Kos volledig verwoestte, rakelden de archeologen een deel van de Griekse-Romeins stad op. Kos wordt vandaag bezaaid met archeologische plaatsen die als barsten binnen de stad beginnen. De archeologische opgravingen werden in zones verdeeld: de oostelijke zone, de centrale zone en en de westerse zone.

Volgens de legende, zou het de beroemde arts Hippocrates (460-370 voor J. - C.) zelf zijn die het zou geplant hebben om aan zijn discipelen aan de schaduw van zijn gebladerte te onderwijzen. Hippocrates geloofde immers, zoals de Grieken van vandaag, dat de schaduw van de plataan het meest hygiënisch van deze van alle bomen is; deze boom zou dus bijna 2400 jaar zijn. In werkelijkheid is deze indrukwekkende plataan veel recenter: 500 jaar hoogstens; het is - zo goed mogelijk - een afstammeling van de plataan van Hippocrates. „De Plataan van Hippocrates“ is echter een van de oudste platanen van Europa.

Het is een enorme boom - van de soort plataan van Oosten (Platanus orientalis) - waarvan de holle stam een omtrek van 12 m heeft; maar de jaren veel hebben het beproeft en hij moet door een ingewikkelde metalen grondgedachte ondersteund worden om niet in te storten.

Dit monumentale complex begon in de zone van de haven, die op de muur van vestingwerk stoot, en liep aan de centrale slagader van de stad af, die ongeveer 33 meters van breedte had en leidde tot Asclépiéion. De plaats werd later door het oude benoemde middeleeuwse stadje Lango bezet. Bij de aardbeving van 23 april 1933, is het deze wijk die de slechtere schade lijdt; de Italiaanse Archeologische Dienst voerde er diepgaande opgravingen tussen 1934 en 1942, zettend aan de dag een groot deel van de oude stad, hoofdzakelijk van de hellenistische periode en de late Oudheid uit. Deze wijk van de haven omvatte openbare toevluchtsoorden en gebouwen: de dubbele tempel van Aphrodite, de tempel van Herakles, het toevluchtsoord van een onbekende godheid, stoa van de haven, de basiliek van de haven met zijn doopkapel, evenals een groot deel van de stadsstof van de stad en een deel van de muur met zijn versterkte omloop.

De studie van de monumenten heeft drie fases van bouw geopenbaard, voor de periode van het eind van IVe eeuw aan het begin van IIIe eeuw voor J. - C. tot het jaar 469 of 554 na J. - C., wanneer de agora door een aardbeving werd vernietigd.

De aardbeving in het jaar 142 veroorzaakte een aanzienlijke schade aan de zone van de agora en van grote reparaties en werkzaamheden van wederopbouw onmiddellijk na de aardbeving werden ondernomen. Ten gevolge van de volledige vernieling van de hoge muur van de stad, werd de noordelijke voorgevel van het complex, met het toevluchtsoord van Aphrodite vaste vergoedingen, en, oostelijk, de oprichting van een architecturaal geheel omgevormd dat de bewondering van de bezoekers, in het bijzonder degenen veroorzaakte die door de haven aankwamen. Aan het vervolg aan deze veranderingen, het noordelijke deel van de agora van IIe eeuw na J. - C. diende eveneens als vereringsplaats.

Stoa werd door een nieuwe aardbeving, die van het jaar 469 na J. vernietigd - C., en, op zijn ruïnes, basiliek van de haven en de doopkapel werden aan Ve of het Leven eeuw gebouwd. Van het portaal blijven er acht corinthiennes kolommen.

De voorgevel alvorens werd de zaal op het hof in nymphée ingericht. Van elke kant van de zaal bevonden bedekte van semi-cilindrische gewelven, gebouwde in opussen caementicium (cement) en bestreken toegangen zich met pleisterkalk die met redenen van meanders wordt gebogen. Beide zijgewelven leidden tot het portaal van de agora, en het gewelf van het midden aan de agora. De overlevende architecturale elementen van propylée worden nu westwaarts van de trap verzameld. De overblijfsels van de tempel van Herakles omvatten enkele corinthiennes kolommen.

De tempel van Hercules werd misschien eveneens aan de verering van de keizer gewijd, een veronderstelling die door de ontdekking aan deze plaats van een deel van een reusachtig standbeeld - van ongeveer 3 m van grootte - van een mannelijk figuur wordt versterkt. Op deze wijze, wilden de inwoners van Kos hun dankbaarheid jegens de keizer Antonin uitspreken de Palen (86-161 na J. - C.), die had helpen de schade herstellen die door de aardbeving van 142 na J wordt toegebracht. - C.

De ruimte beschermde de woonzone en de agora; de gebouwen noodzakelijk voor de werking van de haven, evenals de tempels werden geplaatst - die de haven het hoofd boden - buiten de muur.

De vierkante omloop van oorsprong, waarvan de stichtingen alleen maar werden behouden, werd in de jaren '30 door de Italiaanse archeologen weer opgebouwd.

De agora diende als plaats aan een kleine kerk van XVe eeuw, de kerk Heilig-Constantinus I (Agio Konstantinos).

In het eilandje (insula) nummer 1, werden vijf opeenvolgende fases van woning geïdentificeerd, die vanaf de stichting van de stad tot het begin van het christelijke tijdperk dateren. In zijn Noordwest-deel, werd een hellenistische huis bestudeerd, waarvan het plan lijkend op de hellenistische huizen van Priène in Anatolië en Abdère in Thrace is. Deze studie openbaarde de trifonctionnelle verdeling van het huis in drie ruimtes: een woonruimte, een hof en een ruimte die aan de economische activiteit worden gewijd. Op de noordelijke kant, was er een rij van drie winkels, waarvan de toegang op de straat gaf. Vervolgens was er het eigenlijke huis, dat op twee verdiepingen en van een totale oppervlakte van 150 m ² wordt georganiseerd (75 m ² met elke verdieping). Er waren drie kamers aan de benedenverdieping: een vergaderingszaal (andron) met lagen, met een antichambre gelegen dichtbij de toegang, een kamer van gastheer (xenonas) met plaats van ontvangst, en de salon van de familie (oikos) waarin zich een haard bevond (hestia). De twee laatste stukken deelden zich een bedekt voorportaal (prostas). Op de hogere verdieping bevonden de slaapkamers zich en de wijken van de onderwijzeres van huis (gynaikonites).

In het meest zuidelijke deel van het eilandje werd een grote deur van een huis van het tijdperk paléochrétienne in goede stand ontdekt.

Het altaar van Dionysos is een goed voorbeeld van een altaar in de vorm van Π van de hellenistische periode. Het behouden deel wordt best van IIe eeuw voor J. - C., een periode van ontplooiing voor Kos gedateerd, zoals hij door talrijke architecturale overblijfsels wordt getuigd. Men gelooft dat het altaar door de koning van Pergame in Anatolië werd besteld, een geallieerde stad Kos. Het monument werd bij de sterke aardbeving van 142 voor J. - C. vernietigd. Na de aardbeving begonnen de inwoners van het gebied beetje bij beetje de tempel en het altaar te herstellen.

Later in de loop van de Byzantijnse periode, werd het altaar opgegeven en, wanneer de Ridders van Sint-Jan, het eiland Kos, zij gebruikten bepaalde architecturale elementen voor de bouw van het kasteel van Neratzia veroverden. Frise van het altaar, die van het eind van IIe eeuw voor J wordt gedateerd. - C., wordt nu binnen het kasteel behouden. Zij vertegenwoordigt scènes van de oorlog van de Amazones en een troep van Dionysos, met een ménades en saters.

Plaatste het Romana is een Romeinse woonplaats die aan de dag na de vernielende aardbeving werd gezet die het eiland Kos op 23 april 1933 trof. De ruïnes werden tussen 1934 en 1936 door de Italiaanse archeoloog Luciano Laurenzi uitgegraven, die het gebouw „plaatste Romana“ benoemde, naam waar onder hij tot vandaag wordt gekend. Na de voltooiing van de opgravingen, werd de woonplaats grotendeels, tussen 1938 en 1940, volgens de normen van het tijdperk, met een structuur in beton opnieuw samengesteld.

Plaatste het Romana werd gebouwd op de ruïnes van voorafgaande gebouwen van de hellenistische periode. De muren van deze voorafgaande bouw zijn nog zichtbaar op de lagere partijen van de buitenlandse kanten van het gebouw. Tijdens IIe eeuw voor J. - C., zeer waarschijnlijk na de vernielende aardbeving van 142, plaatste het Romana kwitantie de kenmerken die wij vandaag zien: alle gebouwen van de voorgaande periodes werden verenigd en weer opgebouwd teneinde een luxueuze woonplaats te vormen bezettend het geheel van een eilandje van bouw (insula). Deze woonplaats werd het eigendom van een familie van de fortunée aristocratie van het eiland Kos. Zij bedekte een totale oppervlakte van ongeveer 2300 m ² en bevatte meer dan 37 stukken; het is de grootste Romeinse villa van Griekenland. Plaatste het Romana verdeling een idee van de ruime sierlijkheid waarnaar de rijke inwoners van Kos konden streven.

Wat men vandaag is de villa van IIIe eeuw na J. - C. ziet: een uitgebreide patricienne woonplaats - zoals deze van Pompéi - die rond drie verschillende zones wordt georganiseerd, die door drie koersen binnenlands, of atria worden afgebakend:

• het atrium van het oosten omvatte een eenvoudig atrium, met een bedekte bodem van mozaïeken die een leeuw vertegenwoordigen die een steenbok en een luipaard aanvalt die een hert aanvallen; een aangrenzende zaal presenteerde een mozaïek aan de zeedieren.
• het atrium van het westen was met een zuilengalerij van rhodien soort omgeven en had bedekte muren van marmer; hij omvatte in zijn centrum een omgeven bekken een mozaïek dat dolfijnen en een zeenimf vertegenwoordigt die een zeemonster aan hoofd van paard elkaar overlappen.
• het atrium van het noorden, het grootst, bezat de meest ontzagwekkende zuilengalerij: een dubbele zuilengalerij die balkon draagt, aan een zuilengalerij.

Een belangrijk element in de versiering van de woonplaats was een kleine groep beeldjes, die van IIe aan de Eerste eeuw voor J dateren. - C., en vandaag uiteengezet aan het archeologische museum van Kos. Beeldhouwwerken, waarvan de thema's de oprichting van een kunstmatige wereld voorstelden die in de natuurlijkheid (zittende naakte nimfen aan helft op een rots, een sater, Cupido, Aphrodite, enz) wordt opgenomen, werden voor de versiering van de zuilengalerijen van de woonplaats gebruikt; zij gaven aan hun eigenaar het zullen hebben van een verzamelaar van kunst, die aldus zijn hoog sociaal statuut afkondigen.

De particuliere ruimtes zijn niet zonder versieringen, hoewel hun versiering geen met de elementen van een rekening houden dat vertoon fonkelt. Dat zijn de ruimtes van het westen van de zuilengalerij, alles rond een hal die op de zuilengalerij begon; het was versierde particuliere stukken van muurschilderingen aan de plantaardige redenen, of, in het geval van een ander stuk, een vertegenwoordiging van Cupido. Uiteindelijk de aanwezige woonplaats van andere stukken aan functie van dienst, zoals het stuk, in de Noordost-hoek van het huis, dat het washok met kuipen die in het marmer worden gegraven en een systeem van evacuatie was, of nog de stukken van de westelijke kust, die werden uitgerust met een oven.

„Plaatste Romana“ werd vernietigd door een machtige aardbeving, misschien die van 465 na J. - C., die het eind van de antieke wereld markeerde; zij werd nooit opnieuw, behalve voor haar zuidelijk deel - gewoond dat niet in het gebouw werd ingesloten dat door de Italianen wordt hersteld. Dit deel van de woonplaats omvatte ruimtes van bescheiden afmetingen die niet een willekeurig luxueus karakter hadden, hetgeen de sociale veranderingen weergeeft die zich hadden voorgedaan.

Gedurende de Tweede Wereldoorlog, het plaatste Romana werd gebruikt als eerstehulppost door de Italianen; men kon nog de buiten geschilderde Rodekruisdiensten zien om de bombardementen af te raden van Anglo-Amerikaanse.

De restauratie van de jaren '30 begon reeds te verslechteren en plaatste het Romana was gesloten aan het publiek tussen 2005 en 2009 voor belangrijke renovaties.

De uren van bezoek: alle dagen behalve de maandagen, van 8:30 aan 15:00

Het tarief van toegang: 3 €.

De telefoon: 00 30 22420 23.234

Plaatste het Romana wordt met pijlen aangegeven als „hersteld Huis van Kos, IIIe eeuw na J. - C.“.

Deze uitgebreide zone omvat de overblijfsels van het merendeel van de gebouwen die men in een Romeinse stad vond: openbare latrines die door de archeologen opnieuw samen worden gesteld - dat men eerst voor een nymphée nam -, van de Romeinse huizen die van luxueuze mozaïeken en muurschilderingen werden gesierd, van Romeinse thermes, een odéon, een gymnastiekzaal en een stadium. Onder beide hoofdwegen bevond een ingewikkeld systeem zich van drainage dat de sanering van de stad waarborgt.

Aan de rechterkant van Nymphée bevindt zich - onder een beschermingsdak - een mozaïek dat „het Oordeel van Pâris“ vertegenwoordigt; Pâris moest besluiten die van drie déesses Athena, Héra en Aphrodite het mooist was: Pâris oordeelde dat het Aphrodite was.

De ruïnes van een doopkapel van de Byzantijnse periode bevinden zich eveneens in deze zone, ten zuiden van de laan Gregorius V, dichtbij Odeion.

Wanneer dit gebouw werd ontdekt, bracht zijn sierlijkheid de archeologen naar de conclusie dat hij over een zich nymphée handelde, dat wil zeggen een toevluchtsoord dat aan nimfen wordt gewijd. Een nymphée, in de Griekse (νυμφαιον) en Romeinse oudheid (nymphaeum), was een monument gewijd aan de nimfen, in het bijzonder aan de nimfen van de bronnen. Deze monumenten vormden de oorzaak van de natuurlijke grotten, dat de traditie als de woonplaats plaatselijke nimfen beschouwde; deze grotten werden soms ingericht teneinde een watervoorziening te leveren. Later vervingen kunstmatige grotten de natuurlijke grotten.

Men is nu van mening dat dit gebouw in werkelijkheid een luxueus openbaar urinoir of van latrines was.

Talrijke standbeelden werden in de ruïnes van deze woonplaats gevonden waarvan de eerste bouw aan het einde van IIIe eeuw en tot het begin van IIe eeuw voor J. - C. terugging; onder deze beeldjes deze van Esculape/Asclépios (Ασκληπιός), van Diane/Artemis (Άρτεμις) en Salus/Hygie (Hygieia, Υγιεία), die men aan het archeologische Museum van Kos kan zien.

Odeions ze waren muzikale theaters waar van de vertegenwoordigingen van muziek of dichtkunst plaatsvonden. Odeion van Kos dateert van de Romeinse periode; hij werd naar IIe eeuw na J. - C. gebouwd. Hij is klein maar van een grote schoonheid.

Odeion wordt Noord-Zuid georiënteerd, met de concertstudio („koilon“ van de Grieken of „cavea“ van de Romeinen) die zich in het zuiden bevindt en het orkest en de scène aan het noorden. „Koilon“ kon een publiek van 750 personen ontvangen: hij omvatte een lagere diazoma van veertien rijen van zetels in marmer - waarvan alleen maar nieuw in 1999 werden hersteld - bestemd voor opmerkelijk, en een hogere diazoma van vijf rijen banken in steen van graniet voor de gewone toeschouwers; beide werden diazoma door een lager gescheiden; vier trappen verdeelden lagere diazoma.

„Koilon“ werd door een overwelft dak gedragen door vier muren van ring en versterkt door pijlers bedekt. Onder de rijen banken bevonden twee halfronde galerijen zich en verschillende kleine zalen - misschien van de werkplaatsen - waar het beroemde standbeeld van Hippocrates werd ontdekt dat vandaag aan het archeologische Museum van Kos is.

De scène waren van onregelmatige vijfhoekige vorm met een voor-scène (proscenium) en de vleugels, en, achter, de rechthoekige scène. Het orkest was cirkel, van een doorsnede van 5 m, en versierd van een marqueterie van marmer. Twee toegangen, aan de versierde bodems van mooi mozaïek, werden aan de einden van de scène ontdekt. Verschillende standbeelden, gelegen in nissen, versierden de bogen.

Odeion was eveneens de zetel van Gérousie (Gerousia, Γερουσία), of Senaat, de overheid van Kos, die niet had om politiek te kunnen, maar die op de toewijzing van de eer aan de belangrijke burgers van het eiland Kos toezag.

De aardbeving van het jaar 142 heeft een belangrijke schade aan Odeion toegebracht, waarvan het dak heeft ingestort; werkzaamheden van reparatie werden onder de regering van Antonin de Palen verwezenlijkt (138-161 na J. - C.). De ruïnes van Odeion werden aan de dag bij de opgravingen gezet, die vanaf 1929, door Italiaanse archeologen worden verwezenlijkt. Het theater werd door de Italianen in 1934 hersteld.

De toegang van Odeion is gratis.

De gymnastiekzaal werd onder de naam van „Xysto“ (Ξυστό) door de gewoonte van de atleten om (xisoun) hun lichamen af te krabben teneinde het schoon te maken van de olie gekend zich waarmee zij voor de training of het vertrek van de wedlopen bestreken. Er was een bekken water te midden van de gymnastiekzaal waar de atleten zich konden wassen; thermes van het noorden waren aangrenzend omwille van dezelfde reden.

Op de bladzijde Geschiedenis van Kos onder het Romeinse Imperium gaan.