Η πόλη Αντιμάχεια, ή Antimachia, του νησιού Κως

Το χωριό μετρά τους περίπου 2200 μόνιμους κατοίκους, τους κυρίως υπαλλήλους μέσα στη γεωργία (καλλιέργεια των δημητριακών, του καπνού και του σουσαμιού, καθώς επίσης μέσα στην κτηνοτροφία) και τον τουρισμό.

Εξαιτίας της εγγύτητας του αερολιμένα, Antimachia είναι ένας κόμβος φορτηγατζής με συνδέσεις προς Μαστιχαρι στο Βορρά, προς Κως nord-est, προς Κέφαλος sud-ouest, και προς Καρδάμαινα sud-est.

Στα 4 χιλιόμετρα στο Βορρά Αντιμάχεια, βρίσκεται το λιμάνι του, Μαστιχαρι, το οποίο επιτρέπουν σε θαλάσσιες συνδέσεις με το νησί Kalymnos. Συχνός λεωφορεία συνδέουν Αντιμάχεια σε Κως, μέσω Mastichari.

Μπορεί να επισκεφτεί το εσωτερικό και να παρατηρήσει το μηχανισμό του.

Ωράρια των επισκέψεων: συνήθως του 8:30 στο 17:00

Δασμολόγηση της εισόδου: περίπου 1,5 €.

Σύμφωνα με τα αρχεία περίπου Malte, το φρούριο Αντιμάχεια χτίστηκε από τη διαταγή στην αρχή του XIVe αιώνας, των 1337 στα 1346, κάτω απότο magistère μεγάλος Maître Hélion Villeneuve (1319-1346), στην τοποθέτηση ενός μικρού πιό παλαιού βυζαντινή κάστρου.

Το φρούριο γνώρισε τις διαφορετικές χρησιμοποιήσεις, σύμφωνα με τις περιστάσεις των εποχών. Από το 1383, απότην απόφαση του Συμβουλίου Militaire και της νοσηλευτικής διαταγής του Άγιου Ιωάννη, το κάστρο χρησιμοποιήθηκε όπως η φυλακή για τους νοσηλευτικούς ιππότες που είχαν αποτελεσθεί άσχημα; να φύγει από τη μέση του XVe αιώνας, φαίνεται ότι το κάστρο είχε γίνει μια μικρή που ενισχύεται πόλη.

Οι σταθερές επιθέσεις του οθωμανικού στόλου και των πειρατών στο XVe και το XVIe αιώνας, οδήγησαν σε αρκετές επαναλήψεις τους κατοίκους του νησιού réfugier εσωτερικό το κάστρο, που θεωρείται όπως ένας των πιό βέβαιων κάστρων της διαταγής. Κατά τη διάρκεια της απόπειρας της εισβολής Κως από τους Τούρκους το 1457 (156 καράβια, 16000 στρατιώτες), το κάστρο Antimachia, από κοινού με τα κάστρα Paléo Πυλί και Κέφαλος, εξυπηρέτησε του καταφυγίου για τους 12000 κατοίκους του νησιού Κως; οι Τούρκοι απωθήθηκαν τελικά από τους νοσηλευτικούς ιππότες, που ενισχύονται από τους κατοίκους Κως, μετέπειτα τις 23 ημέρες των αγώνων.

Η πιό σοβαρή οχύρωση δεν άρχισε παρά το 1490, ταυτόχρονα μεαυτός του κάστρου Neratzia μέσα στην πόλη Κως, κάτω από το magistère του Pierre Aubusson (1473-1503). Στην είσοδο του κάστρου, παρατηρεί που χαράζεται écusson - με το καπέλο του καρδιναλίου - του μεγάλου κυρίου και του καρδιναλίου ο Pierre Aubusson, με την ημερομηνία των 1494.

Η πόρτα του κάστρου, νοτιο-δυτικά, - που ήταν μια διπλή πόρτα - προστατεύθηκε από έναν μεγάλο προμαχώνα υπό μορφή σίδηρο του αλόγου που είναι το έργο του Μεγάού Maître ο Fabrizio del Carretto (1513-1521); Carretto έχτισε τέτοιους προμαχώνες επίσης στο κάστρο Neratzia σε Κως και το παλάτι των μεγάλων κυρίων Rhodes.

Μετέπειτα την πτώση της Ρόδου, το 1522, το φρούριο έπεσε στα χέρια των Τούρκων, όπως το σύνολο του νησιού. Κατά τη διάρκεια την οθωμανική απασχόληση, ένας μουσουλμανικός τέμενος χτίστηκε εσωτερικό το κάστρο; έχει καταστραφεί. Στη μέση το XIXe αιώνα, οι κάτοικοι εγκατέλειψαν το κάστρο και κατευθύθηκαν προς τη βόρεια περιοχή του νησιού και στο νότο προς τη θάλασσα, που δημιουργούν τα έτσι δύο νέα χωριά, αυτός Αντιμάχεια και αυτός Καρδάμαινα. Οι δονήσεις της γης από τις 8 Φεβρουαρίου 1926 και 23 Απριλίου 1933 κατέστρεψαν έναν μεγάλο αριθμό των κτηρίων εσωτερικό το φρούριο, αλλά murailles αντιστάθηκαν.

Το κάστρο των ιπποτών είναι ένα φρούριο υπό μορφή αρκετά ευρύς ανώμαλος quadrilatère, για να υποδεχθεί τον πληθυσμό της περιοχής, με μια συμπληρώνω συνολικά εμφάνιση των 45000 μ ². Το φρούριο χτίστηκε με χοντρές ηφαιστειακές πέτρες. Οι τοίχοι έχουν ενισχυθεί ιδιαίτερα μέσα στα χαμηλά μέρη, στο Βορρά, ενώ της νότιας πλευράς, στην κατεύθυνση Καρδάμαινα, το κάστρο επωφελήθηκε της φυσικής προστασίας της ισχυρής κλίσης του εδάφους.

Μια πορεία επιτρέπει για να κάνει τον εξωτερικό γύρο των εντυπωσιακών επάλξεων, των 970 μ του μήκους, οι οποίες παντρεύουν την κορυφή του λόφου και που συντηρούνται καλά. Μιά φορά διεισδυμένος εσωτερικό το φρούριο από τη imposante πόρτα στο Βορρά, είναι πιθανός ακολουθει το δρόμο της περιπολίας της δύσης, επίσης καλά συντηρημένος. Πολλά κτήρια που βρέθηκαν εσωτερικό τους τοίχους, να υποδεχθούν τους πρόσφυγες, δεν μένει παρά οι ιδρύσεις των σπιτιών και τα ερείπια μερικών αποθηκεύσεων. Αφετέρου, αρκετές δεξαμενές είναι ακόμη ορατές και δύο των υπόγειων θαλάμων έχουν αποκατασταθεί: ο υπόγειος θάλαμος ο Άγιος Νικόλαος και ο υπόγειος θάλαμος Agia Paraskevi. Μπορεί επίσης να δει τα απομεινάρια ενός τρίτου υπόγειου θαλάμου: la Panagia Eleimonitrias (Παναγία της Ελεημονήτριας). Συναυλίες οργανώνονται, στην ευκαιρία, εσωτερικό το φρούριο.

Η πρόσοψη του υπόγειου θαλάμου αναφέρεται τρεις blasons, των οποίων αυτός του μεγάλου κυρίου del Carretto με το έτος το 1520, οι οποίοι έχουν τοποθετηθεί στη θέση αργότερα.