Ο κολοσσός της Ρόδου

Τον κολοσσό Rhodes μας είναι γνωστός τη χάρη écrits της αρχαιότητας (Polybe, Strabon, Pline, Lucien de Samosate) και βυζαντινές εξιστορήσεις κατά γράμμα (Philon, Michel Syrien και Κωνσταντίνος Porphyrogénète).

Μετέπειτα μερικές σκληρές μάχες, Macédoniens αποτυγχάνουν να πάρουν Ρόδο, τη που εγκαταλείπει ένα μεγάλο μέρος του στρατιωτικού εξοπλισμού τους που πωλείται από τους κατοίκους της Ρόδου. Με το συλλεχθε'ν χρήμα, εκείνοι αποφασίζουν για να ιδρύσουν ένα πολυτελές άγαλμα bronze να ευχαριστήσουν τον προστάτη τους, τον ελληνικό Θεό του ήλιου Hélios.

Η κατασκευή του αγάλματος των 32 μ του ύψους διάρκεσε μόνο 12 ετών, το οποίο, γιατα μέσα της εποχής, παραμένει μια τεχνική παληκαριά.

Ο κολοσσός αποτελέσθηκε εντελώς του ξύλου και bronze, με μια στήριξη του μαρμάρου. Ήταν πρώτος να αποτελέσει âme του ξύλου. Μιά φορά η διαμόρφωση τοποθέτηση, η δομή του ξύλου καλύφθηκε με απέραντες πινακίδες bronze. Ρίψη επιτόπου μέσα σε καλούπια της που ψήνεται γης, το άγαλμα έχει ανέλθει βαθμιαία με τη βοήθεια υλικά σκαλωσιάς; μπλοκ της πέτρας επέτρεψαν για να ερματίήσουν τα διαφορετικά μέρη του σώματος στη στιγμή της συνέλευσης.

Το χυτήριο νησιού ικανοποιητικός του που υποθέτει τις ανάγκες μιας τέτοιας επιχείρησης, ήταν να εισαγάγει μεγάλες ποσότητες χαλκού.

Οι δαπάνες για την κατασκευή του κολοσσού ήταν των 300 ταλέντων.

Intransigeant που τοποθετείται γλύπτης τέλος στις ημέρες του ενώ ανακάλυψε έναν λάθο μέσα στους υπολογισμούς του; ο λάθος διορθώθηκε αργότερα, από έναν των βοηθών του.

Του κεφαλιού στα πόδια, ο κολοσσός της Ρόδου μέτρησε τα 79 καμμμένος του ύψους (soit 32 μ) και ζύγισε τους 20 τόνους; λίί άνθρωποι μπόρεσαν να αγκαλιάσουν τη μέτρηση σε ίντσες του, και το μήκος των δάχτυλών του υπερέβη το ύψος των ordinaires αγαλμάτων.

Υψηλός μερικών 14 κάτω μέτρων ότι το άγαλμα της ελευθερίας στη Νέα Υόρκη, το κολοσσιαίο άγαλμα του κολοσσού της Ρόδου ήταν ορατά όλων καραβιών που κατευθύνονται προς το νησί της Ρόδου.

Αυτή η υπόθεση, που εμφανίζεται Renaissance, ενός αγάλματος στα που απομακρύνουν πόδια δεν είναι μόλις και μετά βίας ρεαλιστική λαμβάνοντας υπόψη το βάρος του αγάλματος και η χρέωση που πρέπει να υποστηρίξουν τα σημεία της υποστήριξης. Écartement των ποδιών δεν ήταν ούτε συμβατός με αυτήν την κατάσταση: σύμφωνα με τις στατικές μελέτες των βρετανικών ειδικών, οι στυλοβάτες στους οποίους στηρίζονταν τα πόδια του αγάλματος, πρέπει να χωρίσει μιας καραντίνας των μέτρων, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις των marins κονδυλίων μέσα στην υλακή της Ρόδου που διεξάγονται από αυτούς ερευνητές. Η έτσι που σημειώνεται απόκλιση δεν θα αντιστοιχούσε επομένως στο ύψος του αγάλματος, τα 33 μ, écartement ποδιών του κολοσσού των που δεν μπορούν, σύμφωνα μετο ύψος του, να είναι de plus 12 K.

D' autant πιο από καταρρμένος κατά τη διάρκεια της δόνησης της γης, ο κολοσσός κατακρημνιζόταν μέσα στις πλημμύρες και πωμάτιζε εντελώς το λιμάνι, το οποίο δεν αναφέρεται πουθενά.

• μια υπόθεση, που υπερασπίζεται μεταξύ άλλων από τον αρχιτέκτονα και τον γερμανικό αρχαιολόγο Wolfram Höpfner, τοποθετεί τον κολοσσό της Ρόδου στην είσοδο άλλου λιμανιού της Ρόδου: το στρατιωτικό λιμάνι. Σύμφωνα με Höpfner ο κολοσσός της Ρόδου εμφανίστηκε «Hélios» που χαιρετά του ευθέος χεριού.
• μη άλλη υπόθεση θέλει ότι το άγαλμα βρέθηκε στα ύψη του νησιού (ή κάτωθι την ακρόπολη), που κρέμεται πάνω από έτσι όλη υλακή της Ρόδου, που δίνει έτσι μια ιδιαίτερη μεγαλειότητα Hélios και που παρέχει στο άγαλμα μια υπεράνθρωπη διάσταση.
• σύμφωνα με μη άλλη υπόθεση, ο κολοσσός πρέπει να είναι βασικά του λιμανιού και απέναντι της εισόδου, μπροστά απότη λεκάνη των galères, ανωτέρω τους δύο γύρους που βλέπει ακόμη σήμερα.

• πιό πιθανώς, ο κολοσσός κρατήθηκε στην τοποθέτηση του παλατιού των μεγάλων κυρίων, της τοποθέτησης ενός πρώτου αρχαίου ναού που αφιερώνεται σε Απόλλωνα.

Το άγαλμα κατέρρευσε σε αυτήν μάλιστα και τα συντρίμια έμειναν επιτόπου, επειδή ο χρησμός Delphes είχε απαγορεύσει Rhodiens να αποκαταστήσει τον κολοσσό.

Τα απομεινάρια του αγάλματος - τεμάχια bronze, ενισχύσεις του ξύλου, μπλοκ της πέτρας - έχουν προκαλέσει το θαυμασμό των ταξιδιωτών κατά τη διάρκεια τους εννέα αιώνες, μέχρι το VIIe αιώνας μετέπειτα το J. - Γ.

Σύμφωνα με Cedrenus, οι Άραβες πώλησαν τα μέταλλα σε έναν juif έμπορο Έφεσου, τότε Syrie (ένας πρόγονος Joanovici;).

Επτά Merveilles του κόσμου είναι:

1. Η μεγάλη πυραμίδα Khéops (αποκαλούμενος σήμερα μεγάλη πυραμίδα Gizeh), Αίγυπτος, 2650 πριν το J. - Γ.
2. Οι κήποι που αναστέλλονται Ψαψυλώνα, Ψαψυλώνα, των 600 πριν το J. - Γ.
3. Το άγαλμα του Zeus, της Ολυμπίας, 435 πριν το J. - Γ.
4. Ο ναός Artémis, Έφεσος, 550 πριν το J. - Γ.
5. Το μαυσωλείο, 353 πριν το J. - Γ.
6. Ο κολοσσός της Ρόδου, της Ρόδου, 292 πριν το J. - Γ.
7. Ο φάρος Αλεξάνδριας, νησί Pharos, 280 πριν το J. - Γ.

Η ελληνική προσωποποίηση του ήλιου και του φωτισμού, Hélios είναι ο γιος του τιτάνα Hypérion και του Titanide Théia; οι αδελφές του είναι Éos, το Ξημέρωμα, και η Séléné, το φεγγάρι. Η γυναίκα του, το Océanide Perséis, του έδωσαν αρκετά παιδιά των οποίων Aiétès, Circé και Pasiphaé; του Océanide Clyméné, είχε τα επτά κορίτσια, το Héliades, και ένας γιος, Phatéon.

Hélios παρέμεινε ευξαρίστως σε Αιθιοπία ή μέσα στο νησί Aéa; έζησε ένα παλάτι στις που στολίζονται στήλες του χρυσού και bronze του ελεφαντόδοντου που προφύλαξε έναν πολυτελή θρόνο των διάφορων προσωποποιήσεων του τμήματος του χρόνου. Κάθ ένας πρωί, που προηγείται του άρματος Eôs, Hélios εκσφενδονίστηκε μέσα στον ουρανό άρμα του στο που σύρεται από τα τέσσερα λευκά και γρήγορα άλογα (Pyroïs, Eoos, Aethon, Phlégon).

Του ουρανού επόπτευσε τους ανθρώπους και επίσης οι Θεοί επειδή Hélios είδαν όλου και, επαυτού, ήταν ο εγγυητής των όρκων.

Βράδυ, έφθασε στη δύση που βρέθηκε άλλο παλάτι τότε επέστρεψε στο σημείο της αναχώρησης, δηλαδή από έναν υπόγειο δρόμο στο navigant κρεβάτι του χρυσού του, δηλαδή στον ωκεανό μέσα σε μια κοπή του χρυσού.

Hélios ήταν ξεχασμένος κατά τη διάρκεια της διανομής των εδαφών αλλά ευτυχώς το νησί της Ρόδου ήρθε να προκύψει των πλημμυρών και ο Zeus του την έδωσε στο τελευταίο ελατήριο. Επίσης Hélios τιμάται ιδιαίτερα μέσα στο νησί της Ρόδου του οποίου έγινε ο προστάτης, και τρία των εγγονιών του, Κάμειρος, Λίνδος και Ialysos, βασίλεψαν στις κύριες πόλεις που έδωσαν τα ονόματά τους. Αντιπροσωπεύεται πολύ συχνά στις ζωγραφικές των βάζων ή τα νομίσματα της Ρόδου.

Τον εμφανίστηκε πάντα νέος, η άφθονη και χρυσή κώμη, που περιβάλλεται ενός που σβήνεται στέμματος.

Τα λευκά ζώα όπως βόδια ή άλογα αλλά επίσης των προβάτων ή των κοκκόρων του αφιερώθηκαν όπως και δέντρα όπως η λευκιά λεύκα ή το μέλι.

* Υπάρχει μερικές φορές μια σύγχυση ανάμεσα σε Απόλλωνα, Θεός του ήλιου και Hélios, Θεός, όσο και έχουν μερικές φορές το ίδιο παρωνύμιο, ο Phoebus, «τη λαμπρότητα».

Τα cinéphiles μπορούν να θαυμάσουν την πολύ όμορφη ταινία του Sergio η Léone «ο που βγαίνεται Κολοσσός της Ρόδου», το 1961, αλλά γυρισμένη Laredo, Cantabrique (Ισπανία).