Η σύγχρονη ιστορία της Ρόδου

Το Σεπτέμβριο του 1911, το Ιταλία δήλωσε τον πόλεμο της αυτοκρατορίας Οθωμανός μέσα στο στόχο για να κατακτήσει τις τρεις επαρχίες που οι Τούρκοι κατείσχαν ακόμη σε Αφρική, τις οποίες είναι γνωστές σήμερα με το όνομα Libye. Η κατάκτηση Libye αποκαλύφθηκε δυσκολότερη από προβλεμμένος, και, μέσαστο στόχο για να αναγκάσει την αυτοκρατορία Οθωμανός να ρωτήσει την ειρήνη, το Ιταλία, που είχε μια συμπληρώνω συνολικά ναυτική υπεροχή, ξεφόρτωσε στη Ρόδο και, σε μερικές ημέρες, κατέλαβε το νησί. Οι Ιταλοί κατέλαβαν επίσης το νησί Cos και τα δέκα άλλα νησιά: αυτά νησιά που ήταν γνωστά όπως το Sporades του νότου μετονομάστηκε τα Δωδεκάνησα, το σημερινό όνομά τους. Η κατοχή των Δωδεκάνησα από το Ιταλία αναγνωρίστηκε από τη συνθήκη Lausanne του Ιουλίου του 1913.

Η κληρονομιά του φασιστικού Ιταλία είναι ειδικά ορατή μέσα στη νέα πόλη. Αυτή η αρχιτεκτονική τέχνη Déco χαρακτηρίζεται από απλά κτήρια των μορφών στα που στρογγυλεύονται στριμώγματα. Οι Ιταλοί έχουν αφήσει καλά πιο κατασκευές 30 ετών από τους προκατόχους τους στους σχεδόν τέσσερις αιώνες: τους πρέπει κυρίως την αποκατάσταση ή την ανασυγκρότηση ενός κάποιου αριθμού των μεσαιωνικών κτιρίων, αλλά επίσης το δίκτυο φορτηγατζής του νησιού, οι του οποίου δύο κύριοι δρόμοι.

Σημαντικές αρχαιολογικές εργασίες, οι ανασκαφές και οι αποκαταστάσεις έχουν αναλήφθουν από τους Ιταλούς, κυρίως η απελευθέρωση της ακρόπολης και η ανασυγκρότηση του παλατιού των μεγάλων κυρίων που μπορεί ακόμη να θαυμάσει αυτήν την περίοδο.

Οι Ιταλοί εξουσίασαν το νησί μέχρι το 1943, αντικατεστημένος από τις Γερμανία στην πτώση Mussolini. Ο πόλεμος δεν πήρε το τέλος στη Ρόδο παρά το Μάιο του 1945.

Το νησί ρυθμίστηκε έπειτα από τους Άγγλους του τέλους του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου μέχρι το 1948.

Οι Βρετανοί θα την δώσουν στην ελλάδα το 1949, έτος που τελειώνεται ο ελληνικός αστικός πόλεμος.