Bobovišća na Moru (Bobovišća-sur-mer) is een klein dorp en een haven gelegen op het eiland Brač in Kroatië. Bobovišća na Moru heeft zich ontwikkeld wanneer de gemeenschappen van het binnenste, van Bobovišća en Ložišća, belangrijker zijn geworden en een afzetmogelijkheid naar de zee nodig gehad.
Bobovišća na Moru bevindt zich nabij de bes, aan de voet van Bobovišća: door de heuvel naar beneden te gaan langs een afgeboorde weg van cypressen, steekt men een vruchtbaar dal over alvorens dit kleine dorp van vissers blotti langs een diep handvat te bereiken.
Aan de plaats waar een stroom zich in de zee zich bevindt een monument aan Vladimir Nazor (1876-1949) werpt, een van de grootste dichters en Kroatische schrijvers van de XXe eeuw, van wie het familiepension hier was. Dit standbeeld werd door de beeldhouwer Mirko Ostoja verwezenlijkt.
Valdemar Nazor, die uit Postira is ontstaan, is zijn kinderjaren en zijn jeugd in deze haven voorbijgegaan. Het huis van de familie Nazor, die voortaan de gedenksteen aan zijn geheugen draagt, bevindt zich op de noordelijke kant van de haven.
Na de Tweede Wereldoorlog, keerde Vladimir Nazor aan de haven van zijn jeugd, Bobovišća-sur-mer terug, en liet, boven het familiehuis, een omloop ter nagedachtenis evenals een valse acropolis met drie kolommen bouwen die door een lateibalk worden verbonden, zoals een ophalen van zijn drie zusters en hun gemeenschappelijke reizen in Griekenland.
Valdemar Nazor werd diepgaand door de kinderjaren geïnspireerde die hij hier, door de vrede, de mystiek en de figuren van het eiland Brač zoals de herder Loda is voorbijgegaan.
„Ik wil opnieuw in het oude huis gaan zitten, dichtbij mijn broer en mijn zusters, en een boek aan het schijnsel van de gelegde kaars over de tafel lezen, terwijl 's avonds van de herfst alles op de haven verduistert. En ik wil, vader, naar de smalle zijde van de cicades in de middag van de zomer luisteren terwijl de jongens van het dorp aan de zee, gulzig naar beneden gaan om te strijden en om te zingen… En ik wil, en meer nog, de klank van de steen onder de schaar van de metselaar opnieuw horen, want dan is het de echte stem van onze kreek… maar van terugkeer op het eiland, slechts één woonplaats in deze kleine wilde kreek; de anderen, misschien, hebben de winden en de golven ze aan de kreek getrokken en teruggegeven. “
Vladimir Nazor, Povratak u luku (Terugkeer naar de haven), 1923
Het Kasteeltje Gligo
Op de zuidelijke kant van de haven bevindt het kasteeltje zich van de versterkte zomer van de familie Marinčević-Gligo; het is een barok gebouw van de XVIIIe eeuw.