Parochiekerk Onze Lieve Vrouwe van de Troost van Porreres is het belangrijkste gebouw van de stad; het gebouw heeft 84 meters van lengte, 17 meters van breedte en 25 meters van grootte. Door zijn omvang en door zijn artistieke rijkdom wordt església de Nostra Senyora de la Consolació de Porreres als de plattelandskathedraal van Majorca beschouwd. Door de groei van de bevolking van de stad, besloten de pastoor Gaspar Llompart en de Juryleden van de stad de bouw van een nieuws parochiekerk, groter dan vorige. De bouwwerken werden aan de uitvoerder Oliver toevertrouwd en begonnen in 1666; het schip was beëindigd slechts in 1714, bijna 50 jaar later. De frontispice van de kerk bestaat uit vier niveaus die door kroonlijsten worden gescheiden; de hoofdtoegang is een groot portaal aan lateibalk dat op Romaanse kolommen berust; boven de latei een afbeelding van Onze Lieve Vrouwe van de Troost, bevindt de houder zich van de kerk. Aan de rechterkant van het portaal op, zich rug aan rug geplaatst aan de voorgevel, zet een monument dat aan de bisschop Pere Joan Campins wordt gewijd, die rector van Porreres tussen 1887 en 1893 was, en die de restauratie van het heiligdom van Monti-Sion verwezenlijkte. Op de rechte kant van de voorgevel merkt men een oude zonnewijzer op die van 1798 dateert. In het hogere deel van frontispice bevindt een grote opengewerkt opening, zonder roosvenster. Campanile stijgt enigszins afstandelijk van de muur van rechterkant van de kerk; het is een robuuste toren vierkant van zeven verdiepingen die door eenvoudige kroonlijsten worden gescheiden. De twee laatste verdiepingen presenteren vensters aan lancet (enigszins ogivaal) van elke kant. Het dak van campanile is met een leuningbalustrade omgeven; de dekking is in de vorm van piramide waarvan de kanten van de rijen banken worden versierd, die het aspect van een kroon geven. Het binnenste van de kerk Onze Lieve Vrouwe is aan een breed, maar enig schip, dat van een gewelf in wieg wordt bedekt. Het gewelf wordt door bogen ondersteund die op acht pijlers worden gesteund, die de zeven zijkapellen gelegen van elke kant van het schip scheiden. Het koor wordt door een sierlijke zeer slanke schelp bedekt; achter de meester-altaar bevindt een groot altaarstuk zich van de XVIIIe eeuw. Dit altaarstuk is een werk van Josep Sastre, dat van 1762 dateert; hij dient zes Korinthische kolommen in die een groot tabernakel begeleiden, met, op de kanten, de afbeeldingen van de twee heilige werkgevers van Porreres, heilige heilig Johannes de Doper en Johannes de Evangelist. Op hoger niveau, in het midden, bevindt het polychrome beeldhouwwerk zich van Onze Lieve Vrouwe van de Troost, en, op de kanten, de standbeelden van heilige Stephen en heilige Franciscus. Een verf van heilig Pierre komt in het hogere deel voor en een schild van de stad overwint het geheel. Men merkt eveneens de leerstoel, die van heraldische en Bijbelse redenen wordt gebeeldhouwd, op die één van de zeldzame gotische leerstoelen van Majorca is die tot vandaag worden behouden. Er is eveneens twintig stalles, afkomstig uit het klooster Sint-Franciscus van Palma, die vanaf 1447 door Macià Bonafè worden verwezenlijkt. De kapel van de Rozenkrans is bijna als een kleine kerk in de grote kerk Onze Lieve Vrouwe: zij beschikt over twee kleine kapellen en over een koor. De kapel van de Rozenkrans wordt van een versierde rechthoekige koepel van verven bedekt die de geheimen van de Rozenkrans vertegenwoordigen. Het altaarstuk van het koor is eveneens van Josep Sastre, zoals die van de meester-altaar; hij vertegenwoordigt het beeld van Maagd van de Rozenkrans. Naast de kapel van de Rozenkrans, het zijportaal, dat door een orgel wordt overwonnen, bevindt het werk zich van Lluís Navarro van het midden van de XVIIIe eeuw. Dit orgel werd, de laatste keer in 1982 herhaaldelijk hersteld. Parochiekerk van Porreres bezit een gekroond voorwerp van een grote artistieke waarde: een kruis van processie in geld van XVe eeuw, die als het mooiste stuk van gotische goudsmid wordt beschouwd die aan Majorca wordt vervaardigd; zij is het werk van de goudsmid Antoni Oliva (1400). Dit monumentale kruis is gedeeltelijk in verguld zilver op ziel van hout; het metaal wordt teruggedreven en, met rijke versieringen in doorschijnend email bijgeschaafd. De schat bezit eveneens een tabernakel van geld, dat van email wordt gesierd, van het eind van XIVe eeuw; en een gotisch relikwieënschrijn, in verguld geld, met een stuk van het Echte Kruis (Lignum Crucis). |